Περίπου δώδεκα εκατομμύρια Ολλανδοί ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες σήμερα Τετάρτη 15 Μαρτίου, έχοντας να επιλέξουν μεταξύ 28 κομμάτων, για τη νέα τους κυβέρνηση.
Μέχρι το τέλος του 2017 και μετά τις εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, όλοι συμφωνούν, πως η Ευρώπη μπορεί να μοιάζει πολύ διαφορετική από σήμερα.
Η ψηφοφορία στην Ολλανδία προμηνύεται για γερά νεύρα καθώς εκτός από το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η διαφαινόμενη στροφή των Ολλανδών προς το αντιευρωπαϊκό, ακροδεξιό κόμμα του Χέερτ Βίλντερς, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κανένα από τα κόμματα που λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία δεν φαίνεται να μπορεί να πάρει ποσοστό μεγαλύτερο του 20%.
Ωστόσο, όλα δείχνουν πως οι εκπλήξεις θα μπορούσαν να έρθουν και από αλλού. Ενώ αρχικά οι εκλογές είχαν προσλάβει τον χαρακτήρα μίας «προσωπικής μονομαχίας» μεταξύ του νυν πρωθυπουργού από το κεντροδεξιό κόμμα των Φιλελευθέρων, Μαρκ Ρούτε, και του Βίλντερς, τα δεδομένα τις τελευταίες μέρες δείχνουν να έχουν αλλάξει.
Η εκλογική επιρροή του Βίλντερς βαίνει διαρκώς μειούμενη μέσα στο κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, καθώς άλλοι «παίκτες» έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους. Και όλα αυτά, ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η διπλωματική κόντρα Τουρκίας-Ολλανδίας, η οποία έδωσε την ευκαιρία στον πρωθυπουργό Ρούτε να επιδείξει ηγετικό ανάστημα ανεβάζοντας την δημοτικότητά του.
Συγκεκριμένα, οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν τουλάχιστον πέντε κόμματα να παίρνουν ποσοστά μεταξύ 10% και 20%. Το VVD του Ρούτε φαίνεται να έχει ένα ισχνό προβάδισμα από το PVV του Βίλντερς το οποίο βρίσκεται στη δεύτερη θέση με πολύ χαμηλότερα, όμως, ποσοστά σε σχέση με μερικούς μήνες νωρίτερα. Στην τρίτη θέση ακολουθεί το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDA), οι οποίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης που θα επιχειρήσει ο Μ. Ρούτε.
Έχοντας υποσχεθεί να καταργήσει το Κοράνι, να κλείσει τα σύνορα και να βγάλει την Ολλανδία από την ΕΕ, ο Βίλντερς κατάφερε να προσελκύσει μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων τα τελευταία χρόνια πατώντας πιστά στα βήματα των υπερμάχων του Brexit αλλά και άλλων ακροδεξιών και λαϊκιστών πολιτικών σε Ευρώπη και Αμερική, όπως η Μαρίν Λεπέν και ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ως εκ τούτου, το ενδεχόμενο της νίκης του Βίλντερς προκαλεί μεγάλη ανησυχία στις Βρυξέλλες, σε μία περίοδο κατά την οποία καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες να επικρατήσει η ενότητα των «27».
Το εκλογικό σύστημα στην Ολλανδία βασίζεται στην αναλογική εκπροσώπηση. Ένα κόμμα που παίρνει το 9% σε εθνικό επίπεδο, παίρνει 9% των εδρών στο ολλανδικό κοινοβούλιο. Δεν υπάρχουν εκλογικές περιφέρειες. Η ολλανδική ψήφος είναι σε μια ενιαίο, εθνική εκλογική περιφέρεια.
Το ολλανδικό κοινοβούλιο έχει 150 έδρες. Απαιτούνται 76 έδρες για την πλειοψηφία και για έναν βιώσιμο συνασπισμό στην κυβέρνηση
