Η...περιπέτεια ενός σμόκιν !

Ήταν τέτοια εποχή το 1987, όταν μάθαμε οτι θα γινόταν στο Δημοτικό Θέατρο της Πάτρας, από τον Δήμαρχο της Πάτρας, Ανδρέα Καράβολα, ο επίσημος Καρναβαλικός χορός του Δήμου, με τίτλο "Λες και ήταν χθές".
Δηλαδή ήταν θεματικός ο χορός. Την χρονιά αυτή ,είχα έλθει οριστικά στην Πάτρα.
Πήραμε προσκλήσεις, έπρεπε όμως να φορέσω στολή αντίστοιχη της βραδυάς, δηλ. φράκο η σμόκιν, όχι όμως ψεύτικο-αποκριάτικο γιατί και ο χώρος που γινόταν απαιτούσε κάτι αντίστοιχο.
Από την εποχή που ήμουν στην Πλάκα της Αθήνας, μέχρι το 1976, είχα ένα φίλο τον Μουράτ που ήταν Αρμένης. Το στέκι του Μουράτ, ήταν στην πλατεία Αβυσσηνίας, στο Γιουσουρούμ. Αυτός για πολλά χρόνια μάζευε από τους παλιατζίδες που γύρναγαν στις γειτονιές, σμόκιν, φράκα, τουαλέτες, στολές στρατιωτικές και καπέλα.
Τις δεκαετίες του 1960 και 1970, κατεδαφίζονταν σωρηδόν διώροφα και τριώροφα νεοκλασικά αριστουργήματα και δίνονταν αντιπαροχή για ένα διαμέρισμα και ένα μαγαζί.
Οι παλιές αρχοντικές οικογένειες χάνονταν σέ ένα τριάρι, εγκαταλείποντας σερβάντες, κομότες, πολυελαίους και καναπέδες στους πλανόδιους παλαιοπώλες που με τα τρίκυκλα, καθημερινά άγοραζαν όσο- όσο νεανικές θύμησες και ευτυχισμένες στιγμές. Οι χήρες, σύμφωνα με τα ισχύοντα, πάντα επιβιώνουν για πολλά χρόνια , μετά την αναχώρηση του μακαρίτη και έτσι η ντουλάπα του όλη άδειαζε πάνω στο τρίκυκλο με ανακούφιση που άφηνε ζωτικό χώρο. και έτσι ο φίλος μου Μουράτ, μάζευε διαλέγοντας τον αφρό και με σκοπό να προηθεύει κυρίως θιάσους.
Ενα Σάββατο πρωϊ τον Φλεβάρη του 1987, τον βρήκα σε ένα καφενείο της πλατείας να πίνει το καφεδάκι του. Με θυμήθηκε και ανεβήκαμε στον πάνω όροφο ενός παλιού διώροφου σπιτιού της πλατείας που ήταν φανερό οτι έζησε μεγαλεία, μπορεί να είχε γίνει και σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κλεάνθη, που είχε σχεδιάσει πολλά σπίτια της περιοχής.
Το διαμέρισμα ήταν γεματό κρεμάστρες με σμόκιν και φράκα όπως και στολές στρατιωτικές με παράσημα σωρό, σπαθιά και καπέλα με λοφία. ποιός να ήξερε άρεγε τι είχαν δει αυτές οι στολές, πολέμους, επαναστάσεις, δεξιώσεις, πραξικοπήματα και παρελάσεις.
Ο στόχος μου ήταν ένα σμόκιν και με την δεύτερη δοκιμή έπεσα ακριβώς στα μέτρα του μακαρίτη, τόσο πολύ που το φόρεσα συνεχώς σε 25 καρναβάλια, μετά σταμάτησα όχι για άλλο λόγο άλλα το σμόκιν έμεινε στο ιδιο μέγεθος στην περιοχή της μέσης, ενώ εγώ οχι.