Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί το παιδί του ρακένδυτο, ξυπόλητο, να περπατά χιλιάδες χιλιόμετρα σε έναν κόσμο που του κλείνει τα σύνορα, ενώ το σπίτι του και η ζωή του είναι βομβαρδισμένα στην πατρίδα; Η εικόνα από τα κρυοπαγήματα στο πόδι ενός μικρού κοριτσιού-προσφυγόπουλου, που πέρασε από τα Σκόπια στη Σερβία και νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, αποτελεί μία απάντηση και ένα ακόμη χαστούκι σε εκείνους που κάνουν πολιτική με τις ζωές και τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σε περασμένες δεκαετίες, οι παππούδες και οι προπαππούδες των Ελλήνων είχαν ανάλογη μοίρα. Αναγκάστηκαν να καταφύγουν όπου βρήκαν καταφύγιο. Εκεί, ακόμη και δικοί τους άνθρωποι, ομοεθνείς τους, δεν τους υποδέχθηκαν με θέρμη. Κάθε άλλο. Σήμερα, οι λαοί της Μέσης Ανατολής βρίσκονται αντιμέτωποι με ανάλογο δράμα. Πόλεμος, εμφύλιος, ξεριζωμός.
Οι νεώτερες γενιές λησμόνησαν αυτό που ήταν γραμμένο στο DNA τους. Η φρικιαστική φωτογραφία που ακολουθεί, ωστόσο, ξυπνά μνήμες του παρελθόντος. Μνήμες που η ανθρωπότητα, αν ήταν σοφή, δεν θα επέτρεπε να ξαναζήσει. Και όμως συμβαίνει. Συμβαίνει σε παιδιά, σε γυναίκες, σε ανήμπορους ηλικιωμένους. Σε ανθρώπους που έχουν χάσει -κυριολεκτικά- τα πάντα και έχουν κρατήσει ως μοναδικό τους σανίδα σωτηρίας, την ελπίδα.
Πώς όμως να διασωθεί η ελπίδα, όταν ένα παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με φράχτες και τείχη στα σύνορα; Όταν κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να δεχθεί τις σφαίρες ενός φρουρού που θα χάσει την ψυχραιμία του; Όταν αναγκάζεται να διαβεί τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια, μέσα σε συνθήκες παγετού και πολικές θερμοκρασίες; Δίχως ρούχα και παπούτσια;
Το κοριτσάκι αυτό, το προσφυγόπουλο που γλίτωσε από τη φρίκη του πολέμου στη χώρα του, περπάτησε μέσα στον πάγο από τα Σκόπια στη Σερβία. Πιθανότατα να χάσει το πόδι του. Έστω και αν το γλιτώσει, η ψυχούλα του θα έχει στιγματιστεί για πάντα.
Αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία, δεν το έκαναν οι τζιχαντιστές, ο Άσαντ ή οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Αυτοί «χαράκωσαν» σε άλλο επίπεδο την ψυχούλα του. Αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία το έκανε η Ευρώπη! Η πολιτισμένη Ευρώπη των κλειστών συνόρων και των χιλιάδων εγκλωβισμένων. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ευρώ, δολάρια, ή ελβετικά φράγκα. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ψυχές. Με παιδιά. Σαν και αυτό που κινδυνεύει να χάσει το ποδαράκι του...
