Ο ερχομός του νέου δημιουργεί πάντα κλίμα ευφορίας. Δεν θα μπορούσε επομένως και η έλευση της καινούργιας χρονιάς να μην προκαλεί θετικά συναισθήματα.
Η ανταλλαγή ευχών, για τους περισσότερους δεν εντάσσεται στο πλαίσιο της τυπικότητας, είναι αυθόρμητη. Είναι η χαρά που γεννά όταν ατενίζεις το μέλλον με αισιοδοξία.
Υγεία, δύναμη και αφού αντέξαμε και την περασμένη χρονιά ελπίζουμε να τα καταφέρουμε και σ’ αυτήν. Διαφοροποιημένες οι ευχές μας σε σχέση με το παρελθόν.
Η ευτυχία αντικαταστάθηκε από την υγεία.
Η ευμάρεια από τη δύναμη της αντοχής στα δύσκολα.
Και το κουράγιο για να αντιπαλέψουμε όσα εμπόδια μας περιμένουν και σε αυτό το δύσβατο 2017, κυριαρχεί στις κουβέντες όλων.
Συμπληρώνοντας μια επταετία σκληρής λιτότητας μέσα στη δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε μεταπολεμικά η Ελλάδα, τα περιθώρια για άλλες θυσίες εκμηδενίστηκαν.
Όταν βλέπεις νέους επιστήμονες να παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς , βαδίζοντας στα ίδια χνάρια των παππούδων τους , που ως απλοί εργάτες αναζητούσαν τα προς το ζην «στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές».
Όταν αντικρίζεις τα αμούστακα ακόμη παιδιά να σου λένε δεν θα σπουδάσω, όχι γιατί δεν θέλω, αλλά γιατί δεν μπορώ να επιβαρύνω οικονομικά την οικογένεια.
Όταν το …όνειρο του πιτσιρικά είναι να γίνει ντιλιβεράς, γιατί πρέπει να συμβάλει στον πενιχρό οικογενειακό προϋπολογισμό.
Τότε σε εγκαταλείπει κάθε ικμάδα των δυνάμεων σου.
Χάνεται η ελπίδα. Σκορπά, σαν σπασμένο κρύσταλλο η αισιοδοξία.
Όμως έτσι πρέπει να ατενίσουμε την χαραυγή του νέου χρόνου;
Όχι φυσικά . Γιατί όπως λέει χαριτολογώντας ένας φίλος «δεν θα πέσουμε ατουφέκιστοι…».
Αδικο έχει;
Καλή χρόνια σε όλους !
