Πέρα από το υλικό κόστος, που τραβάει την ανηφόρα, η χώρα πληρώνει και κάτι άλλο, που έχει σχέση με την ιστορία της, την φήμη της και το τεράστιο πολιτιστικό της κύρος. Το επαναλαμβάνουμε: Η Ελλάδα δεν είναι μία οποιαδήποτε χώρα. Δεν είναι ένας απλός γεωγραφικός χώρος. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και άρρηκτα συνυφασμένο με τον άνθρωπο και την πνευματική του ανάπτυξη.
Υπό αυτή την έννοια, ο Ελληνισμός είναι τρόπος ζωής, συμπεριφοράς και αντίληψης. Η αναδρομή στο παρελθόν δείχνει ότι η ιστορική παρουσία της Ελλάδος έχει μία έντονη πολυεδρικότητα. Και από αυτήν, κορυφαία είναι η πνευματική παρουσία του Ελληνισμού, η οποία συναρπάζει, γοητεύει και δημιουργεί προδιάθεση σεβασμού προς ό,τι υποδηλώνει. Όπως δε έχει γράψει και ο καθηγητής κ. Τάκης Τζαμαλίκος, «ο Ελληνισμός είναι το γεγονός της ιστορικής και πνευματικής υπάρξεως των Ελλήνων κατά έναν “τρόπο” ορισμένο εν χώρω και εν χρόνω».
Ως τρόπος υπάρξεως, λοιπόν, ο Ελληνισμός περιέχει το ελληνικό πνεύμα, προϋπόθεση ανάπτυξης του οποίου είναι η ελευθερία.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι κατά πόσον η Ελλάδα εκπροσωπείται προς τα έξω από ανθρώπους που τής προσδίδουν κύρος, νόημα και αίγλη, ως χώρου γένεσης και κορυφώσεως του Ελληνισμού. Πολύ φοβούμεθα ότι τον τελευταίο καιρό η χώρα δεν βιώνει μόνον την έβδομη χρεοκοπία της. Δεν υφίσταται μόνον μία δραματική διαρθρωτική και πνευματική κατάρρευση. Οι άνθρωποι που την εκπροσωπούν πάνε πολύ πιο μακρυά. Διακυβεύουν σε υπερθετικό βαθμό το κύρος και την αξιοπρέπεια της χώρας.
Τυφλωμένοι από το πάθος της εξουσίας, δέσμιοι ενός χυδαίου λαϊκισμού και των ιδεοληψιών που αυτός συνεπάγεται, αποκομμένοι από την πραγματικότητα και αδαείς περί το ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι, οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταφέρει σοβαρότατα πλήγματα στην εικόνα της χώρας. Έχουν δείξει δε στην Ευρώπη και στους εταίρους-δανειστές μας ποιο είναι το πραγματικό τους πρόσωπο και ποιες οι ανομολόγητες προθέσεις τους. Στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, ακόμα και πέτρες γνωρίζουν πλέον ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας και η παρέα του δεν πρόκειται να κάνουν ούτε μία μεταρρύθμιση στην Ελλάδα.
Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι, πέρα από την περίφημη δημοσιονομική εξυγίανση, η οποία απαιτεί οριζόντια κατά κύριο λόγο μέτρα, στο θέμα των διαρθρωτικών αλλαγών για την προσέλκυση επενδύσεων η κυβέρνηση των Συριζανέλ απλώς ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ούτε το μικρό της δακτυλάκι να κουνήσει. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που η δημοσιονομική εξυγίανση που έχει επιτευχθεί δεν οδηγεί σε ανάπτυξη. Το επενδυτικό περιβάλλον είναι πέρα για πέρα αρνητικό και αυτό απομακρύνει την δυνατότητα να γίνει βιώσιμο το χρέος μας.
Παράλληλα, όμως, τα οριζόντια μέτρα συνεχίζονται, με ατμομηχανή την φορολογία. Σε μία εποχή που η ελληνική οικονομία χρειάζεται περισσότερο από ποτέ προσέλκυση επενδύσεων και τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, οι ελληνικές επιχειρήσεις συνθλίβονται υπό το βάρος της υπερφορολόγησης που υπερβαίνει το ήμισυ της κερδοφορίας τους, όπως διαπιστώνεται στην έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας δια την διευκόλυνση του επιχειρείν (Doing Business 2017). Σύμφωνα με την έκθεση, οι συνολικοί φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές που καλούνται να πληρώσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις ανέρχονται στο 50,7% επί των κερδών τους, υπερβαίνοντας κατά πολύ τον αντίστοιχο μέσον όρο (40,9%) μεταξύ των υπολοίπων χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως.
Στην ευρύτερη κατάταξη μεταξύ 189 χωρών, με βάση την διευκόλυνση του επιχειρείν, η θέση της Ελλάδος επιδεινώθηκε κατά τρεις θέσεις, καταλαμβάνοντας φέτος την 61η θέση (από την 58η, πέρυσι) –εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική τόσο για τις προοπτικές των ελληνικών επιχειρήσεων όσο και για τις μελλοντικές επενδύσεις, αναγκαίες για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ανάκαμψη.
Αν δε στα παραπάνω προσθέσουμε την φυγή ανθρώπινου δυναμικού και την απαράδεκτη κατάσταση στην Παιδεία και την Δικαιοσύνη, τότε η απώλεια κύρους και το έλλειμμα σοβαρότητος προσλαμβάνουν καταστροφικές διαστάσεις.
Υπό αυτές τις συνθήκες. θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι το 2017 το ευρωπαϊκό τοπίο θα σκοτεινιάσει για την Ελλάδα. Όπως ήδη γράψαμε, ο πρωθυπουργός μας θα είναι μόνος και απομονωμένος στα διάφορα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και δεν θα έχει την αμερικανική στήριξη που είχε έως σήμερα. Ειδικά δε μετά τον Μάϊο, που θα απωλέσει και την γαλλική στήριξη, η θέση του κ. Αλέξη Τσίπρα θα είναι η χειρότερη δυνατή για τα ελληνικά συμφέροντα.
Διότι όλοι πλέον στην Ευρώπη έχουν ξεχάσει την Ελλάδα και τη ιστορία της και βλέπουν μπροστά τους έναν ικέτη πρωθυπουργό, που αναζητεί τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία, μην έχοντας φροντίσει να ανταποκριθεί σε ανειλημμένες υποχρεώσεις. Αν είναι αλήθεια ότι η χώρα δεν αντέχει άλλη λιτότητα, είναι επίσης βέβαιον ότι δεν ανέχεται και πολιτικούς που δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να την βγάλουν από την κρίση, ενώ παράλληλα μειώνουν δραματικά το βάρος της ιστορίας της.
