Κάθε ημέρα νέο έργο και πραγματικά αρχίζω να μην το αντέχω. Ιδού η τελευταία ατάκα του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι:
«Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μας ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν».
Λοιπόν, σε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, υφυπουργός που θα έκανε τέτοια δήλωση θα παύονταν πάραυτα. Τι έχουν πάθει ετούτοι εδώ; έχουν μερελιάνει ολότελα;
Κι όσο για το Ζουράρη, αρκεί το πρόσφατο σχόλιο του καθηγητή Στ. Τσακυράκη:
«Ο Ζουράρις εκπροσωπεί ό,τι πιο άηθες και ψευδεπίγραφο έχει να επιδείξει η Μεταπολίτευση. Χαρακτήρισε μαλάκες όσους αποκαλούν τον Κάστρο δικτάτορα κι όταν τον ρώτησαν γιατί το λέει απάντησε “βαριέμαι να μιλάω γι’ αυτούς”. Δεν είναι μόνο το απαράδεκτο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί αλλά απαξιοί και να δικαιολογήσει τον χυδαίο χαρακτηρισμό του.
Βαριέται ο διαχρονικά αχαϊρευτος τεμπέλης του Κολωνακίου, που τσαλαβούτηξε σε διάφορα κόμματα επί δεκαετίες παίζοντας πάντα τον ίδιο ρόλο του τσαρλατάνου διανοούμενου. Καημένε Πολάκη θα περάσεις σε δεύτερη μοίρα γιατί στο παιχνίδι των προκλήσεων ο άλλος έχει μεγαλύτερη εμπειρία.
Ο Ζουράρις είναι το άκρον αντίθετο της παιδείας, αποτελεί προσβολή στον πολιτισμό μας να είναι υφυπουργός Παιδείας. Προτείνω στην ακαδημαϊκή κοινότητα, της οποίας δεν ήταν ποτέ μέλος, να αντιδράσει συλλογικά ζητώντας την παύση του».
