Καταπονημένος όπως είναι ψυχολογικά και παντελώς ανίκανος να αντιμετωπίσει πολύπλοκες πλέον καταστάσεις, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Κούβα για να βρεθεί σε φιλικό ιδεολογικό και πολιτικό περιβάλλον, ήτοι μεταξύ δικτατόρων, ώστε να μπορέσει να ηρεμήσει και να τονωθεί με τα απαραίτητα ιδεολογικά χαπάκια. Και αυτό διότι έχει αποφασίσει να προετοιμάσει εκλογές για την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017.
Μακρυά από ενοχλητικά πράγματα, όπως είναι οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, η δεύτερη αξιολόγηση με τα οδυνηρά νέα μέτρα που συνεπάγεται και οι τουρκικές απειλές, ο κύριος πρωθυπουργός και οι επιτελείς του είχαν αρκετή ηρεμία ώστε να σκεφθούν πώς θα φύγουν από την εξουσία χωρίς να χάσουν τα αυγά και τα καλάθια.
Εξάλλου, τονώνοντας το αριστερό προφίλ του μετά την αρλουμπολογία του επικήδειου που διάβασε στην Αβάνα, ο Αλέξης Τσίπρας ευελπιστεί ότι προσφέρει αριστεροσύνη στον λαό των Εξαρχείων και στους νονούς των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, τους οποίους θα χρησιμοποιήσει όταν θα βρεθεί στην αντιπολίτευση.
Με απλά λόγια, ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου πιστεύει ότι, με αυτά που θα αφήσει πίσω του, μία κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι ευάλωτη. Παράλληλα, θα τού επιτρέψει να συσπειρώσει την κεντροαριστερή αντιπολίτευση σε ένα προσωποπαγές κόμμα που θα ιδρύσει.
Υπό αυτή την έννοια, οι εκλογές την 19η Μαρτίου 2017 τον ευνοούν γιατί θα γίνουν με λίστα, ενώ οι μεταπροσεχείς εκλογές θα διεξαχθούν υπό απλή αναλογική και όχι απαραιτήτως με το πρώτο κόμμα να πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση. Κατά τα λοιπά, πολύ φοβούμεθα ότι η αιτία πρόωρων εκλογών θα είναι μία νέα εμπλοκή στο Κυπριακό, με γενικότερο αντίκτυπο στις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας.
Βέβαια, η υλοποίηση του σεναρίου αυτού εξαρτάται σε κάποιον βαθμό και από τους Ευρωπαίους –οι οποίοι, όμως, κατά πολλούς έγκυρους παρατηρητές, θεωρούν την Ελλάδα «χαμένη υπόθεση».
Ίσως δε αυτό να είναι και το μεγάλο ατού του Αλέξη Τσίπρα στις μελλοντικές επιδιώξεις του. Μία Ελλάδα αποκομμένη από την Ευρώπη εύκολα μπορεί να γίνει ένα είδος Κούβας της ΝΑ Ευρώπης με «κομαντάντε» τον Τσίπρα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιστορία μάς διδάσκει πώς βίαια καθεστώτα εγκαθίστανται σε πτωχευμένους ή πτωχούς λαούς. Επικεφαλής των καθεστώτων αυτών είναι αδίστακτοι λαϊκιστές, δημαγωγοί και αρρωστημένοι άνθρωποι που κυβερνούν μέσω εγκλημάτων και αρπαγής.
