Τα παιδιά στην εφηβεία βιώνουν συχνότερα στιγμές δυσάρεστων συναισθημάτων με τον εαυτό τους και μεταξύ τους. Και το ίδιο και οι γονείς τους.
Είναι μια περίοδος, αμοιβαία φθοροποιός, καθώς μπορεί να απομακρύνει την οικογένεια.
Η αποκόλληση και η διαφοροποίηση από την παιδική ηλικία και τους γονείς βρίσκονται σε εξέλιξη καθώς αναζητείται περισσότερη νεανική ανεξαρτησία και ατομικότητα.
Ένας υγιής έφηβος ωθείται να βρει την ταυτότητά του και με τους δύο τρόπους.
Αλλαγές στην «ανάπτυξη»
Λόγω αυτής της επιταχυνόμενης ανάπτυξης, σε σύγκριση με την παιδική ηλικία, η εφηβεία τείνει να είναι μια πιο συναισθηματικά δύσκολη διαδικασία για όλους τους εμπλεκόμενους. Πέντε σημαντικές αλλαγές φθείρουν την παλιά σχέση εξάρτησης των παιδιών από τους γονείς για να επιτρέψουν την αυτονομία και την προσωπικότητά τους να ξεχωρίσουν.
Αυξημένη απόσταση: Αισθανόμαστε λιγότερο συνδεδεμένοι.
Αυξημένη ποικιλομορφία: Είμαστε πιο διαφορετικοί.
Αυξημένη αντίσταση στην εξουσία: Προκαλούμε περισσότερες αντιδράσεις.
Αυξημένη προσωπική ιδιωτικότητα: Μας εμπιστεύονται λιγότερο.
Αυξημένη επιρροή των συνομηλίκων: Οι φίλοι έχουν μεγαλύτερη επιρροή.
Ευαισθησία στο συναίσθημα
Η εφηβεία είναι συνήθως μια πιο συναισθηματικά ευαισθητοποιημένη περίοδος στη σχέση γονέα-παιδιού. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό για τους γονείς και τους εφήβους να γνωρίζουν ότι κάποιες παροδικές στιγμές δυσαρέσκειας είναι αναμενόμενες καθώς μεγαλώνουν μαζί.
Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:
Δυσπιστία, καχυποψία και ανησυχία.
Ανυπομονησία, απογοήτευση και εκνευρισμός.
Θυμό, παράπονο και δυσαρέσκεια.
Το πώς διαχειρίζονται αυτές τις στιγμές είναι κυρίως αυτό που έχει σημασία – και οι γονείς πρέπει να παρέχουν εποικοδομητικό παράδειγμα για να δείξουν τον υγιή δρόμο. Πρέπει να αναλάβετε ηγετικό ρόλο στη μετατροπή της έντασης σε συζήτηση.
Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει όταν τα πληγωμένα συναισθήματα γίνονται έντονα και αφήνονται παρορμητικά να κάνουν τη «σκέψη» ενός ατόμου για λογαριασμό του. Τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν πολύ κακοί σύμβουλοι όταν παρακάμπτουν την καλύτερη κρίση και υπαγορεύουν παρορμητικά την απερίσκεπτη λήψη αποφάσεων.
Συναισθηματική «νηφαλιότητα»
Η πρόκληση του να τιμάμε τα ειλικρινή συναισθήματα χωρίς να τους επιτρέπουμε να υπαγορεύουν βιαστικά λόγια, αποφάσεις ή πράξεις είναι αυτό λέμε διατήρηση της συναισθηματικής «νηφαλιότητας». Είναι, δηλαδή, η ικανότητα του να ασκείς ώριμη αυτοσυγκράτηση.
Για τους γονείς, η έλλειψη συναισθηματικής νηφαλιότητας με τον έφηβο μπορεί να κοστίσει ακριβά. Ο αντίκτυπος της γονικής συναισθηματικής αντίδρασης περιπλέκει την αντιμετώπιση του προβλήματος της συμπεριφοράς του εφήβου.
Συναισθηματικό reset
Σε περιόδους αναστάτωσης, οι γονείς μπορούν να διαμορφώσουν ένα μοντέλο παύσης για συναισθηματική επαναφορά. Να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα για να χαλαρώσουν, να σκεφτούν, να αποκαταστήσουν και να εστιάσουν εκ νέου στο θέμα που τους απασχολεί, και στη συνέχεια να ξεκινήσουν τη συζήτηση από την αρχή.
