Τότε ήμουν μόλις επτά ετών. Κι ένα παιδί σ’ αυτήν την ηλικία, πέρα από τις άμεσες προσλαμβάνουσες παραστάσεις που χαράσσονται στη μνήμη του, δεν μπορεί να θυμάται, ενήλικας πια, σημαντικά γεγονότα που ανάγονται σε ιστορικούς σταθμούς. Η φονική έκρηξη, στην οδό Βότση, που στοίχισε τη ζωή σε έξι αθώους συμπολίτες μας, είναι ένα από αυτά.
Μεγαλώνοντας, από αφηγήσεις όσων βίωσαν αυτό το φριχτό γεγονός, έμαθα πολλά για εκείνη την ημέρα που σημάδεψε ανεξίτηλα την Πάτρα, η οποία επλήγη, πρώτη, από την τυφλή τρομοκρατία. Ανάμεσα στα θύματα ήταν και νέοι άνθρωποι, των οποίων το νήμα της ζωής κόπηκε πρόωρα. Σκέφτομαι ότι είχαν όνειρα και προσδοκίες για το μέλλον, που δεν πρόλαβαν να ζήσουν γιατί βρέθηκαν στο λάθος σημείο σε λάθος χρόνο. Και μόνο στη σκέψη αυτή, ανατριχιάζεις.
Ο χρόνος κυλάει σαν το νερό και είναι σύμμαχος της λήθης.
Πέρασαν 32 ολόκληρα χρόνια, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα. Άλλωστε, έκτοτε, κι άλλες πόλεις, κι άλλες χώρες δέχθηκαν τρομοκρατικά χτυπήματα που σκόρπισαν τον θάνατο.
Δυστυχώς, όπως έχει αποδειχθεί διαχρονικά, η τρομοκρατία δεν ήταν και δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο. Πρόκειται για μια διαρκή απειλή με την οποία είμαστε αντιμέτωποι. Όμως, δεν είναι και αήττητη. Ενωμένες και ενωμένοι, με αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη, μπορούμε να τη νικήσουμε, καταπολεμώντας και τον φόβο. Είναι ένα αυτονόητο, ηθικό, χρέος μας, και στη μνήμη των αθώων θυμάτων της φονικής έκρηξης στην οδό Βότση.
*Ο Θεμιστοκλής-Ανδρέας Μπάκας είναι υποψήφιος βουλευτής Αχαϊας του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.
