Συχνά αναφερόμαστε στις υπέροχες και δυναμικές μαμάδες του ζωικού βασιλείου, οι οποίες κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Υπάρχουν, όμως, και πολλοί μπαμπάδες οι οποίοι αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στη φροντίδα των παιδιών τους, και αξίζουν σίγουρα ειδική μνεία. Ας δούμε τους έξι πιο αφοσιωμένους μπαμπάδες του ζωικού βασιλείου, και ας τους τιμήσουμε όπως τους αξίζει:
Μαρμοζέτες
Οι αρσενικές μαρμοζέτες αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των μικρών τους, γλείφοντας και καθαρίζοντάς τα, ώστε να δώσουν χρόνο στις θηλυκές να αναρρώσουν από τη γέννα. Οι αρσενικές μαρμοζέτες, μάλιστα, είναι παρούσες κατά τη διάρκεια της γέννας, καθαρίζοντας τις θηλυκές και κόβοντας με τα δόντια τους τον ομφάλιο λώρο.
Για μερικές εβδομάδες μετά τη γέννηση των μικρών αυτοί οι στοργικοί πατέρες ταΐζουν τα μικρά και τα κουβαλούν στις πλάτες τους, μέχρι αυτά να μπορέσουν να ανεξαρτητοποιηθούν. Αντί να οδηγούνται από το ένστικτο που έχουν πολλά αρσενικά ζώα να διαδώσουν τα γονίδιά τους, οι αρσενικές μαρμοζέτες παραμένουν στις οικογένειές τους, παρουσιάζοντας μια ιδιαίτερη αίσθηση δέσμευσης.
Μακάκοι οι σιλουανοί
Τα αρσενικά αυτού του είδους βασίζουν το κοινωνικό τους στάτους στην ικανότητά τους να φροντίσουν τα μικρά τους. Αυτοί οι τρυφεροί μπαμπάδες κουβαλούν τα μικρά τους στις πλάτες τους, επιδεικνύοντάς τα με περηφάνια στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, και χρησιμοποιώντας τα για να χτίσουν τα απαραίτητα κοινωνικά δίκτυα.
Οι μακάκοι οι σιλουανοί ζουν σε ομάδες που αποτελούνται από περίπου 30 άτομα, και η κουλτούρα τους περιστρέφεται γύρω από τη φροντίδα των μωρών που γεννιούνται κάθε άνοιξη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα αρσενικά σηκώνουν και κουβαλούν ακόμα και μικρά που δεν είναι τα δικά τους, επιδεικνύοντας πόσο καλοί πατέρες είναι, και ενισχύοντας το στάτους τους μέσα στην ομάδα. Αυτή η συλλογική φροντίδα των μικρών συμβάλλει στην προστασία τους, και επομένως και στη διατήρηση της ισχύος της ομάδας.
Βάτραχοι Allobates femoralis
Αυτοί οι ιδιαίτεροι αρσενικοί βάτραχοι που ζουν στα τροπικά δάση μεταφέρουν τα μικρά τους στην πλάτη τους. Αφού σκάσουν τα αυγά, ο αρσενικός βάτραχος τοποθετεί τους γυρίνους στην πλάτη του και τους μεταφέρει σε προσεχτικά επιλεγμένες λιμνούλες στις οποίες μπορούν να αναπτυχθούν με ασφάλεια.
Η εξαιρετική μνήμη τους τούς βοηθά να θυμούνται που έχουν αφήσει τις διαφορετικές ομάδες αυγών και τις τοποθεσίες κάθε λιμνούλας. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, τα επισκέπτονται τακτικά για να ελέγχουν τα αυγά και να βεβαιώνονται ότι δεν αποξηραίνονται. Όσο μεγαλώνουν οι γυρίνοι, τρέφονται με τη βλάστηση και σταδιακά μεταμορφώνονται σε νεαρούς βατράχους.
Ιππόκαμποι
Στους ωκεανούς, οι μπαμπάδες ιππόκαμποι είναι η επιτομή της γονεϊκής αφοσίωσης. Αυτά τα αρσενικά αναλαμβάνουν την κύηση των αυγών στους ειδικούς σάκους που έχουν στην κοιλιά τους. Οι θηλυκές μεταφέρουν τα αυγά τους μέσα στον σάκο του αρσενικού, όπου αυτά γονιμοποιούνται και επωάζονται για περίπου 24 μέρες. Όταν σκάνε τα αυγά, οι αρσενικοί ιππόκαμποι συνεχίζουν να τα προστατεύουν και να τα φροντίζουν μέχρι τα μικρά να είναι έτοιμα να ανεξαρτητοποιηθούν και να ζήσουν μόνα τους στον ωκεανό. Ακόμα, οι αρσενικοί ιππόκαμποι είναι μονογαμικοί, και μένουν για πάντα με τις συντρόφους τους.
Πιγκουίνοι
Στο σκληρό και παγωμένο κλίμα της Ανταρκτικής, οι μπαμπάδες πιγκουίνοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην επώαση των αυγών. Ενώ οι θηλυκές πηγαίνουν στη θάλασσα για να κυνηγήσουν, οι αρσενικοί αναλαμβάνουν να φυλούν τα αυγά χωρίς να τρώνε για εβδομάδες. Αν τα αυγά σκάσουν πριν την επιστροφή της μητέρας τους, ο πατέρας ταΐζει τα μικρά με μια ουσία την οποία κάνει εμετό στο στόμα τους.
Οι θηλυκοί πιγκουίνοι επιλέγουν συγκεκριμένα αρσενικούς με πολύ λίπος, οι οποίοι μπορούν να αντέξουν στις εκτεταμένες περιόδους νηστείας. Οι θηλυκές καταλαβαίνουν αν οι αρσενικοί έχουν αποθέματα λίπους, ακούγοντας το ιδιαίτερο κάλεσμά τους, το οποίο δείχνει την ανθεκτικότητά τους.
Φλαμίνγκο
Τα αρσενικά φλαμίνγκο είναι επίσης μονογαμικά ζώα, τα οποία μένουν με την ίδια σύντροφο μια ζωή. Όταν φτάνει η εποχή να ζευγαρώσουν, ο μπαμπάς και η μαμά φλαμίνγκο επιλέγουν την κατάλληλη τοποθεσία για τη φωλιά τους, την οποία χτίζουν από λάσπη. Αφού η μητέρα γεννήσει το αυγό της, ο πατέρας το επωάζει μέχρι να σκάσει, εναλλάξ με τη μητέρα. Από τη στιγμή που το αυγό σκάει, οι δύο γονείς ανατρέφουν από κοινού το μικρό.
Αφρικανικός άγριος σκύλος
Τα κουτάβια του Αφρικανικού άγριου σκύλου αδυνατούν να μασήσουν την τροφή τους μέχρι τη 10η εβδομάδα της ηλικίας τους, με αποτέλεσμα ο μπαμπάς τους να τη μασάει και να τους την ταΐζει από το στόμα του. Από τη στιγμή που τα μικρά βασίζονται στον μπαμπά τους για να τρέφονται, δεν απομακρύνονται ποτέ από εκείνον, με αποτέλεσμα να παραμένουν ασφαλή από τους εχθρούς.
