Μπορεί να θαυμάζουμε τα ζώα όπως το τσίτα, το οποίο είναι εξαιρετικά γρήγορο αλλά έχει ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα και για το πώς επιβιώνουν και ευημερούν τα πιο αργοκίνητα ζώα στον κόσμο.
Αυτά τα ζώα έχουν επάξια κερδίσει όλες τις διακρίσεις για τα πιο νωχελικά, ληθαργικά πλάσματα, έχουν όμως πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες, καθώς αποτελούν μέρος της απίστευτης ποικιλίας της φύσης.
Ας δούμε μερικά από αυτά:
Βραδύποδας
Ο βραδύποδας δηλώνει ήδη από το όνομά του πόσο αργοκίνητος είναι. Τα αξιολάτρευτα αυτά ζώα περνούν τις μέρες τους στις κορυφές των δέντρων, σχεδόν ακίνητα. Αυτό οφείλεται στον εξαιρετικά χαμηλό μεταβολικό ρυθμό τους. Ο αργός μεταβολισμός τους σημαίνει ότι αρκεί να τρέφονται μόνο με μερικά φύλλα και κλαδάκια για να επιβιώνουν. Σε ένα λεπτό διανύουν αποστάσεις μόλις 30 εκατοστών, σύμφωνα με το National Geographic. Η κίνησή τους είναι τόσο αργή που στο τρίχωμά τους φυτρώνει άλγη.
Γερμανοί ζωολόγοι που μελέτησαν τους βραδύποδες βρήκαν ότι η ανατομική δομή τους είναι αρκετά διαφορετική από των άλλων θηλαστικών. Τα ζώα αυτά έχουν πολύ μακριά χέρια αλλά πολύ κοντές ωμοπλάτες. Αυτό τους παρέχει τη δυνατότητα να φτάνουν πολύ μακριά με τα χέρια τους χωρίς να χρειάζεται να κινούνται πολύ, επιτρέποντάς τους να φυλάσσουν την ενέργειά τους κάνοντας τις ίδιες κινήσεις με άλλα ζώα.
Αστερίας
Οι αστερίες είναι σκληροί από πάνω, με πολλά μικρά σωληνοειδή ποδαράκια από κάτω. Αυτά τα πόδια τους επιτρέπουν να γραπώνονται από επιφάνειες και να κινούνται, αλλά πολύ αργά.
Πιο συγκεκριμένα, ένας ενήλικος αστερίας μπορεί να διανύσει απόσταση ενός μέτρου σε ένα λεπτό, χρησιμοποιώντας και τα 15.000 από τα μικροσκοπικά πόδια του.
Γιγάντια χελώνα
Υπάρχουν πολλά υποείδη γιγάντιων χελωνών που ζουν σε διάφορα νησιά, αλλά η πιο διάσημη είναι σίγουρα γιγάντια χελώνα των Γκαλαπάγκος. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εν ζωή είδος χελώνας, που μπορεί να ξεπεράσει σε ηλικία τα 150 χρόνια.
Ο Κάρολος Δαρβίνος μελέτησε τις χελώνες όταν βρισκόταν στα νησιά Γκαλαπάγκος το 1835, και θεώρησε ότι κινούνταν σχετικά γρήγορα. “Μία μεγάλη, που βρήκα περπατώντας, περπατούσε με ρυθμό 54 μέτρων σε 10 λεπτά, ή 330 σε μια ώρα”, έγραψε στις Σημειώσεις Ζωολογίας. “Με αυτό τον ρυθμό, το ζώο θα μπορούσε να διανύσει 6,4 χιλιόμετρα τη μέρα και να έχει λίγο χρόνο να ξεκουραστεί”.
Παρόλα αυτά, ο Stephen Blake, διευθυντής του Οικολογικού Προγράμματος Κίνησης της Χελώνας των Γκαλαπάγκος, δήλωσε στο BBC ότι οι χελώνες του προγράμματος διανύουν το πολύ 2 χιλιόμετρα την ώρα, υποθέτοντας ότι “ο Δαρβίνος πιθανότατα τις κυνηγούσε”.
Το σαλιγκάρι έχει μόνο ένα πόδι – ένα επίπεδο, μυώδες όργανο που το προωθεί εξαιρετικά αργά προς την κατεύθυνση που θέλει να πάει. Για να μπορέσει να κινηθεί, το σαλιγκάρι εκλύει βλέννα για να μειώσει την τριβή. Γι’ αυτό πάντα βλέπετε ένα μονοπάτι από παχύρρευστο υγρό όταν περπατά ένα σαλιγκάρι. Το ζωάκι αυτό μπορεί να διανύσει μέχρι και τα 1,3 εκατοστά το δευτερόλεπτο, αλλά μπορεί να κινηθεί και πολύ πιο αργά (0,28 εκατοστά το δευτερόλεπτο).
Αργό λόρις
Τα λόρις είναι πολύ αργά, μέχρι να έρθει η ώρα να επιτεθούν στα θηράματά τους. Τότε, ξαφνικά κινούνται με τρομερή ταχύτητα. Στέκονται όρθια, γραπώνοντας μια επιφάνεια με τα πόδια τους, και εκτινάσσουν το σώμα τους προς τα εμπρός για να πιάσουν το θήραμά τους με τα δύο τους χέρια.
Αυτό το ζωάκι μπορεί να μοιάζει μικρό και αξιολάτρευτο, αλλά στην πραγματικότητα είναι το μοναδικό δηλητηριώδες πρωτεύον θηλαστικό. Διαθέτει τοξίνες στο στόμα του και τις εκλύει από έναν αδένα στο πλάι των αγκώνων του.
Μανάτος
Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ζώα σε αυτή τη λίστα, οι μανάτοι είναι σχετικά γρήγοροι, αλλά ανάλογα με το εκτόπισμά τους και τον δισταγμό τους ως προς την κίνηση, μπορούν να γίνουν πολύ αργοκίνητοι.
Αυτός ο ευγενής γίγαντας των ωκεανών – γνωστός και ως αγελάδα της θάλασσας – μπορεί να φτάσει σε μέγεθος τα 4 μέτρα και σε βάρος τα 1.600 κιλά. Επομένως, είναι λογικό να μη βιάζεται. Συνήθως διανύει ελάχιστα χιλιόμετρα μέσα σε μια ώρα, αλλά αν βιάζεται να πάει κάπου, μπορεί να φτάσει και τα 32.
Οι μανάτοι συνήθως ζουν στα ρηχά, και δεν κινδυνεύουν από θηρευτές. Οι καρχαρίες ή οι φάλαινες θα μπορούσαν να τους τρώνε, αλλά δεν ζουν στα ίδια νερά, επομένως αυτό συμβαίνει σπάνια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν είναι οι άνθρωποι.
