Η Δανάη Μπάρκα παραχώρησε συνέντευξη στην Δέσποινα Καμπούρη για την εκπομπή Weekenders του ΑΝΤ1 και μίλησε για τη σχέση με τη μητέρα της, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια και το κεφάλαιο «τηλεόραση» που όπως ανέφερε, δεν έχει κλείσει οριστικά μετά το τέλος της εκπομπής «Πάμε Δανάη» στο Mega.
«Δε νιώθω ότι αδικείται η προσωπικότητά μου όταν λένε ότι είμαι η κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου. Πιστεύω στην προσωπικότητά μου και θα ήταν χαζό να θέλω να το αποτινάξω ή να μου δημιουργηθεί κόμπλεξ, άσχετα αν κάποιοι επίτηδες έχουν μείνει και σταθεί σε αυτό. Σαφώς, αν η μαμά μου ήταν τόσο παντοδύναμη, δε θα της ζήταγα να με βάλει σε μια δουλειά με τόση έκθεση και σχόλια» είπε αρχικά η Δανάη Μπάρκα.
«Δε νομίζω ότι ξυπνάει κανείς το πρωί και ονειρεύεται να βλέπει να του γράφουν, “πως είσαι έτσι;”, “ουστ”, “φύγε, πήγαινε σπίτι σου”… Υπήρξαν στιγμές και γεγονότα που ήμουν στο καμαρίνι και έλεγα, “τι ζω; Τι να κάνω; Να μιλήσω ή όχι;”. Αποφάσισα, επειδή τους ανθρώπους δε μπορείς να τους αλλάξεις, ειδικά όταν σχεδόν ξέρεις περί τίνος πρόκειται, να αλλάξω εμένα, να κάτσω σπίτι μου, να κλάψω, να ησυχάσω, να ξέρουν οι άνθρωποι που θέλω τι είμαι και τι συμβαίνει. Και όλες τις φορές μου βγήκε σε κακό» είπε στη συνέχεια.
«Το κεφάλαιο τηλεόραση δεν έχει τελειώσει. Είναι αστείο γιατί οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το τέλος της εκπομπής σαν να βγήκα και να είπα, “και κάπου εδώ σας χαιρετώ για πάντα”. Δε τέθηκε ποτέ τέτοιο ζήτημα από εμένα. Μου λείπουν οι άνθρωποι. Η τηλεόραση είναι κάτι που αγάπησα, ενώ δεν αγαπούσα…» ανέφερε σε άλλο σημείο η ηθοποιός και παρουσιάστρια.
«Δε νομίζω ότι “την άκουσα”… Να υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα αλλιώς και με μάζεψα, σαφώς υπήρξαν. Ποιος άνθρωπος θα μπει σε μια διαδικασία που θα αλλάξει η ζωή του και δε θα αλλάξει και ο ίδιος;
Τη στενοχώρια μου δε τη δείχνω… Γιατί να βγω δημόσια να δείξω ότι ήμουν στενοχωρημένη; Όλα τα ενδοοικογενειακο-επαγγελματικά δεν αφορούν τον κόσμο… Μου φάνηκε πολύ υπερβολικό όλο αυτό που έγινε. Ήταν σαν να μην ξαναέγινε ποτέ σε κανέναν».
«Δημόσια σε καμία περίπτωση δε θα άφηνα να βγει παραέξω κακή εικόνα ή άσχημο συναίσθημα ακόμα και αν το νιώθω ή το ένιωθα, για ανθρώπους που έχω συνεργαστεί επαγγελματικά…».
