Ο σκηνοθέτης Σκοτ Κούπερ αποκάλυψε ότι η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ στον ρόλο του Μπρους Σπρίνγκστιν, θα «ρίξει φως» στη μάχη του μουσικού με την ψυχική ασθένεια και αυτό είναι και το πιο μεγάλο στοίχημα.
«Αυτό είναι πιθανότατα το πιο επώδυνο, το πιο ευάλωτο κεφάλαιο της ζωής του», δήλωσε ο Κούπερ στο People.
Την περίοδο αυτή, ο Σπρίνγκστιν, αντί να κυνηγά τη δόξα, «είχε το κουράγιο να κοιτάξει μέσα του και να αντιμετωπίσει πολλά άλυτα τραύματα με τα οποία είχε έρθει αντιμέτωπος».
Το αποτέλεσμα αυτής της ενδοσκόπησης, λέει ο σκηνοθέτης, είναι το άλμπουμ Nebraska του 1982—ένας «ωμός, στοιχειωμένος ακουστικός δίσκος, γεμάτος χαμένες ψυχές που αναζητούν έναν λόγο να πιστέψουν».
Ο Κούπερ εξέφρασε την ελπίδα ότι η ταινία, η οποία επικεντρώνεται στην σχεδόν καθαρτική δημιουργία του Nebraska στην κρεβατοκάμαρά του στο Νιου Τζέρσεϊ, θα «αποστιγματίσει» τη θεραπεία, ειδικά για τους άνδρες.
«Η ελπίδα μου είναι ότι οι άνθρωποι που παλεύουν και δεν ξέρουν πώς να ζητήσουν βοήθεια ή να βρουν τη θέληση για βοήθεια, θα δουν ότι αυτή είναι μια πολύ σχετική ιστορία και θα αναζητήσουν τη βοήθεια που χρειάζονται», πρόσθεσε.
«Η ελπίδα μου είναι ότι οι άνθρωποι που παλεύουν και δεν ξέρουν πώς να ζητήσουν βοήθεια ή να βρουν τη θέληση για βοήθεια, θα δουν ότι αυτή είναι μια πολύ σχετική ιστορία και θα αναζητήσουν τη βοήθεια που χρειάζονται»
«Ένα τρένο με φορτίο νιτρογλυκερίνης»
Ο Μπρους Σπίρνγκστιν συγκλόνισε τους πάντες σχεδόν δέκα χρόνια πίσω, όταν μίλησε ανοιχτά για τη μακροχρόνια μάχη του με την κατάθλιψη και την περίπλοκη σχέση του με τον πατέρα του, Ντάγκλας, μέσα από τις σελίδες της αυτοβιογραφίας του, Born to Run.
Ο θρυλικός τραγουδιστής της ροκ αποκάλυψε ότι επισκέφθηκε για πρώτη φορά ψυχοθεραπευτή πριν από περισσότερες από τρεις δεκαετίες ενώ παραδέχθηκε ότι η σύζυγός του, η τραγουδίστρια Πάτι Σκιάλφα, ήταν μάρτυρας και στήριγμά του στις κρίσεις ψυχικής ασθένειας.
Στο βιβλίο του, ο Σπρίνγκστιν περιγράφει με γλαφυρό τρόπο πώς η κατάθλιψη τον «συνέθλιψε» κατά την περίοδο του άλμπουμ του 2012, Wrecking Ball, το οποίο περιλάμβανε και το τραγούδι This Depression (Αυτή η Κατάθλιψη).
«Ήμουν συντετριμμένος μεταξύ 60 και 62 ετών, και πάλι από τα 63 στα 64», γράφει. «Δεν είναι καλό ρεκόρ. Η Πάτι βλέπει ένα φορτηγό τρένο φορτωμένο με νιτρογλυκερίνη να έρχεται κατά πάνω μου και να ξεμένει από ράγες… Με πηγαίνει στους γιατρούς και λέει: ‘Αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται ένα χάπι’» γράφει ο Σπρίνγκστιν.
Ο πατέρας, η κληρονομικότητα, το στίγμα
Σε συνέντευξή του στο Vanity Fair πριν την κυκλοφορία του βιβλίου, ο Σπρίνγκστιν εξέφρασε τους φόβους του μήπως είχε την ίδια μοίρα με τον πατέρα του, τον Ντάγκλας, ο οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχικής υγείας και δεν ζητούσε βοήθεια από κανέναν.
«Δεν γνωρίζεις τις παραμέτρους της ασθένειας», είπε στο περιοδικό. «Μπορώ να αρρωστήσω αρκετά ώστε να μοιάσω πολύ περισσότερο στον πατέρα μου απ’ ό,τι νόμιζα;»
Ο καλλιτέχνης αναφέρει επίσης στο βιβλίο του ότι ο πατέρας του είχε συγγενείς με αδιάγνωστα προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως αγοραφοβία και διαταραχές τριχοτιλλoμανίας. «Ως παιδί, ήταν απλώς μυστηριώδες, ντροπιαστικό και συνηθισμένο», σχολιάζει.
Το πιο επώδυνο, το πιο ευάλωτο κεφάλαιο της ζωής του Boss έγινε ταινία, με στόχο να «αποστιγματίσει» τη θεραπεία, ειδικά για τους άνδρες
Ο Σπρίνγκστιν περιγράφει λεπτομερώς τη δύσκολη σχέση του με τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 1998 χωρίς να καταφέρει να πει στον γιο του «Σ’ αγαπώ».
«Άκουγες τη φωνή του να σπάει, αλλά δεν μπορούσε να αρθρώσει αυτές τις λέξεις», θυμάται ο Μπρους για τη δύσκολη ενηλικίωση του.
Στην ίδια συνέντευξη ο Σπρίνγκστιν αποκάλυψε ότι η κατάθλιψη τον στιγμάτισε και τόνισε ότι οι ψυχικές ασθένειες δεν κάνουν διακρίσεις ανάλογα με το πόσο επιτυχημένος είσαι ή πόσα χρήματα έχεις.
«Όποιος κι αν είσαι και όπου κι αν βρίσκεσαι, δεν σε αφήνει ποτέ. Πάντα το φαντάζομαι ως ένα αυτοκίνητο, όπου όλοι οι εαυτοί σου είναι μέσα. Ο νέος σου εαυτός μπορεί να μπει μέσα, αλλά οι παλιοί σου εαυτοί δεν μπορούν να βγουν έξω. Το σημαντικό είναι, ποιος έχει κάθε φορά τα χέρια του στο τιμόνι», είπε.
Η Ελλάδα στην 4η Θέση παγκοσμίως
Αν και η κατάθλιψη είναι μία από τις πιο κοινές ψυχικές ασθένειες που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, το στίγμα εξακολουθεί να υπάρχει και πολλοί είναι εκείνοι που ακόμα και σήμερα φοβούνται να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) του 2021, η Ελλάδα (μαζί με την Πορτογαλία) κατατάσσεται στην 4η θέση διεθνώς, με συχνότητα 5,7% στον γενικό πληθυσμό, μετά την Ουκρανία με 6,3%, τις ΗΠΑ, την Εσθονία και την Αυστραλία με 5,9% και την Βραζιλία με 5,8%.
Τα ποσοστά, μάλιστα, τετραπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, από 3,3% το 2008 σε 12,3% το 2013, ενώ ο αυτοκτονικός ιδεασμός ξεκίνησε με 2,4% το 2008, διπλασιάστηκε το 2009 στο 5,2%, ανήλθε στο 6,7% το 2011, ενώ μειώθηκε στο 2,6% το 2013.
«Όποιος κι αν είσαι και όπου κι αν βρίσκεσαι, δεν σε αφήνει ποτέ. Οι ψυχικές ασθένειες δεν κάνουν διακρίσεις ανάλογα με το πόσο επιτυχημένος είσαι»
Η κατάθλιψη αποτελεί την πιο κοινή ψυχική διαταραχή, παγκοσμίως, ενώ εκτιμάται ότι το 2025, η μείζονα κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη αιτία ανικανότητας, μετά τις ισχαιμικές καρδιοπάθειες.
Η κατάθλιψη είναι μία ετερογενής και πολυδιάστατη νόσος, η οποία μπορεί να «χτυπήσει» οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι συχνότερη μεταξύ 55-74 ετών. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, με τα ποσοστά να διαμορφώνονται σε 5,1% και 3,6% αντίστοιχα και επηρεάζει τόσο τη διάθεση, όσο και τις γνωστικές λειτουργίες, και εκτιμάται ότι οι πάσχοντες περνούν μέχρι και το 20% της ζωής τους με καταθλιπτική διάθεση.
Μια αυτοκτονία κάθε μισό λεπτό
Ωστόσο, η νόσος επηρεάζει και τη σωματική υγεία και έχει επίπτωση στο προσδόκιμο ζωής.
Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου αυξάνεται κατά 2-4 φορές σε άτομα με κατάθλιψη, ενώ στο 66% των ασθενών προκαλεί σοβαρή αναπηρία. Στα άτομα που παρουσιάζουν τη διαταραχή διπλασιάζεται ο κίνδυνος καρδιαγγειακών επεισοδίων, αυξάνεται κατά 60% ο κίνδυνος για διαβήτη και κατά 30% για καρκίνο.
Σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι κάθε 30 δευτερόλεπτα αυτοκτονεί ένας άνθρωπος, εξαιτίας της κατάθλιψης.
Η νόσος επιδρά στην καθημερινή και κοινωνική λειτουργικότητα των ασθενών, με το 37% αυτών να μην αφήνουν τον εαυτό τους να ξεκινήσει μία προσωπική σχέση. Ένα στα δύο άτομα έχει απουσιάσει από την εργασία του λόγω της διαταραχής, με απουσία κατά μέσον όρο 36 ημέρες ανά επεισόδιο.
Η Ελλάδα (μαζί με την Πορτογαλία) κατατάσσεται στην 4η θέση διεθνώς σε συχνότητα κατάθλιψης, ενώ κάθε 30 δευτερόλεπτα αυτοκτονεί ένας άνθρωπος εξαιτίας της νόσου
Λόγω του κοινωνικού στίγματος, τις περισσότερες φορές τα άτομα αυτά δεν αποκαλύπτουν τον πραγματικό λόγο, αλλά προβάλλουν κάποια δικαιολογία.
Παράλληλα,, η κατάθλιψη έχει σημαντική επίπτωση και σε οικονομικό επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η απουσία από την εργασία και η χαμηλή παραγωγικότητα λόγω της διαταραχής κοστίζει στο σύστημα Υγείας 26 δισ. λίρες το χρόνο ή το 1% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ εκτιμάται ότι ανάλογη είναι η επίπτωση και στις άλλες χώρες.
