Η διαπραγμάτευση και υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχ, για την “Ευρωπαϊκή Ένωση”, έγινε με τη λογική μίας εποχής που τελείωνε και μιας νέας που ερχόταν. Η πορεία της διαδικασίας ολοκλήρωσης επηρεάζεται και θα επηρεασθεί από τις αλλαγές και ανακατατάξεις σε επίπεδο διεθνών δομών. Ο αρχικός μετασχηματισμός του κοινοτικού οικοδομήματος στο συνθετότερο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε δυναμική εξέλιξη όμως στο μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα κριθεί από τις δυνατότητα-θέληση των εταίρων να εντάξουν το θεσμικό και πολιτικό κεκτημένο ολοκλήρωσης στον προβληματισμό της θεωρίας των διεθνών σχέσεων και της διεθνούς ετερότητας.
Οι εκδηλωμένες πολιτικές αντιπαραθέσεις των κρατών – μελών αποτελούν το δηλωτικό στοιχείο της ιστορικής σημασίας της προσπάθειας συγχώνευσής τους σε ένα υπερεθνικό πλαίσιο παρά τις μεγάλες συγκλήσεις των πολιτικών και οικονομικών συστημάτων τους στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Στη μεταπολεμική Ευρώπη η επιτυχία του κοινωνικού κράτους αποτέλεσε επιβεβαίωση της σύλληψης μιας κοινωνίας που επενεργεί για τον εαυτό της με πολιτικά μέσα, στα πλαίσια του κράτους-έθνους. Στο μεταλλαγμένο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας και κοινωνίας διακυβεύεται αυτή η οργανωτική μορφή και δημοκρατική επενέργεια. Αυτή η επέκταση άνευ ορίων της οικονομίας, αγγίζει τις υπαρξιακές προϋποθέσεις ενός κρατικού συστήματος, το οποίο ιδρύθηκε στη βάση της εδαφικής επικράτειας Η απώλεια αυτονομίας σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι το μεμονωμένο κράτος δεν μπορεί πλέον με τις δικές του δυνάμεις να προστατεύει αποτελεσματικά τους πολίτες του απέναντι σε εξωτερικές επενέργειες αποφάσεων άλλων αυτουργών ή απέναντι στις επιδράσεις, που έχουν την αφετηρία τους έξω από τα όρια του. Ο παραγκωνισμός της πολιτικής από την αγορά αποτυπώνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες στον κύκλο απώλειας στήριξης του κοινωνικού συστήματος.
Σχετικά με την Βρετανία, η κατάσταση ήταν πάντα διφορούμενη όσον αφορά την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Πολλοί Βρετανοί δύσκολα κατανοούν τόσο την ιδέα της ομοσπονδίας όσο και της προσάρτησης, τα σαφή όρια της εξουσίας στο κέντρο και την διατήρηση της ανώτατης εξουσίας στη βάση της περιφέρειας. Επιπλέον, οι βρετανικές παραδόσεις ευνοούν τις βαθμιαίες εξελίξεις εντός των άγραφων αλλά αυστηρώς τηρουμένων ορίων των θεσμοθετημένων εθίμων και όχι την ιδέα της αλλαγής μέσω ευρωπαϊκών μηχανισμών.
Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ ,ΜΙΑ ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΚΡΑΙΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΘΑ ΠΟΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ Ε.Ε.,Η Ε.Ε. ΜΠΟΡΕΙ(?) ΝΑ ΠΟΡΕΥΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ?????
Η Ελλάδα θα βρεθεί στο μέλλον αντιμέτωπη με το δίλημμα της παραμονής ή της εξόδου από την Ε.Ε.
Και η Ε.Ε. με το δίλημμα μιας πραγματικής πολιτικής ολοκλήρωσης!!!
*Ο Παύλος Χρήστου είναι Γενικός Γραμματέας του Ελληνορωσικού Συνδέσμου
