Από τον Μάρτη του 2014 είχαμε επισημάνει ως Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος του κινδύνους που έκρυβε η νομοθέτηση της επιμήκυνσης χρόνου ζωής του γάλακτος από τις πέντε στις εφτά και στις δέκα ημέρες. Τότε με το πρόσχημα της μείωσης κόστους για τον καταναλωτή το ΥΠΑΑΤ νομοθέτησε την κυκλοφορία γάλακτος και ταυτόχρονα έβαλε ένα ακόμα λιθαράκι στην καταστροφή της εγχώριας παραγωγής.
Δύο χρόνια μετά τα στοιχεία που υπάρχουν αποκαλύπτουν την αλήθεια. Έρευνες και δημοσιεύματα αποκαλύπτουν ότι ο Έλληνας καταναλωτής συνεχίζει να πληρώνει ακριβά το γάλα σε σχέση και με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν αντικειμενικοί, αλλά και σαφέστατα υποκειμενικοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Η γεωγραφία της χώρας με την ιδιόμορφη γεωλογική μορφή, αλλά και το προβληματικό οδικό και ακτοπλοϊκό δίκτυο αυξάνουν το κόστος. Αυτό, όμως, θα ήταν εύκολα ξεπεράσιμο, αν ο κλάδος των εκτροφών δεν ήταν κατακερματισμένος και υπήρχαν οργανωμένες ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμοί, αν δεν υπήρχε ανάγκη τόσο μεγάλων εισαγωγών ζωοτροφών εξαιτίας των περιορισμένων χορτολιβαδικών εκτάσεων, αν ο ΦΠΑ δεν ήταν τόσο υψηλός. Πολλοί παραγωγοί, λοιπόν, προτιμούν να εγκαταλείπουν την εκτροφή για την παραγωγή γάλακτος και η αγορά έχει κατακλυστεί από εισαγόμενο νωπό ή σε σκόνη γάλα.
Την ίδια στιγμή Κοινή Υπουργική Απόφαση που έχει ήδη κατατεθεί στην Κομισιόν προς έγκριση με σκοπό την αποσύνδεση του νωπού γάλακτος από την παρασκευή γιαουρτιού στο όνομα της προσαρμογής με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, αφήνει «παράθυρο» ακόμη και για χρήση σκόνης γάλακτος. Με τον τρόπο αυτό ακυρώνεται η ιδιαιτερότητα ενός προϊόντος με μεγάλη εξαγωγική αξία. Και όσα συμβαίνουν εδώ καιρό (κλείσιμο μικρών αγελαδοτροφικών μονάδων, κίνδυνος χρεοκοπίας σε μεγάλες φάρμες και μονάδες της εγχώριας γαλακτοβιομηχανίας)αποδεικνύουν ότι υπήρχαν συγκεκριμένες μεθοδεύσεις προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Σε μια εποχή που η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε δυσχερή θέση, δεν είναι δυνατόν ο πρωτογενής τομέας παραγωγής και δη η κτηνοτροφία να εγκαταλείπονται. Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της υποτιθέμενης «συμμόρφωσης» με τις διεθνείς οδηγίες, η ελληνική κυβερνητική πολιτική βάζει ταφόπλακα στην παραγωγή. Αυτό που όφειλε η πολιτεία να κάνει είναι να εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο βιωσιμότητας του κλάδου, να ενισχύσει και να διευκολύνει τους Έλληνες παραγωγούς και όχι να προκαλεί επιζήμιες ανατροπές. Η προσπάθεια εκρίζωσης ασθενειών, η βιοεπιτήρηση, η λειτουργία κέντρων αναπαραγωγής, ο έλεγχος των αποδόσεων, η ενημέρωση και η επιμόρφωση των παραγωγών, η στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, όπως ο ΕΛΟΓΑΚ είναι μια σειρά από μέτρα που πρέπει άμεσα να ληφθούν. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να μελετηθούν φοροελαφρύνσεις, προκειμένου να βοηθούν οι Έλληνες παραγωγοί και το προϊόν να ξαναγίνει ανταγωνιστικό.
Χωρίς γεωκτηνοτροφία δεν υπάρχει μέλλον για την χώρα
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΘΗΝΑ ΤΡΑΧΗΛΗ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΣ
