Όλα τα βλέμματα στρέφονται στον γυάλινο ουρανοξύστη των 35 ορόφων όπου θα λάβει χώρα η συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αξίζει βεβαίως να σημειώσουμε ότι και μόνο το γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος υποδέχεται τον Έλληνα πρωθυπουργό στο «Σπίτι της Τουρκίας» στη Νέα Υόρκη και όχι στο περιθώριο κάποιας αίθουσας του κτηρίου του ΟΗΕ μπορεί να αξιολογηθεί ως μία κίνηση καλής θέλησης από την άλλη πλευρά.
Σίγουρα το τετ α τετ αποτελεί έναν νέο κρίσιμο σταθμό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Παρά τις χαμηλές προσδοκίες για απτά αποτελέσματα, η συγκυρία και τα ανοιχτά διπλωματικά μέτωπα καθιστούν το ραντεβού βαρύνουσας σημασίας.
Προφανώς τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα από την περσινή συνάντηση των δύο ανδρών καθώς έχουν μεσολαβήσει σημαντικές γεωπολιτικές αναταράξεις.
Παράλληλα από το περασμένο καλοκαίρι η Άγκυρα έχει κλιμακώσει έστω και προφορικά την επιθετική της ρητορική, ενώ η Αθήνα έχει προχωρήσει σε οριοθέτηση θαλασσίων πάρκων, δέχθηκε την επίσημη πρόταση της Chevron για έρευνες νοτίως της Κρήτης και ξεκίνησε τεχνικές συνομιλίες με τη Λιβύη για καθορισμό ΑΟΖ.
Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα πιέζει για συμμετοχή στο SAFE, με την Ελλάδα να απειλεί με βέτο, αλλά την τουρκική αμυντική βιομηχανία να εκτιμά ότι μπορεί να βρει διόδους μέσα από εταιρικές συνεργασίες στην Ευρώπη. Για τη συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών δεν απαιτείται ομοφωνία στην Ε.Ε. Έτσι η Baykar (του γαμπρού του Ερντογαν) που έχει ισχυρότατες συνεργασιές με ιταλικές αμυντικές βιομηχανίες εκτιμάται ότι δεν θα συναντήσει εμπόδια σε πιθανή συμμετοχή.
Οι προσδοκίες της Αθήνας είναι προφανώς χαμηλές. Η ελληνική κυβέρνηση δεν τρέφει αυταπάτες.
Η ελληνική πλευρά προσέρχεται με στόχο τη διατήρηση των ανοιχτών διαύλων και την προβολή των εθνικών θέσεων. Όπως τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, η κυβέρνηση «δεν βάζει ούτε καν σε συζήτηση ζητήματα κυριαρχίας» και επιλέγει τον διάλογο αντί ενός «ψευτοπατριωτισμού που μικραίνει τη χώρα».
Στο τραπέζι αναμένεται να τεθούν ζητήματα ενεργειακά, όπως η πόντιση του καλωδίου, καθώς και οι συνέπειες των τουρκικών κινήσεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Η Άγκυρα, ενόψει και της κατ’ ιδίαν συνάντησης του Ταγίπ Ερντογάν με τον Ντόναλντ Τραμπ, θα επιχειρήσει να αναβαθμίσει τον ρόλο της τόσο σε γεωπολιτικό όσο και σε επιχειρηματικό επίπεδο με το γνωστό ιδιότυπο power game που συνηθίζει ο Ερντογάν.
Τα deals που θα συζητηθούν μεταξύ Ερντογάν και Τραμπ προφανως συνδέονται άμεσα με την ατζέντα των ελληνοτουρκικών, καθώς επηρεάζουν ισορροπίες σε άμυνα, ενέργεια και τεχνολογία.
Γρίφος παραμένει εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός θα θέσει με σαφήνεια το ζήτημα του casus belli. Η Αθήνα θεωρεί αδιανόητη την ένταξη της Τουρκίας σε ευρωπαϊκούς αμυντικούς μηχανισμούς χωρίς την άρση της απειλής πολέμου, ενώ η Άγκυρα ποντάρει στις παρακάμψεις μέσω ιδιωτικών εταιρειών.
Παράλληλα, η Ελλάδα προβάλλει τον ρόλο της ως πυλώνα σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που ο πρωθυπουργός θα αναδείξει και στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η Αθήνα θα βρίσκεται εκεί με τις γνωστές κόκκινες εθνικές γραμμές και σίγουρα δεν αναμένεται να έχουμε συγκεκριμένες τοποθετήσεις επί καυτών ζητημάτων.
Τα δύσκολα θα βγουν από την ατζέντα των συζητήσεων.
Το πιθανότερο είναι να σταλεί το μήνυμα συνέχισης της προσπάθειας για «ήσυχα νερά» και να δοθεί έμφαση στην εικόνα.
