Της Σίας Αναγνωστοπούλου, βουλευτή Αχαΐας της Νέας Αριστεράς
Με απλά λόγια.
Αντί η συζήτηση, η αντιπαράθεση, η σύγκρουση να είναι μονομέτωπη και ολομέτωπη (των προοδευτικών κομμάτων) κατά της κυβέρνησης της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη , έχει μεταφερθεί ανάμεσα στα κόμματα που έπρεπε να συγκροτήσουν το μέτωπο της επίθεσης και της σύγκρουσης.
ΠΑΣΟΚ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ κατά ΠΑΣΟΚ, προανακριτική ή πρόταση μομφής, και οι εκπρόσωποι (οι ίδιοι σχεδόν πάντα) των κομμάτων στα τηλεοπτικά πάνελ με βέλη ο ένας εναντίον του άλλου. Και ο Μητσοτάκης τρίβει τα χέρια του.
“Η Κυριακή των Τεμπών ” έβαλε τον πήχη ψηλά, πολύ ψηλά. Ο κομματικός ανταγωνισμός, όσο κι αν είναι μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας, δεν χωράει απέναντι σε ένα τέτοιο ΓΕΓΟΝΟΣ. Φαίνεται φτηνός και φτωχαίνει και τη δημοκρατική διαδικασία. Αυτό είπε “η Κυριακή των Τεμπών “!!!
Η Νέα Αριστερά μπροστά σε αυτό το ΓΕΓΟΝΟΣ ζήτησε αμέσως τη συνάντηση και τη συνεννόηση των κομμάτων του προοδευτικού χώρου για τα βήματα που πρέπει να γίνουν μετά την εκκωφαντική φωνή “της Κυριακής των Τεμπών “. Η Νέα Αριστερά δεν το έκανε ως ένδειξη μικρομεγαλισμού. Αντιθέτως, το έκανε με πλήρη συνείδηση ότι η κοινωνία καταρχάς ζητάει ενότητα. Δεν ζητάει ενότητα με την έννοια προσχωρήστε ο ένας στον άλλον για το ποιος θα γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά ενότητα στην πολιτική πράξη.
Η κοινωνία έχει αντιληφθεί στο πετσί της αυτό που ακόμα τα κόμματα του προοδευτικού χώρου δεν έχουν κατανοήσει. ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΗΤΣΟΤΆΚΗ ΕΧΕΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΎΣΤΗΜΑ που το στηρίζει ανά πάσα στιγμή και με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά. Και τώρα πάλι μετά “την Κυριακή ” το σύστημα “έχει πιάσει δουλειά “. Η κοινωνία το έχει αντιληφθεί αυτό και φωνάζει “βρείτε τον τρόπο ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ να σηκώσετε το πέπλο της συγκάλυψης. Να το σηκώσετε όλοι μαζί πολιτικά για να μπορέσουν να αποδοθούν ΚΑΙ ποινικές ευθύνες “. Θέλει δουλειά, σοβαρότητα, αίσθηση ευθύνης, μαχητικότητα για να σηκωθεί το πέπλο και να αισθανθεί η κοινωνία ότι κάτι πάει να γίνει.
Τι βλέπουμε τις δύο τρεις τελευταίες μέρες; Αυτό ακριβώς που δεν έπρεπε να συμβεί. Δηλαδή τον κομματικό ανταγωνισμό που είναι αχρείαστος και προσβλητικός, όχι μόνο για τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά για όλη την κοινωνία. Τι στο καλό, τόση τύφλωση πια!!! Τι στο καλό, δεν βλέπουν ότι οι αγκωνιές σε αυτή τη φάση πληγώνουν την κοινωνία;
Ας συνέλθουν τα κόμματα που διαγκωνίζονται πριν να είναι αργά. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να προηγηθεί το ένα ή το άλλο βήμα, και το πότε (η προανακριτική ή η πρόταση μομφής κλπ), για αυτό χρειάζεται η συζήτηση μεταξύ των κομμάτων- για να ισχυροποιούνται τα βήματα.
Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι ακόμα και τώρα η Βουλή καλείται να ψηφίσει τον κ. Τασούλα ως πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον άνθρωπο που χρεώνεται την “ατυχή στιγμή ” της Εξεταστικής, που χρεώνεται την απόκρυψη δικογραφιών για πολιτικά πρόσωπα, που εντέλει πιστοποιεί ότι το ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΕΙΝΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ. Και η προοδευτική αντιπολίτευση…
(από ανάρτηση στο FB)
