Κάθε χωρισμός έχει κόστος… Κάποιες φορές μάλιστα, ο πόνος είναι τόσο έντονος που δύσκολα περιγράφεται με λέξεις. Τη μια στιγμή μπορεί να είμαστε καλά και την άλλη, ξαναδιαβάζουμε παλιά μηνύματα και κοιτάζουμε κοινές φωτογραφίες με δάκρυα στα μάτια. Όσο και να προσπαθούμε να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας, η λογική δεν φαίνεται να βοηθά μπροστά στις έντονες αναμνήσεις. Τα όρια όμως ίσως να είναι μια λύση. Όχι γρήγορης επούλωσης αλλά τουλάχιστον μιας κάποιας ανακούφισης ειδικά όταν το μυαλό μας δεν σταματά να σκέφτεται και ο πόνος φαντάζει ανυπόφορος.
Χωρισμός με αυτοσεβασμό: Τα απαραίτητα όρια για να προστατεύσεις τον εαυτό σου
- «Δεν θα εκλιπαρώ για αγάπη και προσοχή»
Στα πρώτα στάδια ενός χωρισμού, είναι φυσικό να επιθυμεί κανείς επανασύνδεση, όχι απαραίτητα επειδή η σχέση ήταν καλή, αλλά επειδή η απουσία μοιάζει αβάσταχτη. Ακόμη και ένα μόνο μήνυμα ή μια στιγμή επαφής μπορεί να φαίνεται σαν μια προσωρινή ανακούφιση από τον συναισθηματικό πόνο.
Ωστόσο, η επιστροφή σε κάποιον/α που μας πλήγωσε δεν ωφελεί. Η επανασύνδεση μπορεί να απαλύνει τον στιγμιαίο πόνο, αλλά σπάνια επιδιορθώνει το βαθύτερο ρήγμα.
- «Δεν θα στέλνω μακροσκελή μηνύματα όταν με κυριεύουν τα συναισθήματα»
Όταν τα συναισθήματα είναι έντονα, μπορεί να νιώθεις την ανάγκη να πιάσεις το τηλέφωνό σου — να εξηγήσεις, να ρωτήσεις, να υπερασπιστείς… Το να στέλνεις όμως συναισθηματικά φορτισμένα μηνύματα ενώ βρίσκεσαι σε ένταση συνήθως δεν φέρνει ανακούφιση. Μπορεί να προκαλέσει περισσότερη σύγχυση, παρεξηγήσεις ή ακόμα και ντροπή μετά.
Αντί να στείλεις ένα μήνυμα που μπορεί να μετανιώσεις αργότερα, προσπάθησε να γράψεις πρώτα ένα σημείωμα στον εαυτό σου:
«Θα γράψω ό,τι νιώθω στο ημερολόγιό μου ή θα το μοιραστώ με κάποιον/α που με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής. Έπειτα, θα αποφασίσω τι χρειάζεται πραγματικά να πω, αν χρειάζεται».
- «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να με χειραγωγεί συναισθηματικά»
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, αποκάλυψε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που ήταν σε μη υγιείς σχέσεις με συντρόφους με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά ανέφεραν συναισθηματική χειραγώγηση — όπως εξαπάτηση, gaslighting και πίεση. Αυτές οι εμπειρίες συνδέθηκαν με υψηλότερα ποσοστά μετατραυματικού στρες και κατάθλιψης, συχνά πιο σοβαρά από τις συνέπειες της σωματικής βίας.
Η συναισθηματική βλάβη, σημειώνει η μελέτη, δεν διαβρώνει μόνο την εμπιστοσύνη αλλά και την ταυτότητα και την αίσθηση ασφάλειας του ατόμου. Και μάλιστα, δεν είναι πάντα εμφανής.
- «Θα σταματήσω να ρομαντικοποιώ τον πόνο»
Είναι εύκολο να μπερδέψουμε την ένταση των συναισθημάτων με το βάθος τους και να πιστέψουμε ότι ο πόνος, η λαχτάρα και η συνεχής σκέψη σημαίνουν ότι αυτό που είχαμε ήταν σημαντικό και ανεκτίμητο. Όμως ο πόνος δεν είναι απόδειξη αγάπης — συχνά είναι απόδειξη συναισθηματικής δέσμευσης που δεν ήταν αμοιβαία.
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Self and Identity έδειξε ότι τα άτομα με υψηλό άγχος προσκόλλησης, όταν η σχέση τελειώνει, βιώνουν έντονη σύγχυση ταυτότητας — μια αποσταθεροποίηση του εαυτού που μπορεί να εντείνει τη λαχτάρα και τον συναισθηματικό πόνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πόνος δεν σηματοδοτεί μια βαθύτερη σύνδεση. Αντανακλά μια θολή αίσθηση του εαυτού.
Μην συγχέεις τη λύπη με την αγάπη και την εμμονή με την αφοσίωση. Αξίζεις μια αγάπη που θα σε κάνει να νιώθεις ευτυχής και ασφαλής.
* Πηγή: Vita
