Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, τ. υπουργού
Η επίθεση του αντι-ισλαμιστή (!) Σαουδάραβα στην υπαίθρια αγορά του Μαγδεμβούργου φθάνει σε ένα κρεσσέντο παράνοιας την κατάσταση στην Ευρώπη με τους προερχόμενους απο μουσουλμανικές χώρες μετανάστες (και όχι “πρόσφυγες”). Ενας πολέμιος του Ισλάμ Αραβας, που έχει έλθει στη Γερμανία σαν μετανάστης, έπεσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε ευρωπαίους (χριστιανούς, κατά τεκμήριο) πολίτες. Με τί στόχο; Πέραν της εξόντωσης όσων περισσότερων ανθρώπων μπορούσε; Για να εκδικηθεί το Ισλάμ;
Η εντελώς παρανοική αυτη συλλογιστική φαίνεται να κυριαρχεί στο ανοσιούργημα του Βραδεμβούργου. Και οδηγεί την Ευρώπη σε καινούργια αδιέξοδα. Η αντίδραση δεν παύει να είναι εναντίον της μετανάστευσης. Διότι χωρίς αυτήν, ισχυρίζονται πολλοί, όλοι αυτοί οι παρανοικοί δεν θα βρίσκονταν ανάμεσά μας. Περίπατο βέβαια πάνε όλα τα εύθραυστα επιχειρήματα πως η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει το δημογραφικό της πρόβλημα μέσω ευρύτερης – αλλά πιό οργανωμένης – μετανάστευσης. “Πότε θα τελειώσει αυτη η τρέλα;”, αναρωτήθηκε η αρχηγός του, δηλωμένα εναντίον της μετανάστευσης, κόμματος “Εναλλακτική για την Γερμανία” (AfD) Αλις Βά’ι’ντελ. Δεύτερο πίσω από το συντηρητικό χριστιανοδημοκρατικό CDU/CSU, το ΑfD δεν κρύβει την αποφασιστικότητά του να περικόψει στο ελάχιστο τις ροές μουσουλμάνων κυρίως μεταναστών στη Γερμανία. Στόχος μαλιστα που τελευταία αρχίζουν να ενστερνίζονται και οι χριστιανοδημοκράτες.
Ο αμερικανός μεγιστάνας Ελον Μάσκ δεν δίστασε να αποκαλέσει μάλιστα τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριο Ολαφ Σόλτς, “ανίκανο ηλίθιο”, με αφορμή ακριβώς αυτή την, ουσιαστικά, απάνθρωπη σφαγή. Που βρισκόμαστε λοιπόν και που ακριβώς πάμε; Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως ο φονιάς του Βραδεμβούργου είχε επανειλημμένα απειλήσει πως “σκόπευε να αρχίσει να εκτελεί τυχαία γερμανούς στο δρόμο”. Και οι αρχές υπήρξαν αδρανείς.
Επίσης ειναι σημαντικό πως στη Γερμανία 3,5 άνθρωποι, το 4% του πληθυσμού, είναι μεταναστες που ζητουν άσυλο. Κι’ αντίστοιχα, οι αρχές έχουν πάψει να είναι τόσο αυστηρές απέναντί τους.
Αυτή η κατάσταση δεν στέλνει θετικά μηνύματα για το μέλλον. Ο κόσμος ανησυχεί, αγριεύει κι’ οργίζεται. Και τα κόμματα που αντιτίθενται στην μετανάστευση και καταδικάζουν κάθε απονομή ασυλου ισχυροποιουνται. Οι εκλογές του Φεβρουαρίου είναι πιθανό να αναδειξουν μια νέα γερμανικη πραγματικότητα.
