Για να απολαμβάνει το κουτάβι μας, αλλά και εμείς τη βόλτα, ως κηδεμόνες του, είμαστε υπεύθυνοι να του διδάξουμε συμπεριφορές που επιθυμούμε. Και παράλληλα, να το εξοικειώσουμε με ήχους και οπτικά ερεθίσματα που ίσως το τρομάζουν. Έτσι ώστε μεγαλώνοντας να έχουμε έναν ενήλικο σκύλο, που να μπορεί να διαχειρίζεται με ηρεμία οτιδήποτε συναντήσει στη ζωή του.
Αυτό που επιθυμούμε από την πρώτη βόλτα είναι το κουτάβι μας, όπως επισημαίνει ο επαγγελματίας εκπαιδευτής σκύλων, Γιώργος Περατινός, να γυρίζει και να μας κοιτάζει. Δουλεύουμε, λοιπόν, την επαφή με τα μάτια. Κάθε φορά που μας κοιτά, το επιβραβεύουμε. Έτσι, του δείχνουμε ότι η ματιά του είναι επιθυμητή κίνηση και του την ενισχύουμε, ώστε μελλοντικά να έχουμε και τον καλύτερο έλεγχο του σκύλου.
Το σημαντικότερο όλων είναι η κοινωνικοποίηση του κουταβιού
«Επίσης, επαινούμε το κουτάβι μας όταν ξεκινάμε να περπατάμε και εκείνο μας ακολουθεί, όπως και όταν αλλάζουμε κατεύθυνση πορείας», αναφέρει ο κ. Περατινός.
Τονίζει ότι στην περίπτωση που το κουτάβι μας τραβά το λουράκι του, δεν συνεχίζουμε να περπατάμε. Σταματάμε και περιμένουμε να χαλαρώσει το λουρί. Αφού το λουρί δεν είναι τεντωμένο, του δίνουμε την άδεια να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.
Και βέβαια, όπως λέει ο κ. Περατινός, δεν ξεχνάμε να επιβραβεύουμε το κουτάβι μας κάθε φορά που περπατά και το λουράκι του είναι χαλαρό.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι η επιβράβευση μπορεί να είναι μια λιχουδιά, ένα χάδι, ένα παιχνίδι με έναν άλλο σκύλο κ.α.
Ύστερα από όλα αυτά, αυτονόητο είναι ότι, το κουτάβι μας δεν το κρατάμε δίπλα μας, μειώνοντας το μήκος του λουριού και δεν βιαζόμαστε.
Αντίθετα, σύμφωνα με τον κ. Περατινό, αφήνουμε το κουτάβι μας να μυρίζει και να εξερευνά το περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο το κουτάβι μας εκτονώνεται πνευματικά.
«Δεν του μιλάμε συνέχεια, ούτε τού ζητάμε όλη την ώρα να κάνει διάφορα», αναφέρει ο επαγγελματίας εκπαιδευτής σκύλων».
Εξοικειώνουμε το κουτάβι μας με ήχους και οπτικά ερεθίσματα
Το σημαντικότερο όλων είναι η κοινωνικοποίηση του κουταβιού. Και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η κοινωνικοποίηση αρχίζει με το που θα αποκτήσουμε το κουτάβι μας. Η διαδικασία της κοινωνικοποίησης θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τη 16η εβδομάδα της ζωής του.
Σε αυτήν την τρυφερή ηλικία το κουτάβι πρέπει να καταγράψει στη μνήμη του με θετικό τρόπο οτιδήποτε ενδέχεται να συναντήσει στη ζωή του. Για παράδειγμα, ανθρώπους (μωρά, παιδιά, έφηβους, ηλικιωμένους), άλλα ζώα, κάδους σκουπιδιών, ποδήλατα, κ.α. Και παράλληλα να εξοικειωθεί με θορύβους (π.χ ασθενοφόρο, απορριμματοφόρα, αυτοκίνητα, μηχανάκια κ.α).
Εν ολίγοις, όπως λέει ο κ. Περατινός, δημιουργούμε στο κουτάβι μας θετικούς συσχετισμούς με ήχους και οπτικά ερεθίσματα.
Μάλιστα, στους περαστικούς τους δίνουμε λιχουδιές για να τις προσφέρουνε στο κουτάβι μας, έτσι ώστε να τους συνδέσει θετικά.
