του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Το εννοεί πραγματικά; Ή πρέπει να πάρουμε λιγότερο σοβαρά από ό,τι αρχικά ακούγεται,αυτά που εξαγγέλλει και κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ καθημερινά;
Από τις 20 Ιανουαρίου, οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί και οι αναλυτές σε όλο τον κόσμο θέτουν στον εαυτό τους αυτό το μεγάλο ερώτημα που θα καθορίσει το μέλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται στην εξουσία εδώ και λιγότερο από έναν μήνα και αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού με απίστευτη ταχύτητα, θέτοντας τη διεθνή κοινότητα υπό πίεση «Αυτός ο άνθρωπος είναι πρωταγωνιστής σε ένα παγκόσμιο θέατρο», σχολίασε ο Σλόμο Μπεν-Αμι, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και πρώην διπλωμάτης.«Παίζει μεγάλο ρόλο, τραβάει την προσοχή του κόσμου σε αυτά που λέει, διαταράσσει τους αντιπάλους του και στο τέλος θα πάρει αυτό που θέλει και του ταιριάζει».
Ο ισραηλινός ιστορικός βλέπει στο πρόσωπο του Τραμπ έναν πολιτικό που ταρακουνάει τον κόσμο για να δει τι καρπούς μπορεί να θερίσει. Το ερώτημα είναι αν οδηγούμαστε σε μια φάση στην οποία, ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν θα υπάρχουν εταίροι των ΗΠΑ, αλλά μόνο υποταγμένα έθνη.
Ο Τραμπ προωθεί έναν πολύ βαθύ μετασχηματισμό, ο οποίος θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια τη μέχρι τώρα βούληση και τη στρατηγική των κυβερνώντων ελίτ σε Αμερική και Ευρώπη.
Το φαινόμενο Τραμπ δεν είναι τίποτε άλλο από την εμβληματική εκδήλωση μιας εξέγερσης: Από τη μία πλευρά ενός τμήματος της ηγεμονικής ελίτ στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη, με εθνικιστικές λαικίστικες δυνάμεις που θα θελήσουν να κάνουν πράξη το σύνθημα MAGA του Τραμπ , ως MEGA- «Κάντε την Ευρώπη Μεγάλη Ξανά».
Από την άλλη πλευρά όμως το φαινόμενο Τραμπ αντιπροσωπεύει και τις ζυμώσεις που γίνονται στις φτωχές και μεσαίες τάξεις, που έχουν αποκαρδιωθεί και αποξενωθεί από το σημερινό παραδοσιακό σύστημα εξουσίας.
Με μια παραλλαγή του δόγματος Μονρόε ,το φαινόμενο Τραμπ είναι μια νέα φάση στη διαδικασία εδραίωσης του βιομηχανικού-οικονομικού συμπλέγματος της υψηλής τεχνολογίας, που έχει συσπειρωθεί γύρω από τον Αμερικανό πρόεδρο για να κατακτήσει τον κόσμο.
«Φυσικά αυτό είναι πραξικόπημα», υποστηρίζει ο Αμερικανός ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ που έχει ασχοληθεί με τις πλέον ζοφερές περιόδους της ευρωπαϊκής ιστορία. Στο βιβλίο του «Απέναντι στην τυραννία» ο Σνάιντερ κρούει δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο πώς εγκαθιδρύθηκαν τα διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, στο πώς επιβλήθηκαν στους λαούς που παρακολουθούσαν …υπνωτισμένοι τη μία παραβίαση των δημοκρατικών αρχών μετά την άλλη, στο πώς παρέσυραν απλούς πολίτες και τους μετέτρεψαν σε όργανα των δόλιων σκοπών τους.
«Πόσο ανεπαίσθητα, σταδιακά, χωρίς να γίνει αντιληπτό από την αρχή, μπορεί ένα δημοκρατικό πολίτευμα να χάσει τους αρμούς του και να διαλυθεί. Η υπονόμευση της δημοκρατίας δεν είναι ποτέ άμεση. Γίνεται με μικρά, ύπουλα βήματα, με την επίκληση της “βούλησης του λαού”, με τη μεταμφίεση του αυταρχισμού σε πράξεις που υποτίθεται ότι απηχούν το κοινό αίσθημα, αλλά καταλύουν τελικά, τις ελευθερίες», λέει ο καθηγητής Σνάιντερ.
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
