«Σε λίγο θα συμπληρωθούν 50 χρόνια από τότε που έφυγα από τη Ρωσία», έγραψε ο Μπαρίσνικοφ: «Πέρασα όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου σε ελεύθερη κοινωνία [την αμερικανική], ωστόσο μεγάλωσα στη Λετονία, σαν γιος ενός Ρώσου αξιωματικού της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμη και τότε η κατεχόμενη Λετονία ήταν πιο ανοιχτή και πιο ευρωπαϊκή από τη Ρωσία».
Ο Μπαρίσνικοφ έγραψε για την εισβολή ότι αισθάνεται τεράστια απογοήτευση ενώ συγχρόνως είχε τη βεβαιότητα ότι η σύγκρουση θα ήταν αιματηρή και τρομερή. Σημείωσε ότι «αυτή η επίθεση του ρωσικού στρατού θα ήταν πιο αποσταθεροποιητική από την “προσάρτηση” της Κριμαίας και από την αυτονομιστική εξέγερση στην περιοχή του Ντονμπάς».
Τη σχέση μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών τη χαρακτήρισε «ρευστή», όμως και «φιλική, οικογενειακή». Οι άνθρωποι και στις δύο πλευρές «έχουν επίγνωση των λεπτών πολιτισμικών διαφορών» μεταξύ τους, επισήμανε, αλλά δεν κατανοεί «πώς μερικοί άνθρωποι εμπιστεύονται ανθρώπους σαν τον Πούτιν», αν και ιστορικά «έχουν υποφέρει από την υποταγή σε βάναυσα και καταπιεστικά καθεστώτα».
Ο Μπαρίσνικοφ δεν κατηγοριοποιεί όλους τους Ρώσους και διαχώρισε μόνο τους οπαδούς του Ρώσου προέδρου: «Ο Πούτιν έχει απήχηση σε αυτούς που φοβούνται».
«Δεν μπορώ να επηρεάσω την πολιτική ή να πετάω μολότοφ, ούτε είμαι αρκετά ικανός να δώσω συμβουλές σχετικά με τη βοήθεια που θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να στείλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρώπη στους Ουκρανούς. Το λιγότερο, όμως, που μπορώ να κάνω είναι να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερους πρόσφυγες» έγραψε και ανακοίνωσε ότι συμμετέχει με άλλους Ρώσους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, όπως είναι ο ροκ μουσικός Αντρέι Μακάρεβιτς, οι συγγραφείς Μπόρις Ακούνιν και Λουντμίλα Ουλίτσκαγια, ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκούριεφ κ.ά., σε ένα ταμείο συγκέντρωσης χρημάτων μέσω δωρεών που ονομάζεται «True Russia Against the War» (truerussia.org): «Δεν ξέρω αν οι Ρώσοι πολίτες θα δουν αυτήν την ανθρωπιστική προσφορά με ανακούφιση, ωστόσο πρέπει να ξέρουν τι κάνει ο Πούτιν στο όνομά τους».
Και έκλεισε την παρέμβασή του ως εξής: «Δεν θα άξιζα πολλά ως μαχητής, αλλά όταν οι Ουκρανοί κερδίσουν, θα είναι τιμή για μένα να πάω και να τους ευχαριστήσω για τον τρόπο με τον οποίο πάλεψαν. Στην πραγματικότητα δεν αγωνίζονται μόνο για αυτούς: παλεύουν για όλους εμάς που πιστεύουμε σε ελεύθερες και ανοιχτές κοινωνίες».
