Τα χτεσινά επεισόδια στην Ειδομένη και η δυσκολία παραμονής εκεί των μεγάλων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων συμβαίνουν στη χειρότερη στιγμή.
Ενώ εκφράζονται πλέον ευθέως οι φόβοι ότι μετά τη δολοφονική βαρβαρότητα στις Βρυξέλλες η Ευρώπη θα περιχαρακωθεί ακόμη περισσότερο απέναντι στην προσφυγική κρίση και η διαχείριση θα γίνει πολύ πιο ανελαστική, στην Ελλάδα νομίζουμε ότι για όλα υπάρχει χρόνος.
Μόνο σε εμπόλεμες περιοχές έχουν αναγκαστεί ΜΚΟ να διακόψουν την παρουσία τους. Και αυτό δείχνει πολλά για την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση. Μια κρίση που εν πολλοίς η ίδια άφησε να διογκωθεί.
Ούτε καν τη σίτιση αυτών των ανθρώπων δεν κατάφερε να οργανώσει η Κυβέρνηση. Τρανή απόδειξη της αποτυχίας της, οι διαρροές για ανάμειξη από σήμερα στη σίτιση και του Στρατού. Κι όλα αυτά παρά την πρωτοφανή αλληλεγγύη των Ελλήνων σε τρόφιμα και φάρμακα για τους πρόσφυγες.
Και ενώ χτες ο εκπρόσωπος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αποκάλυπτε ότι «δεν υπάρχει κανείς στην κυβέρνηση για να μιλήσουμε και να αναφέρουμε τα προβλήματα» ο λαλίστατος εκπρόσωπος του Συντονιστικού για του Πρόσφυγες ασχολήθηκε με το μείζον θέμα της διαφοράς των πλαστικών από τις μεταλλικές χειροπέδες.
Το Ποτάμι επιμένει πως χρειάζεται ένας ευέλικτος και ισχυρός διοικητικός μηχανισμός με επικεφαλής εγνωσμένης εμπειρίας και αποτελεσματικότητας, που θα στελεχώσει και θα λειτουργήσει αυτόν τον νέο μηχανισμό. Με σχέδιο και χωρίς ιδεολογικές κραυγές.
Σε κάθε περίπτωση ας σεβαστούμε αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί να ενδιαφέρονται για την κόντρα Μαρξ- Μπακούνιν αλλά πρωτίστως αναζητούν φροντίδα και απαντήσεις για το μέλλον τους.
