«Είναι αυτονόητο ότι δεν μεταβάλλω άποψη για την αιματοβαμμένη δράση της 17 Νοέμβρη. Εξάλλου, ήμουνα από τους ελάχιστους του επαγγελματικού μου κλάδου που είχα ανοιχτή και δημόσια δημοσιογραφική σύγκρουση μαζί της, σε όποιο Μέσο κι αν εργαζόμουνα. Μόνο όταν πιάστηκαν κάποιοι απ΄ αυτούς (οι αρχηγοί και καθοδηγητές τους ποτέ), μετά την στημένη από το εσωτερικό της οργάνωσής τους, αποτυχημένης έκρηξης της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά, έγιναν σε ένα βράδυ οι περισσότεροι δημοσιογράφοι “τρομοκρατοκυνηγοί”» ανέφερε το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Τέρενς Κουΐκ, στην εφημερίδα «Δημοκρατία».
«Βεβαίως και διαφωνώ, όπως ήδη δήλωσε ο πρόεδρός μας, Πάνος Καμμένος, με την 48ωρη έξοδο του Κουφοντίνα, με τις 11 ισόβιες καταδίκες και τα 25 χρόνια κάθειρξη» πρόσθεσε.
«Έξοδος με βάση νόμους και διατάξεις, που κόμματα και πολιτικοί έφτιαξαν στο παρελθόν. Αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται, πουθενά δεν φρόντισαν -αν ήθελαν- να υπάρχει εξαίρεση άδειας για τρομοκράτες. Από τις προϋποθέσεις για τις άδειες την εποχή Μαγκάκη, μέχρι τους μετέπειτα 2776/99 και 4274/14» είπε ακόμα ο κ. Κουίκ, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
«Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, έλεγε ο αείμνηστος Παύλος, που δολοφονήθηκε πισώπλατα από τις σφαίρες Κουφοντίνα, μόνος έξω από ένα ασανσέρ, στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, πριν τις 8 το πρωί, πληρώνοντας την δίψα του για εθνική συμφιλίωση και συνεννόηση» τόνισε ο κ. Κουίκ και πρόσθεσε ότι το «μόνο που δεν μπορούσε να προβλέψει, ότι το αδιέξοδο θα είχε από χθες τέτοια “έξοδο”. Και μάλιστα με τέτοια άπλετη δημοσιογραφική και τηλεοπτική κάλυψη, όπως έβλεπα και διαβάζω, χθες και σήμερα».
«Το απόλυτο της υποκρισίας. Κανάλια και εφημερίδες, να σχολιάζουν αρνητικά την άδεια Κουφοντίνα, αλλά να τρέχουν από πίσω του “με το σεις και με το σας”, με τα μικρόφωνα και τα μπλοκάκια και να ρωτούν μέχρι και αν πέρασε καλά εκεί που πήγε για φαγητό. Όταν ισχυρά αποστρέφεσαι κάποιον, δεν τον ανάγεις σε πρωταγωνιστή» τόνισε ο κ. Κουίκ, καταλήγοντας: «Με το θέμα Κουφοντίνα, μην επιχειρούν κόμματα, να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα. Τα άπλυτά τους δεν σκεπάζονται από μία “έξοδο”. Μάλλον να σκέφτονται τη δική τους έξοδο από τον πολιτικό χάρτη. Αρκετά ανέχθηκε ο κόσμος τη σαπίλα της δήθεν πολιτικής ηθικής και οικονομικής εντιμότητας τους».
