Όσοι έχουν διαβάσει τον «Κώδικα Da Vinci» ή έστω έχουν δει την κινηματογραφική εκδοχή του, θα παρατήρησαν την εμμονή του Dan Brown στην Opus Dei και ειδικότερα στον σημαίνοντα ρόλο της όσον αφορά τις «εκτός πρωτοκόλλου» πρακτικές της σύγχρονης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Στον «Κώδικα Da Vinci» μας γυρίζει ο Πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος εξεδίωξε τον προηγούμενο υπεύθυνο Τύπου του Βατικανού και όρισε στη θέση του έναν Αμερικανό δημοσιογράφο του συντηρητικού καναλιού Fox News, τον Greg Burke, 56 ετών.
Ο Burke βρίσκεται στο Βατικανό εδώ και πολλές δεκαετίες. Υπήρξε δημοσιογράφος για United Press, Reuters, Fox News και Metropolitan. Το πραγματικό του όνομα είναι Gregory Joseph Burke και δουλεύει στο Βατικανό εδώ και 20 χρόνια ως ανταποκριτής του αμερικανικού εβδομαδιαίου περιοδικού National Catholic Register. Και είναι επίλεκτο μέλος της περιβόητης μυστικής οργάνωσης Opus Dei. Θα αντικαταστήσει τον 74χρονο προκάτοχό του την 1η Αυγούστου.
Ο Burke γεννήθηκε στο Μιζούρι των ΗΠΑ και είναι πτυχιούχος συγκριτικής λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Το 2012 εκλήθη από τον Πάπα Βενέδικτο XVI ως σύμβουλος επικοινωνίας, όταν στο Βατικανό εξελίσσονταν απίστευτα οικονομικά σκάνδαλα. Ο Βενέδικτος παραιτήθηκε, αλλά ο Burke έμεινε και γίνεται τώρα επικεφαλής επικοινωνίας.
Aκόμη και η μετριοπαθής γαλλική εφημερίδα Le Monde, η οποία παρακολουθεί στενά τα δρώμενα στο Βατικανό, έκανε ειδική αναφορά στο γεγονός ότι ο νέος Αμερικανός εκπρόσωπος Τύπου του Πάπα Greg Burke είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της Opus Dei. Η Le Monde αναφέρει σιβυλλικά για την οργάνωση: «Είναι μια συντηρητική οργάνωση της Εκκλησίας, με μεγάλη επιρροή και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την επικοινωνία του Βατικανού. Η Opus Dei έχει ιδρύσει και έδρα στο Πανεπιστήμιο της Sainte-Croix στη Ρώμη».
Σύμφωνα με την ιταλική La Repubblica, η ανάληψη καθηκόντων από τον Αμερικανό Burke έγινε γιατί «ο Πάπας Φραγκίσκος κάλεσε τους πολεμοχαρείς επαγγελματίες».
Ποια είναι, όμως, στην πραγματικότητα η Opus Dei; Έχει τις διαστάσεις, την πολυπλοκότητα, τις διασυνδέσεις, την αποφασιστικότητα και τον φανατισμό που της καταλογίζουν; Ποιος εν τέλει είναι ο ρόλος της, τι επιδιώκει, πού και πόσο ψηλά βρίσκεται; Είναι ένα προϊόν συνωμοσιολογικής σκέψης;
Τι είναι η Opus Dei
Η Opus Dei ιδρύθηκε στην Ισπανία το 1928 από τον πρώην δικηγόρο και μετέπειτα ιερωμένο Χοσέ Μαρία Εσκριβά, ο οποίος «αντιδρούσε στη φιλελεύθερη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης». Η οργάνωση απέκτησε σημαντική ισχύ μετά τον ισπανικό εμφύλιο, «διευρύνοντας σταδιακά την επιρροή της στην Παιδεία, στον Τύπο και στους οικονομικούς οργανισμούς», ενώ παράλληλα απολάμβανε στήριξης από το δικτατορικό καθεστώς του Φράνκο.
Το 1950 το Βατικανό την αναγνώρισε ως «κοσμικό ινστιτούτο» και το 1982 ο «θαυμαστής» της Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ ως «personal Prelature», που σημαίνει ότι «η δικαιοδοσία της (της «Τάξης» ή του «θρησκευτικού Τάγματος» κατά κάποιον τρόπο) καλύπτει τα συμμετέχοντα άτομα και όχι μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή». Είναι η μοναδική περίπτωση χορήγησης τέτοιου προνομίου στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τα μέλη της συγκροτούν «ξεχωριστή επισκοπή, με δικό της επίσκοπο» και, πρακτικά, τελούν εκτός ελέγχου των κατά τόπους επισκόπων του Βατικανού.
Κυκλοφορεί μια έντονη φημολογία για τις μεσαιωνικές μεθόδους λειτουργίας της και για την ανάμειξη της με παράνομες δραστηριότητες. Τα μέλη του Opus Dei είναι κυριώτατα άνδρες, Ρωμαιοκαθολικοί στο θρήσκευμα, οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία, αν και παραμένουν λαϊκοί, δεν επιλέγουν έγγαμο τρόπο ζωής. Τα μέλη αυτού του πυρήνα ονομάζονται “κοσμικοί κληρικοί” και επιδίδονται σε δραστηριότητες, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές των κληρικών.
Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο “κοσμικός κληρικός” λειτουργεί ανταγωνιστικά με τη Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία. Τα κέντρα της οργάνωσης, στα οποία συμβιώνουν τα ηγετικά της στελέχη, ανέρχονται σε περίπου 1.700 σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να σημειωθεί ότι στα κέντρα αυτά απαγορεύεται η ετεροφυλική συμβίωση.
Την απίθανη δράση αυτής της υποτιθέμενης «διαβολικής» οργάνωσης έκανε διάσημη το 2003 ο Νταν Μπράουν με το ευφάνταστο βιβλίο του. Σε αυτό ο αναγνώστης μαθαίνει για διεστραμμένους μοναχούς που αυτοτραυματίζονται, για πλύση εγκεφάλου των μελών της οργάνωσης, για ακατασίγαστο πάθος για χρήμα και εξουσία.
iefimerida.gr
