Η ιστορία ξεκινά τον Αύγουστο του 2011 όταν νοικοκυρά αγόρασε από σούπερ μάρκετ της Πάτρας συσκευασμένο ρύζι γλασέ καθαρού βάρους 2 κιλών, με ημερομηνία λήξης «26-4-2012».
Όταν πήγε να το μαγειρέψει και έριξε μέρος της συσκευασίας των 2 κιλών σε κατσαρόλα με ζεστό νερό, διαπίστωσε ότι στην επιφάνεια του νερού εμφανίστηκαν σκουλήκια.
Κατόπιν αυτού πήρε το ρύζι που είχε απομείνει στη συσκευασία και πήγε στον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) όπου υπέβαλλε καταγγελία.
Οι αρμόδιοι υπάλληλοι του Φορέα κατόπιν εξέτασης του προϊόντος διαπίστωσαν την ύπαρξη ζωντανών προνυμφών εντόμου.
Το ρύζι φυσικά κρίθηκε «μη ασφαλές και ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση, καθόσον τυχόν κατανάλωση αυτού θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο στην υγεία» τόσο της συγκεκριμένης νοικοκυράς (και καταγγέλλουσας), όσο όσων τυχόν θα το κατανάλωναν.
Οι ευθύνες αποδόθηκαν στην υπεύθυνη του σούπερ μάρκετ, η οποία το 2018 καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών, με τριετή αναστολή και χρηματική ποινή 300 ευρώ. Βάση της απόφασης, από πρόθεση πώλησε και διέθεσε στην κατανάλωση τρόφιμο μη ασφαλές και ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση. Και κρίθηκε αυτουργός του εν λόγω αδικήματος για το οποίο και καταδικάστηκε, αφού «στην έννοια της ιδιότητάς της αυτής (Σ.σ. υπεύθυνης του super market) εμπεριέχεται αυτονοήτως η ιδιότητα της επόπτριας του άνω καταστήματος, που την καθιστά ποινικώς υπεύθυνη».
Η καταδικασθείσα άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο, υποστηρίζοντας μεταξύ των άλλων, ότι η απόφαση πάσχει από έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, ενώ στερείται νόμιμης βάσης, λόγω ανεπαρκούς, ασαφούς και αντιφατικής αιτιολογίας.
Οι αρεοπαγίτες ως προς το σκέλος αυτό απέρριψαν την αίτηση αναίρεσης της έκριναν ωστόσο ότι δεν πρέπει να της επιβληθεί σωρευτικά και η χρηματική ποινή των 300 ευρώ, καθώς μετά την 8η Αυγούστου του 2013, άλλαξε η νομοθεσία και ισχύει ευμενέστερη διάταξη.
