Μπλόκα σε κάθε περιοχή της χώρας. Μπλόκα αγροτών στην Κ. Αχαΐα καθώς και στο Αίγιο. Ίσως είναι από τις λίγες φορές που οι αντιδράσεις είναι στοιχειοθετημένες και δίκαιες.
Με ένα νομοσχέδιο συνονθύλευμα ασφαλιστικού και φορολογικού με στόχο την προσωρινή αντιμετώπιση του προβλήματος, χωρίς να δίνει λύσεις ουσίας στο πρόβλημα του ασφαλιστικού με αποτέλεσμα όμως την εξόντωση μεγάλου αριθμού επαγγελματιών. Σε μία περίοδο κρίσης όμως θα περίμενε κανείς πως ένας από τους τομείς που η Κυβέρνηση –ορθά- ορίζει ως νευραλγικό στην πορεία προς την ανάπτυξη, θα αντιμετωπίζονταν με σοβαρότητα και προγραμματισμό. Θα δινόταν η δυνατότητα σε χιλιάδες αγρότες να λειτουργήσουν με νέα κριτήρια, καλλιέργειες και μεθόδους προώθησης των προϊόντων τους. Δυστυχώς απέτυχε και σε αυτόν τον τομέα.
Εκτός αυτού όμως προκύπτει και η επιβολή φόρου κατανάλωσης στο κρασί. Καμία οινοπαραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πλην της Γαλλίας που έχει επιβάλλει ελάχιστο φόρο για σκοπούς διακίνησης, δεν έχει επιβάλλει ειδικό φόρο κατανάλωσης στους ήσυχους και τους αφρώδεις οίνους όπως προβλέπεται στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο.
Πολιτικές τέτοιου είδους κρύβουν πολιτικές εξομοίωσης του αγροτικού προϊόντος – ελληνικό κρασί με άλλα αλκοολούχα ποτά. Το κρασί, αποτελεί ένα κατεξοχήν γεωργικό προϊόν, άρρηκτα συνδεδεμένο με την πανάρχαια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιάς της Ευρώπης – και της Ελλάδας ιδιαίτερα.
Ο φόρος υπερβαίνει κατά πολύ την αξία των σταφυλιών σε πολλές από τις κυριότερες αμπελουργικές περιοχές της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα ισούται με τη μέση τιμή διάθεσης των κρασιών στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Η εφαρμογή μιας τόσο ψηλής φορολογίας αλυσιδωτά θα καταστήσει τις οινοποιητικές επιχειρήσεις και τις αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις μη βιώσιμες και θα επιδεινώσει τη θέση των ελλήνων παραγωγών πλήττοντας άμεσα την ελληνική περιφέρεια.
Τις επιπτώσεις αυτές η Κυβέρνηση δεν τις κατανοεί άραγε ή ακολουθεί το δόγμα της «σκληρής» διαπραγμάτευσης και «αφήνει» τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα να γίνονται μη ανταγωνιστικά σε όφελος των άλλων Ευρωπαϊκών;
