Η προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών δεν είναι ασυμβίβαστη με την άσκηση της κυριαρχίας των κρατών, αλλά ούτε και με την πρακτική εφαρμογή της εθνικής ασφάλειας.
Τα ζητήματα σχετικά με τον τρόπο εντοπισμού τρομοκρατικών απειλών, σύλληψης ξένων μαχητών και αποτροπής του βίαιου εξτρεμισμού, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο πολύ σοβαρής συζήτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως και η ενίσχυση των συνόρων των κρατών της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, κάθε χρόνο μεταναστεύουν περίπου 175 εκατομμύρια άνθρωποι, από αυτούς περίπου 159 εκατομμύρια κρίνονται ως διεθνείς μετανάστες, ενώ 16 εκατομμύρια αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες.
Αντιλαμβάνεται ο καθένας το μέγεθος του προβλήματος.
Το ενδεχόμενο η τρομοκρατία να εκμεταλλευτεί το φαινόμενο της μετανάστευσης, είναι ένα θέμα, αλλά θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν έχει διαπιστωθεί συστημικός δεσμός ανάμεσα στην τρομοκρατία και την μετανάστευση για αυτό και δεν θα πρέπει να αφήσουμε την καχυποψία και την ξενοφοβία να υπερισχύσουν του γόνιμου προβληματισμού για την εξεύρεση λύσεων.
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν αντιπάλους της κοινωνίας των ευρωπαίων πολιτών για αυτό και το χτύπημα στο Παρίσι δεν θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για έκρηξη των φαινομένων ρατσισμού απέναντι στους μετανάστες, αλλά αφορμή για να ξαναδεί η Ευρώπη το θέμα της μετανάστευσης και να λάβει μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου.
Θα πρέπει άμεσα να πεισθούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ότι: 1) η παράνομη μετανάστευση αποτελεί κοινό πρόβλημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και συνεπώς χρειάζεται κοινή και ριζική αντιμετώπιση, 2) απαιτείται συνέπεια στην τήρηση των συλλογικών συμφωνιών από όλες, ανεξαιρέτως, τις χώρες που έχουν συνυπογράψει, 3) η Τουρκία θα πρέπει να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τη συμφωνία που συνυπέγραψε το 2001 για την επανεισδοχή μη νόμιμων μεταναστών και 4) να ενισχυθεί -με προσωπικό και μέσα- η Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή (Frontex).
Μεταξύ των προτάσεων που πρέπει άμεσα να υιοθετηθούν από τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι: 1) Η διακοπή των κοινοτικών ενισχύσεων προς τις χώρες προέλευσης που δε θα επιδείξουν πνεύμα συνεργασίας στη δίωξη των δικτύων που διακινούν λαθρομετανάστες 2) Η ενίσχυση των ελέγχων. 3) Η στενότερη συνεργασία στο ζήτημα της θεώρησης των διαβατηρίων. 4) Η αύξηση της κοινοτικής βοήθειας προς την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μάλτα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες αποτελούν ευαίσθητα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ.μ
Η ταυτόχρονη εφαρμογή του συνόλου των παραπάνω προτάσεων θα μπορούσε να αποτελέσει πειστική απάντηση στη σημερινή απουσία κοινής μεταναστευτικής πολιτικής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνδυασμό πάντα με τα μέτρα πρόληψης και πάταξης των τρομοκρατικών κινδύνων._
