Μολότωφ στην Μονή Πετράκη. Βανδαλισμοί στις Εκκλησίες. Στήριξη αναρχικών και τρομοκρατών …συντρόφων από κάποια «στελέχη» της «πολιτικής» νομενκλατούρας του τόπου μας. Η νέα “ Τάξη” πραγμάτων; Ο νέος «Τρόπος» αντίδρασης στοχευμένων ομάδων που νομίζουν ότι μπορούν να λειτουργήσουν ως προπομπός αντίδρασης των πολιτών; Μήπως κάποιοι προσπαθούν να διαμορφώσουν κλίμα; Προκαταβάλλοντας τι; Την κοινωνική αντίδραση που αναμένεται; Η μήπως αντίδραση του τύπου που προωθεί ο N. Chomsky όπως των “Occupy”; Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα βέβαια, όλα αποτελούν βάσιμη εκδοχή.
Ο κόσμος αλλάζει γύρω μας με ραγδαίους ρυθμούς. Με την ίδια ταχύτητα όμως αλλάζει και ο τρόπος αντίδρασης προς την στρεβλή πορεία που έχει λάβει ο καπιταλισμός. Αλλάζει μεθοδευμένα, προγραμματισμένα και «επιστημονικά» στοχευμένα. Το κίνημα «Occupy» που εδραιώθηκε στις ΗΠΑ μετά το «Occupy Wall Street», έχει και είχε αυτά τα χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, στην χώρα μας αντίστοιχα κινήματα εκφυλίσθηκαν ή οδήγησαν σε απαξίωση κάθε υγιή κινηματικού χαρακτήρα εκδήλωση λόγω ιδιοτέλειας και λανθασμένων εκτιμήσεων. Σκόπιμα ή μη. Κινήματα προσωποπαγούς ή ομαδοποιημένης στόχευσης όπως το «δεν πληρώνω» έχασαν τα ερείσματα τους όταν έχασαν και την νομική ηθική τους. Ακόμα και οι κινήσεις διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα έχασαν την δυναμική τους όταν η μεθοδευμένη αντίδραση εξελίχθηκε σε «αντιπαράθεση» διάλυσης κουκουλοφόρων διαφόρων αποχρώσεων.
Έχει χαθεί κατά συνέπεια η ουσία της αποτελεσματικά αναγκαίας πλέον ταξικής κινητοποίησης. Χάθηκε κυρίως σε πρώτο βαθμό όταν διαβρώθηκε το υγιές συνδικαλιστικό κίνημα. Χάθηκε όταν οι πολίτες δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να ταυτισθούν με ομάδες ιδεοληπτικής μειοψηφίας. Χάθηκαν όταν η κρίση «επέβαλε» το “σύνδρομο” της Αυστριακής πόλης “Mariental” όπου ο αποχαυνωμένος πολίτης από φόρους και περικοπές, ψυχολογικά μπαίνει στην ζώνη της …μη αντίδρασης. Όταν δεν αυτό γίνεται αντιληπτό από τους πολιτικούς, τότε η πολιτική γίνεται ποιο αυταρχική και απευθύνεται σε λίγους. Περνώντας και αυτή πλέον στην φάση της αποχαύνωσης.
Στην σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα όμως είναι ανάγκη η πολιτική να ενσωματώνει μείγμα θέσεων υγιούς κοινωνικής αντίδρασης προκειμένου να γίνει ποιο διεισδυτική καθώς οι πολιτικές θα γίνονται ποιο σκληρές και κοινωνικά απρόσωπες. Σε κάθε περίπτωση αν κρίνουμε από το πώς κινείται το κίνημα «Occupy», ο ρόλος της «ταξικής κινητοποίησης» των μαζών θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για νέες μορφές ανάπτυξης και ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, εργαζομένων και επιχειρηματικότητας. Άλλωστε και η εμφάνιση του bitcoin θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτής της μορφής την ιδιότυπη αντίδραση. Σίγουρα όμως οι βανδαλισμοί και η κάθε παρέμβαση στην ανιδιοτελή κουλτούρα των πολιτών –όπως η θρησκευτικότητα- δεν είναι δυνατόν να βοηθήσει στην διαμόρφωση ενός κλίματος υγιούς δυναμικής κοινωνικής αντίδρασης. Μήπως τελικά αυτή είναι η κρυφή στόχευση;
Βανδαλισμοί εκκλησιών…ο οριστικός εκφυλισμός της κοινωνικής αντίδρασης;
