Δεν χρειάζονταν ικανότητες Κάλχα ή Τειρεσία για να προβλέψει κανείς ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα δρούσε σαν οιονεί Εγκέλαδος στο κοινωνικό και το κομματικό τοπίο, ούτε και για να προφητέψει πως η στάση των κομμάτων θα βαρυνόταν από πρόχειρα καλυμμένη υστεροβουλία. Τα εθνικά θέματα παραμένουν πεδίο σύγκρουσης στρατηγικών και συμφερόντων, ό,τι κι αν ισχυρίζεται η συνήθης ρητορική. Ανέκαθεν και παντού. Δεν πρόκειται για μία επιπλέον δυσάρεστη «ελληνική ιδιαιτερότητα».
Μέχρι στιγμής η συμφωνία φαίνεται να λειτουργεί μάλλον σαν κομματικός Εγκέλαδος παρά σαν κοινωνικός. οι επιπτώσεις της είναι σοβαρότερες στην περιοχή των κομμάτων παρά των πολιτών. Τα αντιφατικά δημοσκοπικά ευρήματα (ή εφευρήματα;) δεν συνιστούν ασφαλή δείκτη, ώστε να κριθεί αν το ονοματολογικό θα βαρύνει περισσότερο από το οικονομικό στη συνείδηση των ψηφοφόρων. Φυσικά και δεν λείπουν οι εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας. Το αντίθετο θα ήταν αφύσικο. Το μέγεθος όμως των συγκεντρώσεων μάλλον δεν αφήνει ικανοποιημένους τους οργανωτές τους. Και κυρίως, δεν τις προστατεύει από τη διείσδυση και την ηγεμονική δράση ακροδεξιών στοιχείων, που αποκαλύπτουν το ήθος τους βεβηλώνοντας το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη ή φωνάζοντας το σύνθημα «Αλήτες προδότες πολιτικοί», το οποίο αποτελεί την ταυτότητα των δήθεν αντισυστημικών και στην πραγματικότητα φανατικά αντιδημοκρατικών μορφωμάτων. Είναι λοιπόν εξαιρετικά κρίσιμος ο ρόλος των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, ιδίως όσων εικάζουν αφελώς ότι μπορούν να μετατρέψουν τις αντιθεσμικές και αντιπολιτικές συμπεριφορές σε θεσμική, ώριμη ψήφο υπέρ των δικών τους συνδυασμών.
Ανεξάρτητοι Ελληνες και Κίνημα Αλλαγής διεκδικούν τον ανεπιθύμητο τίτλο του σχηματισμού με τους ισχυρότερους «μεταμακεδονικούς» κραδασμούς. Μπορεί η αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ να μην οφείλεται αποκλειστικά στη θέση της κ. Φώφης Γεννηματά για τη συμφωνία των Πρεσπών και στην αδιαφορία της για τη στάση των υπόλοιπων μελών του διακοσμητικού Πολιτικού Συμβουλίου, λειτούργησε πάντως σαν θρυαλλίδα. Οσο για τον κ. Πάνο Καμμένο, συνήθιζε να πετάει χειροβομβίδες και πριν αναλάβει υπουργός Εθνικής Αμυνας. Η χειροβομβίδα περί χρηματισμού βουλευτών του μοιάζει κούφια. Αντίθετα, η χειροβομβίδα περί αποχωρήσεώς του από την κυβέρνηση όταν η συμφωνία θα έρθει στη Βουλή έχει γόμωση: ένα μείγμα τυχοδιωκτισμού και αμοραλισμού. Πλην ο κ. Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να πιστεύει ότι πρόκειται για βομβίδα κρότου-λάμψης.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
