Τα γεγονότα που συμβαίνουν στη Μόρια και οι εικόνες από το κατεστραμμένο Κέντρο Υποδοχής έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο δραματικό τρόπο το μείζον πρόβλημα του μεταναστευτικού που δεν λύνεται με ευχολόγια.
Απαιτούνται καίριες αποφάσεις, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς πισωγυρίσματα. Και κυρίως δίχως άλλες καθυστερήσεις.
Αν θέλουμε να λύσουμε το μεταναστευτικό θα πρέπει να αποδεχθούμε πως αποτελεί ένα πρόβλημα καθαρά εθνικό και δευτερευόντως κοινωνικό.
Η πατρίδα μας αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις σ’ αυτό το επίπεδο. Δέχεται πολυμέτωπες επιθέσεις σε έναν ασύμμετρο πόλεμο στον οποίο οι αντίπαλοι χρησιμοποιούν «κανόνια» κι επομένως εμείς δεν μπορούμε να παλεύουμε με σφεντόνες.
Δεν είναι καθόλου ασύνδετα τα επεισόδια που έγιναν πριν από μερικούς μήνες στον Εβρο και όσα συνέβησαν στο Κέντρο φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στη Λέσβο.
Εξωγενείς παράγοντες, σε συνεργασία με εγχώριους επαγγελματίες «δικαιωματιστές» και «ευαίσθητους» με τα λεφτά των ΜΚΟ, επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα.
Γι’ αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι είναι σε εξέλιξη ο πόλεμος της δικής μας γενιάς, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821.
Η έκρηξη του μεταναστευτικού και ο τρόπος διαχείρισης των ροών είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
Και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ασύμμετρη απειλή. Η κυβέρνηση, μετά τον εμπρησμό του ΚΥΤ Μόριας, έστειλε το μήνυμα που έπρεπε.
Στην έκτακτη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου έλαβαν μέρος τόσο ο διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών όσο και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «ατύχημα», αλλά με κάτι πολύ πιο σύνθετο.
Και κάποια στιγμή πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι ξένοι που ήρθαν στη χώρα μας, φιλοξενούνται από αυτήν, έχουν δωρεάν τροφή και στέγη, επιδόματα και δικαιώματα, δεν επιτρέπεται να καταπατούν τους βασικούς κανόνες φιλοξενίας.
Δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές τέτοιες συμπεριφορές οι οποίες έχουν σκοπό να καταλυθεί η εσωτερική ασφάλεια της χώρας και να ανοίξουν ανεξέλεγκτα τα σύνορα.
‘Όποιος μετανάστης δεν θέλει να ζήσει στην Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του.
‘Όποιος δεν σέβεται τη χώρα μας και προβαίνει σε έκνομες ενέργειες δεν μπορεί να έχει δικαίωμα ασύλου και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως παράνομος.
Ο πόλεμος της γενιάς μας απαιτεί εθνική ομοψυχία. Δεν χωράνε διχασμοί μπροστά σε ασύμμετρους κινδύνους. Όπως δεν χωράει και η αναποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση όσων επιχειρούν να αλλοιώσουν την εθνική μας ταυτότητα.
Η υπεράσπιση των συνόρων, όπως έγινε και στον Εβρο, πρέπει να είναι διαρκής, να είναι καθημερινή. Και αυτή τη συνταγή πρέπει να ακολουθήσουμε και στην περίπτωση της Μόριας ή των άλλων νησιών που βουλιάζουν από τις μεταναστευτικές ροές.
Γι’ αυτό και πρέπει να προχωρήσουν άμεσα τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας. Κι όταν λέμε κλειστά, εννοούμε πραγματικά κλειστά.
Οι καιροί ου μενετοί…
