Η ταύτιση ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη είναι ίσως το σημαντικότερο
στοιχείο για την αξιοπιστία μας, προσωπική και συλλογική, ως άτομα και ως
σύνολο.
Μπορεί να ευαγγελιζόμαστε καθημερινά την προσφορά στο κοινωνικό
σύνολο, την ανακούφιση των πιο αδύναμων, την βελτίωση της καθημερινότητάς
τους, με τις πράξεις μας όμως, να εξασφαλίζουμε ακριβώς τα αντίθετα.
Γιατί, ποιος πλήττεται όταν δημοτικοί χώροι βανδαλίζονται και έργα που έγιναν
καταστρέφονται; Ποιος πλήττεται όταν η καθημερινότητα ταλαιπωρεί τους
δημότες με τα θέματα οδικής κυκλοφορίας, καθαριότητας και γενικότερης εικόνας
της πόλης; Ποιος πλήττεται όταν η ασφάλεια της ζωής μας, των υποδομών και
του περιβάλλοντος δεν προστατεύονται επαρκώς; Ποιος πλήττεται από τις
αντικοινωνικές συμπεριφορές;
Όλα τα παραπάνω δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενα φαινόμενα ή συνεχείς
καταστάσεις στην πόλη μας, την Πάτρα, με κόστος -όχι μόνο οικονομικό- για τους
δημότες. Μια πρώτη γραμμή ανάσχεσης όλων αυτών μπορεί να είναι η
λειτουργία Δημοτικής Αστυνομίας.
Η Δημοτική Αστυνομία είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί στα πλαίσια των
Δήμων, χωρίς προβολή ισχύος (δεν είναι εκπαιδευμένη, ούτε εξοπλισμένη για
αυτό) αλλά με προβολή παρουσίας. Είναι μια υπηρεσία άμεσης επαφής του
δημότη με το Δήμο. Η παρουσία της και οι παραινέσεις της σε θέματα οδικής
κυκλοφορίας, καθαριότητας, πυροπροστασίας κλπ μπορούν να επιλύσουν άμεσα
προβλήματα χωρίς πολλές αρνητικές επιπτώσεις στη λειτουργία της πόλης.
Ακόμα περισσότερο η προσφορά της σε θέματα πολιτικής προστασίας είναι
ουσιώδης, τόσο στην πρόληψη (κυριότερη υποχρέωση των Δήμων) όσο και στην
εκδήλωση του κινδύνου.
Δεν αποτελεί φοροεισπρακτικό ή κατασταλτικό μηχανισμό, ακόμα και αν κάποιες
φορές η επιβολή προστίμου μπορεί να είναι επιβεβλημένη, όχι αυτοσκοπός.
Είναι το τελευταίο διοικητικό μέτρο για τη συμμόρφωση αυτών που αγνοούν το
κοινωνικό όφελος προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το δικό τους. Γιατί τι άλλο
από αντικοινωνική συμπεριφορά είναι το διπλοπαρκάρισμα, η ρύπανση της
πόλης, η έλλειψη προληπτικών μέτρων πυροπροστασίας, και όσα άλλα μας
ταλαιπωρούν καθημερινά;
Η Δημοτική Αστυνομία στη πόλη μας μπορούσε να στελεχωθεί με 100 περίπου
άνεργους συμπολίτες μας, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κερδίσουν τη ζωή
τους προφέροντας παράλληλα στην πόλη και στους δημότες. Η απερχόμενη
Δημοτική Αρχή, προσκολλημένη σε ιδεοληψίες και κομματικές αγκυλώσεις,
στέρησε από την Πάτρα αυτή τη δυνατότητα, στέρησε από τους δημότες αυτές
τις υπηρεσίες και άλλη μια φορά απέδειξε την ανακολουθία λόγων και πράξεων
που την διακρίνει. Γιατί οι αδύναμοι πάντα πλήττονται περισσότερο από τις
αντικοινωνικές συμπεριφορές.
