Πέρασε πάνω από ένας μήνας από τις ευρωεκλογές που «σήκωσαν αντάρα» στο πολιτικό σύστημα και που ήταν η αφετηρία για την πρόκληση πολλών συζητήσεων.
Το αποτέλεσμα αναλύθηκε, τα μηνύματα ελήφθησαν και η πολιτική ζωή της χώρας πορεύεται εν μέσω θέρους με υψηλές θερμοκρασίες, μεταφορικά αλλά και πραγματικά.
Μέσα όμως σε όλον αυτόν τον «κουρνιαχτό» των εξελίξεων που ακολούθησαν, ξεχάσαμε, κακώς, να αναφερθούμε στους ανθρώπους που έδωσαν τη μάχη του σταυρού.
Όχι σε εκείνους που είχαν το προνόμιο να είναι προβεβλημένοι και να διαθέτουν το εφόδιο της επαγγελματικής και κοινωνικής δράσης στο κέντρο των εξελίξεων και της “παραγωγής” υποψηφίων, αλλά στην περιφέρεια της χώρας που όπως αποδεικνύεται αποτελεί πάντα τη δεύτερη και τρίτη ταχύτητα μιας μάχης που εκ των πραγμάτων καθίσταται άνιση.
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα που αποτυπώνει το άνισο, αλλά και σφραγίζει το μείζον που δεν είναι άλλο από την επιτυχία, είναι η υποψηφιότητα της Άννας-Μαρίας Ρογδάκη. Της επιτυχημένης πατρινής επιχειρηματία, με το πλούσιο κοινωνικό έργο, που κλήθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μπει στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Η κυρία Ρογδάκη, παρ’ ότι διέκρινε πως η συγκεκριμένη απόφαση ήταν ευθύς εξ αρχής παράτολμη, σε σχέση με το αποτέλεσμα, αποδέχθηκε συνεχίζοντας την ιστορική-οικογενειακή της διασύνδεση με την Παράταξή της.
Είπε ναι, ενώ γνώριζε πως δεν θα συγκαταλεγόταν στις εκλόγιμες θέσεις.
Και όχι μόνον αυτό. Στη συνέχεια έδωσε μάχη «πρώτης ταχύτητας» πιστεύοντας πως η συμμετοχή της στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ δεν ήταν ευκαιρία για να «χτιστεί» πολιτικό μέλλον, αλλά περίσσευμα θάρρους και προσφοράς στην κοινωνία και την Νέα Δημοκρατία.
Γι αυτό και η Άννα-Μαρία Ρογδάκη δεν έχασε, αλλά νίκησε. Όχι μόνο γιατί οι Αχαιοί την τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και γιατί σε πολλές εκλογικές περιφέρειες της χώρας κατέγραψε αξιοπρεπέστατες επιδόσεις.
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι πολιτικοί αγώνες εκτός μηχανισμών δεν είναι μόνο δύσκολοι. Ο υποψήφιος κινείται σε μοναχικά πεδία κρατώντας μόνον ατζέντες με φίλους και επιχειρώντας χωρίς στήριξη κινούμενων δεξαμενών ψηφοφόρων να πετύχει δύο σημαντικά πράγματα:
Πρώτον, να φτάσει στο τέλος με αξιοπρέπεια και δεύτερον να πετύχει επίδοση που σε κάθε περίπτωση αποτελεί όχι μόνο πολιτική, αλλά πρωτίστως κοινωνική παρακαταθήκη.
Είμαστε βέβαιοι πως τώρα που η Άννα-Μαρία Ροδγάκη συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία τις επαγγελματικές της δραστηριότητες, θα σκέφτεται πως πέρασε, επίσης με επιτυχία, μία σκληρή δοκιμασία.
Σίγουρα μέσα από αυτή έμαθε πολλά, αλλά το σημαντικότερο είναι πως κέρδισε ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα τέτοιο που θα μπορεί μέσα στους στοχασμούς της να λέει στην Κούλα και στον Θόδωρο: Τα καταφέραμε μάνα και αδελφέ.
