Την Τρίτη 22 Μαρτίου αρχίζει νέος θεματικός κύκλος εκδηλώσεων στο Πολύεδρο, με θέμα “Η μικρή φόρμα στον πεζό λόγο”.
Η θεματική αυτή ενότητα θα έχει διάρκεια 15 μήνες, φθάνοντας μέχρι και τον Ιούνιο του 2017. Θα συμμετάσχουν 38 συγγραφείς που έγραψαν σε μικρή φόρμα πεζά κείμενα, από το μπονζάι μέχρι το διήγημα. Συγκεκριμένα θα συμμετέχουν οι: Θανάσης Βαλτινός, Τασία Βενέτη, Μαρία Γιαγιάννου, Μιχάλης Γκανάς, Τάσος Γουδέλης, Σωτήρης Δημητρίου, Κατερίνα Έσσλιν, Γιάννης Ευσταθιάδης, Κώστας Καβανόζης, Τάσος Καλούτσας, Λίλα Κονομάρα, Νίκος Κουφάκης, Αχιλλέας Κυριακίδης, Έλενα Μαρούτσου, Κώστας Μαυρουδής, Μάρκος Μέσκος, Γιώργος Μητάς , Ανδρέας Μήτσου, Ευγενία Μπογιάνου, Γιώργος Μπράμος, Ηρώ Νικοπούλου, Χρήστος Οικονόμου, Κάλλια Παπαδάκη, Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος, Ηλίας Παπαμόσχος, Άγης Πετάλας, Βασιλική Πέτσα, Νικόλας Σεβαστάκης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Ανδρέας Στάικος, Εύα Στεφανή, Έρση Σωτηροπούλου, Βίκυ Τσελεπίδου, Γιάννης Τσίρμπας, Γιάννης Χαριτάντης, Α.Κ. Χριστοδούλου, Ελισάβετ Χρονοπούλου .
Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας Γ.Ν. Περαντωνάκης, «η μικρή φόρμα στον πεζό λόγο μπορεί να κινείται ανάλογα με την εποχή και την ιδιοσυγκρασία του δημιουργού, ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό, ανάμεσα στην ενεργή αφήγηση και τη στάσιμη εξομολόγηση, ανάμεσα στη λιλιπούτεια έκταση και στο εκτενές διήγημα.
Το διήγημα λόγω της έκτασής του, είναι η πεζογραφία της μιας ανάγνωσης και της μιας εντύπωσης. Το άμεσο χτύπημά του μπορεί να προκαλέσει είτε μια πρόσκαιρη αναπήδηση – από την έξυπνη στροφή που θα πάρει η αφήγηση – είτε έναν οξύ συναισθηματικό νυγμό που δεν θα επικεντρωθεί κατευθείαν στον στόχο».
Η συγγραφέας και ζωγράφος Ηρώ Νικοπούλου γράφει: «Στη μικρή αφηγηματική φόρμα, ο συγγραφέας –σε σύντομη έκταση- επιχειρεί να στήσει μια ιστορία και να σκιαγραφήσει τη διάσταση των χαρακτήρων μέσα στο χρόνο, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουν να μείνουν… “χάρτινοι”. Προοικονομώντας ενίοτε την συνέχεια και το τέλος της ιστορίας, χωρίς ρητή διατύπωση -αφήνοντας την γοητεία του υπαινιγμού να λειτουργήσει στη φαντασία του αναγνώστη- τον καθιστά με αυτό τον τρόπο ενεργό, ίσως και συνένοχο.
Ο απόηχος ενός κειμένου είναι εξ ίσου σημαντικός όσο και η ανάγνωσή του και το διήγημα είναι περισσότερο εύστοχο, όταν μέσα από την θραυσματική αφήγηση, αφήνει την εκπυρσοκρότηση να συμβεί, όχι στο χαρτί, αλλά στο νου του αναγνώστη και έτσι το πιο σημαντικό – μιλώντας τουλάχιστον για την μικρή φόρμα- συχνά μένει άγραφο».
