Ο αντίκτυπος της Ιθάκης είναι αναμφίβολα μεγάλος και κατά κοινή παραδοχή θεωρείται ήδη μια επικοινωνιακή επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα.
Ασχέτως της κριτικής που ασκείται στο περιεχόμενο της «Ιθάκης» το μόνο βέβαιο είναι ότι το βιβλίο ανοίγει το δρόμο για το επόμενο βήμα του πρώην πρωθυπουργού.
3η του Δεκέμβρη
Σε μια εβδομάδα, την ερχόμενη Τετάρτη στο θέατρο Παλλάς, ο κ. Τσίπρας θα παρουσιάσει το βιβλίο του.
Σύμφωνα με τον μέχρι τώρα σχεδιασμό η εκδήλωση θα έχει έναν ομιλητή, τον ίδιο τον συγγραφέα. Μόνο που ο κ. Τσίπρας δεν θα μιλήσει κυρίως για το βιβλίο και το περιεχόμενό του.
Θα αποκαλύψει και θα εξηγήσει με όρους πολιτικής πρότασης για το μέλλον το μήνυμα που στέλνει η «Ιθάκη» του.
Ο κ. Τσίπρας αναμένεται να πραγματοποιήσει μια βουτιά πίσω στα γνώριμα νερά της τρέχουσας πολιτικής, κάνοντας την ολική επαναφορά του στην πολιτική αρένα, απαλλαγμένος δηλαδή από το άγος του ΣΥΡΙΖΑ, των πρώην συντρόφων και των βαριδιών που κουβαλούσε, ιδιαίτερα μετά το 2019.
Το μήνυμα
Στο επίλογο του βιβλίου του ο κ. Τσίπρας κλείνει με τους στίχους του Καβάφη και μιλά για νέες Ιθάκες.
Στην καρδιά του βιβλίου ο πρώην πρωθυπουργός κάνει αυτό που δεν έκαναν οι σύντροφοί του εκτός από ελάχιστους και οι οποίοι το πιθανότερο είναι να βρεθούν και πάλι στο πλήρωμα που έβγαλε τη χρεοκοπημένη χώρα από τα Μνημόνια. Λέει και αναλαμβάνει την ευθύνη και την ιδιοκτησία της διακυβέρνησης με τα θετικά και κυρίως τα αρνητικά.
Στο Παλλάς την ερχόμενη Τετάρτη ο πρώην πρωθυπουργός αναμένεται να πει ότι το έκανε μια φορά και μπορεί να το ξανακάνει.
Βρήκε δηλαδή μια φορά το δρόμο για την Ιθάκη, σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και μπορεί να την ξαναβρεί και αυτή τη φορά με καλύτερους όρους και ακόμη πιο συνεπής απέναντι στις ανάγκες της κοινωνίας, όπως εξηγούν πρόσωπα που βρίσκονται κοντά του.
Σκιαμαχίες
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι πάντως παρακολουθούν, αλλά η αμηχανία πλέον είναι έκδηλη στις αντιδράσεις τους.
Από τη μια γνωρίζουν ότι κάθε κριτική και κάθε επίθεση που του κάνουν δίνει πόντους στο βιβλίο και στο περιεχόμενό του.
Από την άλλη υποχρεούνται να ανακόψουν την επικοινωνιακή επιτυχία της «Ιθάκης» – φαίνεται στις ανευ προηγούμενου πωλήσεις – χτυπώντας τον κ. Τσίπρα στην αχίλλειο πτέρνα του, το διαχρονικό πρόβλημα της αξιοπιστίας.
Ο κ. Γεωργιάδης με την ανταποδοτική αφιέρωσή του στον κ. Τσίπρα και με την παραίνεση ότι «η ιστορία σε μαθαίνει να διαλέγεις καλούς συνεργάτες» αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση, η ΝΔ και κάποιες συμμαχικές δυνάμεις του Κέντρου δεν μπορούν πλέον να αντιπαρατεθούν με τον πρώην πρωθυπουργού με όρους πρώτου εξαμήνου του 2015 και αντιΣΥΡΙΖΑ.
Για πολλούς πέριξ της Αμαλίας αποδεικνύεται ότι, το τελευταίο οχυρό του διαχρονικά αντι-Τσίπρα μετώπου, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα πρόσωπα – σκιές του αντιμνημονιακού μετώπου και της θεωρίας της προδοσίας του «όχι», τα οποία παραμένουν αρνητικοί πρωταγωνιστές και εκείνης της περιόδου, αλλά και σήμερα.
Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάνης και μαζί Πολάκης και Παππάς γίνονται για μια ακόμη φορά εργαλεία αντιπολίτευσης σε έναν πολιτικό που έχει παραιτηθεί από βουλευτής, δεν έχει κόμμα και εξέδωσε βιβλίο για τα πεπραγμένα του, κάτι που κάνει για πρώτη φορά πρώην πρωθυπουργός.
Διαζύγιο
Ο κ. Τσίπρας όμως από τους Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη και Λαφαζάνη έχει ήδη πάρει πολιτικό, ηθικό και ιδεολογικό διαζύγιο από τον Αύγουστο του 2016, όταν διέσπασαν το ΣΥΡΙΖΑ και αφαίρεσαν τη δεδηλωμένη από την τότε κυβέρνηση μόλις τα σχέδια τους ναυάγησαν εξαιτίας των χειρισμών του τότε πρωθυπουργού για να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ.
Στο σκέλος μάλιστα της κριτικής που ασκούν τώρα στον κ. Τσίπρα, ότι ήταν δικές του επιλογές όντας πρωθυπουργός, οι ίδιοι άνθρωποι θυμίζουν ότι η κυβέρνηση του 2015 δεν συγκροτήθηκε ούτε σε συνθήκες κανονικότητας, αλλά στην οικονομική συνθήκη της απώλειας του 25% του ΑΕΠ της χώρας και με ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να συζητά ανοιχτά για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή.
Προέκυψε δηλαδή από ένα κόμμα με πολλές τάσεις, μια εξ αυτών να είναι υπερ της εξόδου από το ευρώ και με τους κ. Λαφαζάνη και Βαρουφάκη να είναι από τους πιο δημοφιλείς και να εκφράζουν συγκεκριμένες και διόλου ευκαταφρόνητες κοινωνικές ομάδες τότε.
Αυτό που επίσης ενοχλεί τους αντιπάλους του κ. Τσίπρα είναι οτι ασχέτως της κριτικής που δέχεται για το κατά πόσο πάει σε βάθος την αυτοκριτική του ή όχι, το ζήτημα είναι ότι είναι ο μόνος πρώην πρωθυπουργός και εν ενεργεία πολιτικός που τολμά να το κάνει.
Για αυτό το λόγο επίσης ο κ. Τσίπρας έχει φροντίσει εγκαίρως να πάρει διαζύγιο και από συγκεκριμένους πρώην συντρόφους του και κορυφαίους υπουργούς της δεύτερης θητείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Πολάκης και ο Νίκος Παππάς.
Ο κ. Τσίπρας μάλιστα φτάνει στο σημείο να παραδέχεται ότι δεν είχε το σθένος να τους διαγράψει δηλώνοντας ουσιαστικά και όμηρος των τάσεων που βασιλεύουν μέχρι σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδιαίτερα δεν για την περίπτωση του κ. Πολάκη, το διαζύγιο αποκτά για πολλούς και βαθύτερα πολιτικά κριτήρια για τις μελλοντικά ανοίγματα του κ. Τσίπρα σε ένα ενδεχόμενο νέο πολιτικό φορέα υπο την ηγεσία του, με δεδομένο ότι οι συμπεριφορές του αψύ βουλευτή ήταν και εκείνες που έκλειναν το δρόμο σε πιο μετριοπαθείς ψηφοφόρους του Κέντρου και της κεντροαριστεράς, εμποδίζοντας τη διεύρυνση και στην κοινωνία και σε πολιτικό επίπεδο.
