του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Μία εβδομάδα. Αυτή είναι η προθεσμία που έθεσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, για να απαντήσει στο ειρηνευτικό σχέδιο των 28 σημείων που καταρτίστηκε μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας.
Ως την προσεχή Πέμπτη για την ακρίβεια, την Ημέρα των Ευχαριστιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η προθεσμία στο Κίεβο να αποφασίσει εάν θα το αποδεχθεί.
«Είναι μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία μας», παραδέχθηκε περίλυπος ο Ζελένσκι. «Η πίεση στην Ουκρανία είναι αυτή τη στιγμή από τις ισχυρότερες …Είτε 28 δύσκολα σημεία είτε έναν εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα, τον πιο δύσκολο που υπήρξε ποτέ», πρόσθεσε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι ο Ζελένσκι δεν έχει άλλη επιλογή από το να το αποδεχτεί, είτε του αρέσει είτε όχι. «Θα πρέπει να του αρέσει», είπε κατά τη διάρκεια της θερμής συνάντησής του στο Οβάλ Γραφείο με τον εκλεγμένο «κομμουνιστή» -τον είχε αποκαλέσει-δήμαρχο της Νέας Υόρκης Ζόχραν Μαμντάνι. Περασμένα ξεχασμένα με την κόντρα με τον Μαμντάνι. Μέχρι που διασκέδασε ο Τραμπ για την κατηγορία που του είχε απευθύνει ο νεοεκλεγείς δήμαρχος της Νέας Υόρκης ότι είναι «φασίστας»!
Αυτή είναι η «επιχειρηματική» νοοτροπία του Τραμπ : Τα πάει καλά με τους «νικητές» ενώ δεν διστάζει να ταπεινώνει τους “losers” -τους ηττημένους.
Και ο Ζελένσκι είναι ο ηττημένος. Και θα πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όπως ς συνέβη σε τόσους πολλούς ηττημένους ηγέτες αμέσως μετά το τέλος των εχθροπραξιών.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ βιάζεται, και δεν το κρύβει, να μπορέσει να διακηρύξει το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, όπως φαίνεται. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση ότι δεν έχει εκπληρώσει μία από τις πιο υπερβολικές και διάσημες προεκλογικές του υποσχέσεις: ότι θα τον τερματίσει την πρώτη μέρα της επιστροφής του στον Λευκό Οίκο.
Η προσπάθεια του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία συμπίπτει επίσης με το γεγονός ότι η δημοτικότητά του βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από τότε που επέστρεψε στον Λευκό Οίκο. Οι πολίτες παραπονιούνται για την προβληματική οικονομία και τις αυξανόμενες τιμές, και οι υποστηρικτές του τον παροτρύνουν να σταματήσει να δίνει προσοχή στις εξωτερικές υποθέσεις και να επικεντρωθεί στην επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων.
Παιγνίδι εξουσίας
Αλλά είναι σαφές ότι η πολιτική της Ουάσιγκτον είναι επίσης, από πολλές απόψεις, ένα παιχνίδι εξουσίας.
Το ειρηνευτικό σχέδιο για την Ουκρανία εμπίπτει στην ίδια καταναγκαστική λογική: συμφωνίες μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.
Επιστροφή της πολιτικής ισχύος, την επιβολή της βούλησης εκείνων που αισθάνονται ισχυρότεροι και επομένως δικαιωμένοι. Συνήθως με σκληρά μέσα και εκφοβισμό. Η κυριαρχία έχει γίνει το μεγάλο παιχνίδι της ισχύος.Η πολιτική του Τραμπ.
Η Ευρώπη έχει δείξει ξεκάθαρα την πλήρη άγνοιά της. Και την αδυναμία της.
Το Βερολίνο, το Λονδίνο, οι Βρυξέλλες, το Παρίσι -όλοι οι ηγέτες που μέχρι χθες έσπευδαν να επαναλάβουν την «υποστήριξη προς το Κίεβο μέχρι τη νίκη» ή τουλάχιστον «εφόσον η Ουκρανία συνεχίσει τον δίκαιο αμυντικό της αγώνα»- προσπάθησαν να κηρύξουν το σχέδιο Τραμπ , παράνομο,
Χάθηκε η… κόλλα
Αλλά ο Ζελένσκι, η Ουκρανία, έχει ενδώσει σε μια πραγματικότητα προφανή σε όλους, εκτός από τους ηγέτες της Γηραιάς Ηπείρου: η Ευρώπη μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η ΕΕ έχει εισέλθει σε μια εποχή στην οποία η οικονομική της ουσία διαβρώνεται, αργά αλλά σταθερά. Βυθίζεται όλο και περισσότερο σε βιομηχανική αδυναμία: η παραγωγή μειώνεται, οι επενδύσεις καταρρέουν ή φεύγουν και ολόκληροι τομείς χάνουν έδαφος.
Βλέπουμε ένα ντοκιμαντέρ για μια Γηραιά -αν όχι «γερασμένη»-ήπειρο που ξέρει τι πρέπει να γίνει και όμως επιλέγει να αγνοεί. Γιατί -κυρίως- έχει «πολιτικούς νάνους» ως ηγέτες…
Και έτσι τώρα που η Ουκρανία υποχωρεί κατά κράτος, τι απομένει από τη μόνη…κόλλα που κράτησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ενωμένη αυτά τα τέσσερα χρόνια; Δηλαδή, τη «ρωσική απειλή;
Τι θα κάνει η ΕΕ χωρίς … «βαρβάρους;». Με τον Πούτιν και πάλι στο G8, όπως θέλει ο Τραμπ.
Πώς θα δικαιολογήσει η φον ντερ Λάιεν τον θηριώδη επανεξοπλισμό της Ευρώπης, σε βάρος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων;
