Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερα, είναι συχνά εξαιρετικά επίμονα όταν θέλουν κάτι. Η επιθυμία τους να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους μπορεί να φτάσει σε σημείο που να προκαλεί ένταση και να δοκιμάζει την υπομονή των γονιών. Ωστόσο, η εμμονή τους αυτή μπορεί να γίνει και ένα πολύτιμο μάθημα για την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης, της υπευθυνότητας και της αυτορρύθμισης. Το σημαντικό είναι να μην εμπλακούμε σε μια μάχη εξουσίας με το παιδί μας, καθώς αυτό συχνά οδηγεί σε περισσότερη ένταση και αντιπαραθέσεις.
Κατανόηση της αντίδρασης του παιδιού
Αρχικά, είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι η επιμονή του παιδιού δεν είναι κατ’ ανάγκη «ανταρσία», αλλά μια φυσική αντίδραση στην επιθυμία του να αποκτήσει κάτι που θεωρεί σημαντικό. Τα παιδιά έχουν την τάση να πιέζουν τους γονείς τους και θα επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Είτε προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο μπροστά στην τηλεόραση είτε επιθυμούν κάποιο παιχνίδι είτε ένα γλυκό, η αντίδρασή τους όταν τους λέμε «όχι» εκδηλώνεται με διάφορους… δυναμικούς τρόπους: από παράπονα και κατηγορίες μέχρι εκρήξεις θυμού.
Επίμονο παιδί: Η στρατηγική που βοηθά
Αν και οι γονείς βρίσκονται σε δύσκολη θέση όταν έρχονται αντιμέτωποι με την επιμονή των παιδιών, υπάρχει μια στρατηγική που μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση αυτής της κατάστασης, χωρίς να εμπλακούμε σε έντονες διαφωνίες. Η στρατηγική αυτή βασίζεται στην ξεκάθαρη και σταθερή τοποθέτηση ενός ορίου, το οποίο δεν αλλάζει, ακολουθούμενο από τη φράση «τελική απάντηση». Όταν το παιδί ρωτάει ξανά ή προσπαθεί να πείσει τους γονείς του να αλλάξουν απόφαση, η φράση αυτή δηλώνει ότι η απόφαση είναι οριστική και δεν πρόκειται να επανεξεταστεί. Η σαφήνεια και η συνέπεια στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής είναι το κλειδί. Εάν το παιδί κατανοήσει ότι η απόφαση είναι αμετάκλητη, τότε σταδιακά θα αποδεχτεί το όριο, χωρίς να επαναλαμβάνει την ίδια πίεση. Φυσικά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτό απαιτεί μεγάλη υπομονή και αυτοέλεγχο από τους γονείς.
Το επόμενο βήμα στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής είναι να αποφύγουμε την εμπλοκή σε ατέρμονες συζητήσεις ή αντιπαραθέσεις με το παιδί.
Αν το παιδί συνεχίζει να επιμένει ή να προσπαθεί να μας προκαλέσει, πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να αγνοήσουμε την πρόκληση. Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να στραφούμε σε μια δραστηριότητα που μας ενδιαφέρει, δείχνοντας στο παιδί ότι δεν αγνοούμε ναι μεν την ύπαρξή του, αλλά δεν θα συνεχίσουμε δε, ανεπιθύμητες συζητήσεις.
Ο ρόλος της ενσυναίσθησης και της σταθερότητας
Η ενσυναίσθηση είναι ένα βασικό στοιχείο στην εφαρμογή αυτής της στρατηγικής. Οι γονείς πρέπει να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα του παιδιού όταν αυτό απογοητεύεται ή θυμώνει με την απόφαση τους. Είναι φυσικό για το παιδί να νιώθει απογοητευμένο όταν δεν μπορεί να έχει κάτι που θέλει, αλλά η ανθεκτικότητα του γονέα να κρατήσει το όριο είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει στο παιδί του, προκειμένου να το βοηθήσει να αναπτύξει δεξιότητες αυτορρύθμισης και να κατανοήσει την αξία της υπευθυνότητας.
Τα οφέλη για την οικογένεια
Αν και η εφαρμογή της στρατηγικής αυτής μπορεί να είναι δύσκολη στην αρχή, τα αποτελέσματα είναι θετικά. Οι γονείς που διατηρούν σταθερά όρια και αποφεύγουν τις συνεχείς αντιδράσεις μειώνουν τη συχνότητα των συγκρούσεων και το άγχος στην οικογένεια. Το παιδί μαθαίνει ότι τα όρια είναι σημαντικά και ότι οι γονείς του είναι αξιόπιστοι και συνεπείς στην εφαρμογή τους. Με την πάροδο του χρόνου, η επίμονη συμπεριφορά μειώνεται, καθώς το παιδί κατανοεί πως αυτή, δεν θα οδηγήσει σε αλλαγή απόφασης.
