Η απώλεια της γάτας μας μπορεί να είναι πιο επώδυνη από την απώλεια ενός φίλου μας. Όσα χρόνια και να έχουμε ζήσει μαζί της, πάντα θα θέλουμε λίγο χρόνο ακόμα.
Πάντα θα θέλουμε λίγα χάδια, λίγες αγκαλιές, λίγες συζητήσεις. Ποτέ δεν θα είναι αρκετά και ποτέ δεν θα σταματήσει να μας λείπει όταν φύγει από τη ζωή.
Είναι κάπως παρήγορο να φύγει από τη ζωή στα βαθιά γεραμάτα και χωρίς προβλήματα υγείας – ποτέ δεν θα το ξεπεράσουμε, αλλά τουλάχιστον θα έχει φύγει από κοντά μας πλήρης ημερών.
Τι συμβαίνει, όμως, αν η γάτα μας έχει τόσα πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας και ο κτηνίατρος μας προτείνει να της κάνουμε ευθανασία; Τι συμβαίνει αν δεν μπορούμε να την σώσουμε και θα πρέπει να “κοιμηθεί” για να ηρεμήσει και να μην πονάει;
Η ευθανασία είναι μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που ίσως κληθούμε να πάρουμε στη ζωή μας, αλλά δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις είναι προτιμότερη από το να υποφέρει το κατοικίδιό μας.
Η μεγάλη απόφαση
Ο κτηνίατρος είναι ο μόνος που μπορεί να μας συμβουλέψει κατάλληλα για το αν πρέπει να κάνουμε ευθανασία στη γάτα μας ή όχι. Αν αποφασίσουμε να το κάνουμε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι το κάνουμε για το καλό της. Εάν έχει υποστεί ένα σοβαρό ατύχημα ή πάσχει από μια ανίατη ασθένεια, καταστάσεις από τις οποίες δεν πρόκειται να ανακάμψει και το μόνο που θα κάνει είναι να υποφέρει, τότε ίσως έχει έρθει αυτή η δύσκολη ώρα.
Μέχρι να φύγει από τη ζωή η γατούλα μας, ας περάσουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί της. Ας την κάνουμε να νιώσει άνετα και ας γεμίσουμε τις τελευταίες της μέρες με αγκαλιές, φιλιά και άπειρη αγάπη.
Η οικογένειά μας και οι καλύτεροί μας φίλοι είναι σίγουρο ότι θα μας στηρίξουν. Η συζήτηση μπορεί να μας βοηθήσει. Δεν είναι κακό να κλάψουμε και να κλειστούμε στον εαυτό μας για λίγο, αλλά με τον καιρό πρέπει να ανακάμψουμε.
Πώς θα καταλάβουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε ευθανασία
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο μόνος που μπορεί να μας συμβουλέψει και πρέπει να εμπιστευτούμε είναι ο κτηνίατρός μας. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά σημάδια που αν τα παρατηρήσουμε, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί να πρέπει να “κοιμίσουμε” τη γάτα μας.
Ο έντονος πόνος που δεν ανακουφίζεται με καμία αγωγή ίσως είναι το πρώτο σημάδι. Θα το καταλάβουμε γιατί η γάτα μας θα κρύβεται, θα νιαουρίζει συνέχεια, δεν θα θέλει να την αγγίζουμε και θα αντιδράει επιθετικά σε κάθε μας κίνηση.
Η έλλειψη όρεξης νερού και φαγητού θα πρέπει να μας προβληματίσει, ειδικά αν έχουμε κάνει κάθε προσπάθεια να την ταΐσουμε και αν της έχουμε προσφέρει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.
Το πιθανότερο είναι αυτή η ανορεξία να συνοδεύεται από σημαντική απώλεια βάρους και αδυναμία να κάνει το οτιδήποτε. Υπάρχει πιθανότητα η γάτα μας να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της, να μην έχει ισορροπία και να μην μπορεί να πάει στην αμμολεκάνη να κάνει την ανάγκη της.
Αν η γάτα μας πάσχει από κάποια νόσο σε τελικό στάδιο όπως καρκίνο, νεφρική ανεπάρκεια, καρδιοπάθειες ή νευρολογικές παθήσεις που δεν ανταποκρίνονται πλέον σε καμία θεραπεία, τότε μάλλον έχει έρθει η ώρα να της πούμε “αντίο”.
Τα στάδια της ευθανασίας
Aφού έχουμε λάβει αυτή τη σημαντική και δύσκολη απόφαση, η ευθανασία της γάτας μας θα γίνει στο κτηνιατρείο. Ο κτηνίατρος θα χορηγήσει στο κατοικίδιό μας μια δόση φαρμάκου, παρόμοιου με το αναισθητικό, το οποίο θα το “κοιμίσει”. Πρόκειται για μια γρήγορη και ανώδυνη διαδικασία. Υπάρχει περίπτωση πριν την ευθανασία ο κτηνίατρος να χορηγήσει κάποιο ηρεμιστικό στη γάτα μας, αν την δει τρομαγμένη και αναστατωμένη. Με αυτόν τον τρόπο θα “φύγει” πιο ήσυχα.
Το φάρμακο χορηγείται συνήθως μέσω ενός φλεβοκαθετήρα στο μπροστινό πόδι της γάτας.
Μπορούμε αν θέλουμε να βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο με τη γάτα μας για να την χαϊδεύουμε τις τελευταίες της στιγμές και για να μην νιώσει ότι την εγκαταλείπουμε. Ίσως έτσι είναι πιο ήρεμη.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο κτηνίατρος μπορεί να χρειαστεί να έρθει σπίτι μας για να μην ταλαιπωρηθεί επιπλέον το ζώο, και να πραγματοποιήσει τη διαδικασία εκεί.
Το μετά
Δυστυχώς, το “μετά” την ευθανασία είναι απίστευτα δύσκολο. Θα θρηνήσουμε και είναι φυσιολογικό και αποδεκτό.
Όμως, έχουμε ένα ακόμη πράγμα να σκεφτούμε. Τι θα κάνουμε τη γάτα μας αφού φύγει από τη ζωή.
Σε ορισμένες περιοχές υπάρχουν κοιμητήρια ζώων, όπου μπορούμε να την θάψουμε εκεί ή μπορούμε να προχωρήσουμε σε αποτέφρωση. Αν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε ό,τι συμβαίνει, μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια του κτηνιάτρου ή ενός καλού και προπάντων ψύχραιμου φίλου.
Η διαχείριση του πόνου είναι κάτι πολύ προσωπικό και ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο που θα σταθεί ξανά στο πόδια του. Δεν χρειάζονται βιασύνες. Η απώλεια της γάτας μας είναι πολύ οδυνηρή και ίσως δεν θα την ξεπεράσουμε ποτέ εντελώς.
Το σημαντικό είναι ότι η μικρή μας κυρία έζησε μια ευτυχισμένη και “γεμάτη” ζωή κοντά μας και ότι η αγάπη που της δώσαμε ήταν αυτή που πραγματικά της άξιζε.
topetmou
