Τη στάση που κράτησε όσο έδινε τη μάχη της με τον καρκίνο μετέφερε η Δώρα Χρυσικού, εξηγώντας πως αντιμετώπισε τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε ως σύμμαχο και όχι σαν εχθρό της.
Η ηθοποιός περιέγραψε τις δύσκολες στιγμές που βίωσε μετά τη διάγνωσή της με καρκίνο, τονίζοντας πως δεν δυσκολεύτηκε με την απώλεια των μαλλιών της, αλλά με τους έντονους πόνους που ένιωθε.
Σε ερώτηση για το πιο δύσκολο στάδιο που χρειάστηκε να διαχειριστεί, απάντησε στην εφημερίδα «On Time»: «Οι πόνοι ήταν ό,τι πιο δύσκολο πέρασα. Η πολύ δύσκολη στιγμή ήταν όταν ξύπνησα από το χειρουργείο, έπειτα από μια πολύ μεγάλη επέμβαση 12 ωρών, όπου μου είχαν αφαιρέσει δεν ξέρω πόσα όργανα από μέσα μου. Αυτός ο απίστευτος πόνος μιας τεράστιας τομής. Η αποθεραπεία. Οι χημειοθεραπείες ήταν άλλη μια δύσκολη διαδικασία».
Συγκεκριμένα, τόνισε ότι είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά για την απώλεια των μαλλιών της: «Τα μαλλιά και όλα αυτά εμένα, να σου πω την αλήθεια, δεν με επηρέασαν ιδιαίτερα. Από τη στιγμή που θα έκανα χημειοθεραπεία, ήξερα ότι θα το ζήσω και αυτό. Και έλεγα πάντα “τρίχες είναι, θα ξαναβγούν”. Εγώ τη χημειοθεραπεία την είδα ως σύμμαχο και όχι σαν εχθρό, ίσως γι’ αυτό δεν είχα και τις συνήθεις παρενέργειες, είχα πολύ λιγότερες από αυτές που μου περιγράφουν άλλες γυναίκες».
Στη συνέχεια, η Δώρα Χρυσικού παραδέχτηκε πως αντιμετώπισε τη διαδικασία με αποφασιστικότητα: «Δεν είπα: “Όχι, ρε φίλε, τώρα τι θα κάνω;”. Είπα ότι, αν πρέπει να κάνω αυτό, θα το κάνω για να μην κινδυνέψω στο μέλλον. Με τις χημειοθεραπείες είχα την πτώση των μαλλιών, που είναι όμως το πρωτόκολλο αυτού του κοκτέιλ φαρμάκων που πρέπει να κάνουν οι γυναίκες που έχουν καρκίνο στις ωοθήκες. Είχα φοβερή κόπωση. Αυτή την ακραία κόπωση που δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου. Εγώ φοβόμουν πολύ τις ναυτίες και τους εμετούς. Ευτυχώς, δεν είχα τέτοια παρενέργεια».
