Τον χαμό του Κώστα Βαλλιάνου θρηνεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο βετεράνος διεθνής τερματοφύλακας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, έχοντας διαγράψει μία σπουδαία καριέρα, στη διάρκεια της οποίας υπερασπίστηκε τις εστίες του Πανιωνίου (1957-1960), του Εθνικού (1960-1967) και του Ολυμπιακού (1967).
Συλλυπητήρια ανακοίνωση για τον θάνατό του εξέδωσαν οι «κυανέρυθροι», οι οποίοι αναφέρουν σε αυτήν τα εξής:
«Η ΠΑΕ Πανιώνιος εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για την απώλεια του Κώστα Βαλλιάνου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών.
Ο Κώστας Βαλλιανός υπήρξε βασικός τερματοφύλακας της ομάδας μας, ενώ συνέχισε να υπηρετεί τον Πανιώνιο μέσα από τη δράση των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του συλλόγου μας.
Η ΠΑΕ Πανιώνιος εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στους οικείους του».
Η καριέρα του Κώστα Βαλλιάνου
Ανήκε στη γενιά των πιο σπουδαίων τερματοφυλάκων της μεταπολεμικής περιόδου ανήκει ο διεθνής Κώστας Βαλλιάνος, με θητεία 20 χρόνων κάτω από τα δοκάρια του Πανιωνίου, του Εθνικού και του Ολυμπιακού.
Γεννήθηκε στην Καλλιθέα την 1η Μαρτίου 1937 και άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο από το Δημοτικό Σχολείο. Γράφτηκε στα τσικό του Πανιωνίου και παράλληλα φοιτούσε στην Ευαγγελική Σχολή της Νέας Σμύρνης.
Επίσημα ξεκίνησε από την Γ’ ομάδα της Νέας Σμύρνης σ’ ένα φιλικό παιχνίδι με την ομάδα της Ευαγγελικής Σχολής. Παίζοντας αντίπαλος του σχολείου του, ο Κώστας Βαλλιάνος έκανε εκπληκτικές αποκρούσεις και οι συμμαθητές του δεν μπορούσαν να παραβιάσουν την εστία του.
Ο Πανιώνιος νίκησε και ο καθηγητής γυμναστικής της Ευαγγελικής Σχολής πρότεινε την τιμωρία του. Όμως ο μικρός Βαλλιάνος έκανε ένα μεγάλο άλμα για την κατάκτηση της θέσης του τερματοφύλακα.
Το 1952, με προπονητή τον Κώστα Νεγρεπόντη, μονιμοποιήθηκε ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας του κορυφαίου Νίκου Πεντζαρόπουλου, από τον οποίο ο Βαλλιάνος – όπως έχει παραδεχθεί επανειλημμένως – πήρε σωστά μαθήματα και πολλά μυστικά τα οποία τον βοήθησαν στην πολύχρονη λαμπρή καριέρα του, κάτω από τα δοκάρια του Πανιωνίου, του Εθνικού, του Ολυμπιακού και κυρίως των εθνικών μας ομάδων Ανδρών, Ενόπλων και Νέων. Κατά τον Κώστα Βαλλιάνο, «ο Νίκος Πεντζαρόπουλος ήταν φίλος, συμπαραστάτης, μου αποκάλυψε πολλά μυστικά της επιτυχίας για έναν τερματοφύλακα, με ανέδειξε.
Του χρωστώ πάρα πολλά και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ».
Μετά την αποχώρηση του Πεντζαρόπουλου από την ενεργό δράση, το 1955-56, ο νεαρός – τότε – Βαλλιάνος κατέκτησε μόνιμα τη θέση του τερματοφύλακα στον Πανιώνιο, που την κράτησε μέχρι τα τέλη του 1959 (σε κάποιους αγώνες εναλλάξ με τον Στέλιο Σώχο) όταν μεταγράφηκε στον πανίσχυρο Εθνικό.
Δύσκολο και πάλι το έργο του, αφού και αυτήν τη φορά εκλήθη να αντικαταστήσει έναν από τους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς γκολκίπερ, τον διεθνή Στάθη Μανταλόζη. Όταν αγωνιζόταν στην ομάδα του Πειραιά, εκλήθη στην Εθνική Ομάδα και πραγματοποίησε δύο εκπληκτικές εμφανίσεις την άνοιξη του 1961, με αντίπαλο την Ιρλανδία: Στο Μπέλφαστ όπου η ελληνική ομάδα ηττήθηκε με 2-1 και στην Αθήνα στον μεγάλο νικηφόρο αγώνα, με το ίδιο σκορ, κατά της Ιρλανδίας.
Από το 1967 αγωνίστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στον Ολυμπιακό, όπου έκλεισε την ποδοσφαιρική του πορεία το 1971.
Ο Κώστας Βαλλιάνος θα μείνει στην ιστορία ως πρότυπο τερματοφύλακα με πολλά προσόντα: ψυχραιμία, εκπληκτικό άλμα, λαβή, σταθερότητα στις εξόδους και οξυδέρκεια.
Πηγή βιογραφικού: kyanoleukos.gr
