του Παντελή Μπουκάλα*
Παρά τα πολλά θολά σημεία του «σχεδίου Τραμπ», η 13η Οκτωβρίου 2025 θα γραφτεί στις δέλτους της Ιστορίας ως η ημέρα που χάρηκαν και γέλασαν ταυτόχρονα οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο, αν όχι ακατάγραφο έως τώρα. Και τη χαρά τους τη συμμερίζονται, παντού στον κόσμο, όλοι όσοι επιμένουν να πιστεύουν ότι η ειρηνική συνύπαρξη των λαών δεν είναι ουτοπική επιθυμία· και ότι το αίμα, όποιος κι αν σκοτώνεται, έχει το ίδιο χρώμα. Και το ίδιο βάρος. Που σημαίνει ότι στους απολογισμούς μας θυμόμαστε και σεβόμαστε όλους τους νεκρούς. Δεν διακρίνουμε όσους σκοτώνονται σε «λιοντάρια» (οι δικοί μας) και «τέρατα» (οι άλλοι)· σε ηρωικούς και αθώους και σε ανάξιους λόγου και μνήμης, αν όχι εκ γενετής ενόχους λόγω των φυλετικών γονιδίων τους και μόνο, άρα και αναλώσιμους, αφανιστέους.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, αποθεούμενος στην Κνεσέτ από αγορητές που ανταγωνίστηκαν ποιος θα τον κολακέψει περισσότερο, και μιλώντας στην οικεία του γλώσσα της αμετροέπειας και του αυτοθαυμασμού, διαβεβαίωσε τους ακροατές του, και στην πραγματικότητα το οικουμενικό κοινό, ότι «ξημερώνει μια χρυσή εποχή για το Ισραήλ, τη Μέση Ανατολή» και τον κόσμο όλο και ότι οδεύουμε σε μια ειρήνη που «θα αντέξει εις τους αιώνας των αιώνων». Εκτός Βουλής, στην πλατεία των Ομήρων, αρκετοί Ισραηλινοί κρατούσαν πλακάτ με τη φράση «New day will rise», τον τίτλο του τραγουδιού της Γιουβάλ Ραφαέλ, με το οποίο το Ισραήλ συμμετείχε στη Γιουροβίζιον του 2025. Μια νέα μέρα θα ξημερώσει… Μακάρι να συμβεί. Μακάρι να συμπράξουν οι Θεοί, ώστε η κονιορτοποιημένη Γάζα να ξαναγίνει κατοικήσιμη, η Δυτική Οχθη να μη λεηλατηθεί άλλο εδαφικά από παράνομους εποικιστές και το Ισραήλ να λυτρωθεί από τον φόβο της ρουκέτας αλλά και από την ακροδεξιά αιχμαλωσία, που το εξέθεσε στην ανθρωπότητα και «το καταπόντισε σε ηθική άβυσσο», όπως έγραψε ο Γκιντεόν Λεβί στη «Haaretz». Κι ας πάρει δέκα απανωτές φορές το Νομπέλ Ειρήνης ο Τραμπ. Μολονότι πρόκειται για έναν ειρηνοποιό που, πέρα από το να χρησιμοποιεί σαν όπλο πλανητικής ισχύος τους δασμούς και να εκβιάζει το Μεξικό ή τη Γροιλανδία, διχάζει την ίδια του τη χώρα, όπου χρησιμοποιεί τον στρατό εναντίον της ίδιας της κοινωνίας. Αναπόφευκτο ήταν να γίνουν πολλές αναφορές στη Βίβλο από τους ομιλητές στην Κνεσέτ. Μια φράση του Ταλμούδ ακούστηκε δύο φορές: «Οποιος αφανίζει μια ζωή, αφανίζει όλο τον κόσμο. Κι όποιος σώζει μια ζωή, σώζει όλο τον κόσμο». Ισχύει. Για όλους.
(Ο Παντελής Μπουκάλας είναι δημοσιογράφος, λογοτέχνης και μεταφραστής- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Η Καθημερινή”)
