Ένα σοβαρό φαινόμενο της εποχής μας, είναι η βαθειά αποστροφή που ο Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ έχουν για την Ευρώπη.
Του Aθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Η σχέση του Τράμπμε τον Βλαντιμίρ Πούτιν, πάει πιο βαθιά από μια απλή συμπάθεια μεταξύ αρχηγών δυο υπερδυνάμεων. Όμως μεταξύ των δύο ανδρών υπάρχει και μια θεμελιακή διαφορά. Ο Ρώσος πρόεδρος είναι αισθητά πιο μορφωμένος και διπλωματικά πιο μελετημένος από τον Αμερικανό ομόλογό του, ο οποίος θέλει να αποδείξει διεθνώς οτι είναι “μέγας dealer” υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης!!!
Αμφότεροι δε, δεν κρύβουν την απέχθεια τους για την Ευρώπη, την οποίαν και θεωρούν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Ο Βλαντιμίρ Πούτθιν χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους ηγέτες «κουτάβια και κουνάνε την ουρά τους στον Αμερικανό αφέντη τους, δείχνοντας τη γύμνια τους απέναντι στην ισχύ».Ο δε Τράμπ τους θεωρεί επιρρεπείς στη woke κουλτούρα
Όπως γράφει ο Ρώσος φιλόσοφος και φίλος του Ρώσου προέδρου Αλεξάντερ Ντούνγκιν, η Ευρώπη «νομίζει ότι μπορεί να γίνει “μεγάλη” με κουβέντες και ιδέες. Πρόκειται για πλάνη».
Όμως αυτό που ακολουθεί, από την πένα του, είναι πολύ διδακτικό -και μάλιστα ανησυχητικό- για τη νέα αρχιτεκτονική του κόσμου: «……Η Ρωσία του Πούτιν, γράφει, παραμένει αμετάβλητη, παραμένει η ίδια όπως πριν. Στην πραγματικότητα, κατά μία έννοια, γίνεται μοντέλο για τη νέα «Μεγάλη Αμερική». Τώρα κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση. Μόνο που οι Αμερικανοί το κάνουν γρήγορα, με την χαρακτηριστική τους ιδιοφυία, ενώ εμείς κινούμαστε σταδιακά και προσεκτικά. Ως αποτέλεσμα, πιστεύω ότι το προβλέψιμο μέλλον του σύγχρονου κόσμου είναι μια συμμαχία μεταξύ της Ρωσίας του Πούτιν και της Αμερικής του – Τραμπ……».
Ένθερμος υποστηρικτής των παραδοσιακών πεποιθήσεων και θεωρητικός της σύγκρουσης των πολιτισμών μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, ο Ντούγκιν χαιρετίζει την «αληθινή συντηρητική επανάσταση» που λαμβάνει χώρα στην Ουάσινγκτον. «Ο Τραμπ και οι σύμμαχοι του (στις Ηνωμένες Πολιτείες) έχουν αλλάξει ριζικά την πορεία της συλλογικής Δύσης κατά 180 μοίρες. Επιπλέον, η Δύση ως οντότητα απλώς δεν υπάρχει πια», λέει. Μετά από χρόνια Ψυχρού Πολέμου, η θερμή ειρήνη μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων, την οποία τόσο επιθυμεί, μπορεί να υλοποιηθεί πλήρως μόλις επιλυθεί το ουκρανικό ζήτημα.
Για τον Ντούγκιν, ο οποίος αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη σκέψη των ανθρώπων του Κρεμλίνου, «η Ουκρανία πρέπει να ανήκει σε εμάς και σε κανέναν άλλο. Ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Αμερική». Και τι γίνεται με την Ευρώπη σε όλα αυτά; «…..Όπως είπε ο Πούτιν, οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι απλώς κουτάβια που κουνάνε τις ουρές τους για τον Αμερικανό αφέντη τους. Λοιπόν, ας κουνάνε τις ουρές τους – δεν μας αφορά τελικά. Αλλά η Ουκρανία, η Λευκορωσία, οι χώρες της Βαλτικής και ένα μέρος της Ανατολικής Ευρώπης σίγουρα μας ανήκουν στον νέο χάρτη της παγκόσμιας αναδιανομής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό…..».
Στο πλαίσιο αυτό, ο Α. Ντούνγκιν, αφήνει να υπονοηθεί ότι το Κρεμλίνο είναι απόλυτα θετικό σε μια προσπάθεια του Τράμπ να προσαρτήσει τον Καναδάκαι τη Γροιλανδία και θα ήταν πρόθυμο να συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή.
«……Ο Τραμπ και οι επεκτατικοί του στόχοι παρέχουν επίσης νομιμοποίηση σε όσους νοσταλγούν τη ΡωσικήΑυτοκρατορία: «Είναι απολύτως πιθανό ο Καναδάς να γίνει η 51ηΠολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών – δεν έχουμε καμία αντίρρηση σε αυτό. Ή η Γροιλανδία να γίνει αμερικανική – δεν έχουμε καμία αντίρρηση σε αυτό. Και ακόμα κι αν η Δυτική Ευρώπη γινόταν αμερικανική, πιθανότατα δεν θα είχαμε αντίρρηση ούτε σε αυτό….», γράφει ο Α.Ντούνγκιν.
Και το γραπτό του, σε μεγάλο βαθμό, απεικονίζει την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Κρεμλίνο. Ατμόσφαιρα εξάλλου που επιβεβαιώθηκε και μετά το δώρο που ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε στον Ρώσο πρόεδρο, στο πλαίσιο της τελευταίας συνάντησης τους στην Αλάσκα…..».
«Τότε την επόμενη φορά στη Μόσχα» – αυτή η φράση, στην πρώτη σελίδα τηςεφημερίδας Vedomosti, συνοψίζει την ατμόσφαιρα στη Μόσχα την επόμενη μέρααπό τη σύνοδο κορυφής μεταξύ Βλαντιμίο Πούτιν και Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα. Χωρίς επίσημη συμφωνία ή κοινή δήλωση, η συνάντηση στο Άνκορατζ θεωρείται παρόλα αυτά ως μια σημαντική νίκη για το Κρεμλίνο – ακόμη και ως σημείο καμπής.
Το απλό γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος έγινε δεκτός από τον Αμερικανό ομόλογο του σε στρατιωτική βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες, με κόκκινο χαλί, τιμητική συνοδεία και χειροκροτήματα, παρουσιάζεται από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ως ένα ισχυρό σύμβολο. Η KomsomolskayaPravda, ρωσική προπαγανδιστική εφημερίδα, κάνει λόγο, μια επίσκεψη σχεδόν χολιγουντιανού τύπου, όπου ο Τραμπ προσκαλεί τον Πούτιν στην Cadillac του, «χαμογελώντας πλατιά, σαν να πηγαίνουν σε πάρτι Παρασκευής βράδυ». Αυτή η εξαιρετικά συμβολική, σχεδόν ανεστραμμένη γλώσσα δεν είναι πλέον ο Ρώσος ηγέτης που επιδιώκει να βγει από την απομόνωση, αλλά μάλλον ο Αμερικανός που φαίνεται να τιμάται από την άφιξη του γεωπολιτικού του αντιπάλου. Το μήνυμα είναι σαφές: παρά τις εντάσεις και τις κυρώσεις, η Ρωσία παραμένει βασικός παράγοντας, ικανή να επιβληθεί στο υψηλότερο επίπεδο των διεθνών σχέσεων.
Το Σάββατο 16 Αυγούστου το πρωί, η ρωσική κρατική τηλεόραση δεν έκρυψε την ικανοποίησή της. Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως ειπώθηκε επανειλημμένα, έδωσε στη συνάντηση βαθμολογία 10/10 – μια εξαιρετικά συμβολική φιγούρα, που χρησιμοποιήθηκε για να ενισχύσει την εικόνα του Πούτιν ως σεβαστού, ακόμη και θαυμαστού, διαπραγματευτή.”Ένας γνήσιος ζήλος εκφράζεται επίσης στους δρόμους. Στη ρωσική πρωτεύουσα, πολλοί μοιράζονται ένα αίσθημα υπερηφάνειας, ακόμη και θαυμασμού,” μας διεμήνυσε η Ρωσίδα συνάδελφος Μαρία Σεμινοβα, που είναι ανταποκρίτρια του γαλλικού «ΛεΠουάν» στη Μόσχα.
«….Μπράβο στον Πούτιν», έγραψε ο Αλεξάντερ Ντούνγκιν «….Κατάφερε να μην κάνει συμφωνία και να ανεβάσει ψηλά το γόητρο της Ρωσίας…..».Από την πλευρά του, ο πολιτικός επιστήμονας ΝτμίτριΟρλώφ, μέλος του κυβερνώντος κόμματος «Ενωμένη Ρωσία», μιλώντας για τη συνάντηση της Αλάσκας, στο κανάλι του Telegram, είπε ότι «…ήταν μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία για τη Ρωσία και προσωπικά για τον πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η συνάντηση επέτρεψε στον Τραμπ να κατανοήσει την «πραγματική ισορροπία δυνάμεων» καθώς και τις «πραγματικές στρατιωτικές δυνατότητες» της Ρωσίας, μακριά από τις δυτικές αφηγήσεις. Το λογικό επόμενο βήμα, σύμφωνα με τον ρωσικό Τύπο: μια σταδιακή επιστροφή στον διάλογο για τις κυρώσεις, το εδαφικό ζήτημα, την πυρηνική αποτροπή, ακόμη και τη συνεργασία στην Αρκτική. Σε ένα διεθνές πλαίσιο όπου η Ρωσία επιδιώκει να σπάσει την διπλωματική της απομόνωση, ενώ παράλληλα επιδιώκει τις περιφερειακές της φιλοδοξίες, αυτή η επίσκεψη στην Αλάσκα αντιπροσωπεύει μια πράξη γεωπολιτικής επικοινωνίας: υπενθυμίζοντας σε όλους – ξεκινώντας από τους Ευρωπαίους και τους Κινέζους – ότι η Ρωσία παραμένει απαραίτητη, ακόμη και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Βραχυπρόθεσμα, το Κρεμλίνο εκμεταλλεύεται την εικόνα ενός σεβαστού αρχηγού κράτους, ο οποίος γίνεται δεκτός με τιμές παρά τις εντάσεις. Μεσοπρόθεσμα, η Μόσχα ελπίζει πάνω απ’ όλα ότι αυτό το κλίμα επαναλειτουργίας θα αποδυναμώσει τη δυτική ενότητα γύρω από τις κυρώσεις και θα οδηγήσει στην εμφάνιση «ουκρανικής κόπωσης» τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη.
Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ως αντίβαρο στην Κίνα και τη συμμαχία των BRICS, ο Τραμπ υπονομεύει την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ και προετοιμάζει μια άτυπη συμμαχία με τον Πούτιν. Παρακάμπτοντας όμως ποιος είναι και πως ακριβώς σκέπτεται ο άρχοντας του Κρεμλίνου..
