Νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Linköping στη Σουηδία φέρνει στο φως την ευρεία παρουσία λιπώδους ήπατος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Συγκεκριμένα, σχεδόν το 60% των συμμετεχόντων παρουσίασε συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, κατάσταση γνωστή ως λιπώδης ηπατική νόσος που σχετίζεται με μεταβολική δυσλειτουργία (MASLD). Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτούς εμφάνιζε σοβαρότερες ενδείξεις.
Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Internal Medicine, υπογραμμίζει τον αυξημένο κίνδυνο που διατρέχουν τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκία για την ανάπτυξη σοβαρότερων μορφών ηπατικής νόσου. Όπως επισημαίνει ο Wile Balkhed, διδακτορικός φοιτητής και ειδικευόμενος ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Linköping, «το μεταβολικό σύνδρομο, ένας συνδυασμός παραγόντων που οδηγούν σε αποθήκευση λίπους και απορρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, αυξάνει τον κίνδυνο για δευτερογενείς παθήσεις, όπως ο διαβήτης τύπου 2 και οι καρδιαγγειακές νόσοι».
Σύνδεση διαβήτη, παχυσαρκίας και ηπατικής νόσου
Η ηπατική νόσος, η οποία αφορά περίπου έναν στους πέντε ενήλικες στη Σουηδία και έως και έναν στους τρεις παγκοσμίως, μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση, με σοβαρές επιπλοκές όπως ο καρκίνος του ήπατος και αυξημένη θνησιμότητα. Αν και η κίρρωση παραμένει σχετικά σπάνια, η έγκαιρη ανίχνευση υψηλού κινδύνου είναι κρίσιμη. «Είναι σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα. Όμως, αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, μπορούμε να προσφέρουμε ουσιαστική βοήθεια», αναφέρει ο Δρ. Mattias Ekstedt, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Linköping και σύμβουλος γαστρεντερολογίας και ηπατολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Linköping.
Αν και είναι τεκμηριωμένο ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λιπώδους ήπατος, η ακριβής συχνότητα της κατάστασης παραμένει ασαφής, καθώς οι έως τώρα μελέτες παρουσιάζουν σημαντική απόκλιση στα πορίσματά τους. Με στόχο την απόκτηση πιο αντιπροσωπευτικών και αξιόπιστων δεδομένων, οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν την παρουσία μεταβολικής δυσλειτουργίας που σχετίζεται με τη λιπώδη νόσο του ήπατος (MASLD), καθώς και ενδείξεις κίρρωσης, σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 που παρακολουθούνται στο πλαίσιο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Στη μελέτη συμμετείχαν πάνω από 300 άτομα. Μέσω μαγνητικών τομογραφιών, διαπιστώθηκε ότι το 59% έπασχε από MASLD, ενώ με υπερηχογραφική μέθοδο που μετρά τη δυσκαμψία του ήπατος, διαπιστώθηκε ότι το 7% εμφάνιζε σημάδια πρώιμης κίρρωσης. Το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο σε σχέση με προηγούμενες μελέτες, που είχαν βασιστεί σε πιο βαριά περιστατικά από εξειδικευμένες κλινικές.
Σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε ανάμεσα σε παχύσαρκα και μη παχύσαρκα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Όπως δήλωσε ο Balkhed, «στην ομάδα που έπασχε τόσο από διαβήτη τύπου 2 όσο και από παχυσαρκία, το 13% είχε πρώιμα σημάδια ουλών στο ήπαρ, έναντι μόλις 2% στην ομάδα χωρίς παχυσαρκία». Το στοιχείο αυτό αναδεικνύει την ανάγκη προτεραιοποίησης αυτής της ευάλωτης ομάδας από τη δημόσια υγειονομική πολιτική.
Παρά τις διαπιστώσεις, οι ερευνητές τονίζουν ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. «Η απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει σημαντικά το λίπος στο ήπαρ», επισημαίνουν. Η μελέτη παρέχει ένα στιγμιότυπο της κατάστασης του ήπατος των συμμετεχόντων σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με τους επιστήμονες να σχεδιάζουν παρακολούθηση των ίδιων ατόμων πέντε χρόνια μετά, για να εντοπιστούν ποιοι διατρέχουν πραγματικά τον μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής ηπατικής νόσου.
ygeiamou.gr
