Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ζαχάρως στο άγγελμα του θανάτου του Ιατρού και Ευεργέτη του Δήμου, Γεωργίου Δαΐκου:
Το Δημοτικό Συμβούλιο Ζαχάρως συνήλθε εκτάκτως σήμερα, Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025, σε ειδική συνεδρίαση, προκειμένου να αποχαιρετήσει με βαθιά οδύνη τον Επίτιμο Δημότη του Δήμου μας, κορυφαίο ιατρό και Καθηγητή Λοιμωξιολογίας, Γεώργιο Δαΐκο.
Ο Γεώργιος Δαΐκος, ο οποίος έφυγε πλήρης ημερών, υπήρξε ο «Πατέρας της Λοιμωξιολογίας» στην Ελλάδα. Ανθρωπιστής ιατρός, έσωσε αναρίθμητες ζωές, προσεγγίζοντας τους ασθενείς του με σεβασμό και αληθινή φροντίδα. Δάσκαλος με κύρος και ήθος, ενέπνευσε στους φοιτητές του την αγάπη για την επιστήμη, τον άνθρωπο και την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
Παράλληλα, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ευεργέτες της ιδιαίτερης πατρίδας του, δείχνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την πρόοδο και την ευημερία της.
Η προσφορά του στην κοινωνία – τόσο μέσα από το επιστημονικό του έργο όσο και μέσα από την προσωπική του στάση ζωής και τη γενναιοδωρία του – αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Ως ελάχιστο δείγμα τιμής και αναγνώρισης της προσφοράς του, το Δημοτικό Συμβούλιο Ζαχάρως αποφασίζει ομόφωνα:
1. Να εκφράσει τα ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
2. Να επιδοθεί το παρόν ψήφισμα στην οικογένεια του Γεωργίου Δαΐκου.
3. Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον τοπικό τύπο.
4. Να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Γεώργιος Δαΐκος (1918 – 2025)
Ο Γεώργιος Δαΐκος γεννήθηκε το 1918 στη Ζαχάρω και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1940, αποκτώντας την ειδικότητα της Παθολογίας. Στη συνέχεια, μετεκπαιδεύτηκε στην Παθολογία με έμφαση στις λοιμώξεις στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Βοστώνης, κατά την περίοδο 1947–1951.
Το 1952 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε αρχικά στην Δ΄ Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», ενώ το 1955 εντάχθηκε στη Θεραπευτική Κλινική του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα».
Στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» συνέβαλε ουσιαστικά στη θεμελίωση της Λοιμωξιολογίας στη χώρα, δημιουργώντας τον πρώτο σχετικό πυρήνα. Το 1961 ήταν ανάμεσα στους ιδρυτές της Εταιρείας Ιατρικών Σπουδών, μαζί με άλλους πανεπιστημιακούς και διευθυντές κλινικών. Το 1985 τιμήθηκε με τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή και το 2016 έλαβε την τιμητική διάκριση «Αλκμαίων».
Η προσφορά του Γεωργίου Δαΐκου είναι εμφανής σε ολόκληρη τη Νέα Φιγαλεία (παλαιότερα Ζούρτσα), του σημερινού Δήμου Ζαχάρως, την οποία ευεργέτησε καθ’ όλη του τη ζωή. Το αποτύπωμά του είναι παρόν στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, στο Λαογραφικό Μουσείο, σε πετρόχτιστες βρύσες και εκκλησίες, καθώς και σε σχολικά ιδρύματα.
Διέθεσε την περιουσία του για την αναστήλωση ενός από τα σημαντικότερα και αρχαιότερα Βυζαντινά Μνημεία της Ηλείας και της Ελλάδας, τη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ζούρτσας (γνωστή και ως Παναγία Βόγαλη). Για τη δράση του αυτή, ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης του Δήμου Ζαχάρως – Φιγαλείας.
