Η βουλευτής Αχαΐα Σία Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Νέας Αριστεράς, χθες Πέμπτη 5.6.2025.
Αναλυτικά η ομιλία:
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζήσαμε αυτές τις τελευταίες μέρες για ακόμα μία φορά σκηνές απείρου κάλλους. Πολύ εύστοχα, η Εφημερίδα των Συντακτών σήμερα έχει πρωτοσέλιδο «Κυβέρνηση, η οποία είναι υπηρέτης αφεντάδων». Είναι δυνατόν μετά τα επεισόδια που έγιναν με πρωτοβουλία της ηγεσίας των ομάδων και όχι των φιλάθλων, να βλέπουμε την Κυβέρνηση να μην εφαρμόζει τον νόμο; Έχουμε νόμο. Γιατί δεν εφαρμόστηκε ο νόμος;
Εδώ λοιπόν έχουμε πεντακάθαρα -και δεν είναι η πρώτη φορά- την τακτική, ότι αν πρόκειται για μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, για ανθρώπους με επιρροή, υπάρχει ειδική μεταχείριση, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να υποστεί όχι μόνο τις συνέπειες του νόμου, αλλά και την αυταρχικότητα μιας κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Βάλτε δύο εικόνες μπροστά σας. Τον Υπουργό να κάθεται και να παρακαλεί σχεδόν τους κυρίους αυτούς για το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει το Πρωτάθλημα, να τα βρούνε, να κάνουν μία συμφωνία κ.λπ.. Και βάλτε δίπλα και μια άλλη εικόνα, σας παρακαλώ. Βάλτε την εικόνα του Πρωθυπουργού να σηκώνει το δάχτυλο στους Πρυτάνεις των πανεπιστημίων και να τους λέει «Αν συμβεί τίποτα, θα σας διώξω από τις θέσεις σας», λες και μπορεί ένας Πρωθυπουργός, λες και μπορεί η εκτελεστική εξουσία να σπάσει το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, να το καταργήσει, να το καταλύσει για να φέρει, να διώξει ή να μη διώξει Πρυτάνεις, στο όνομα της «ανομίας» των πανεπιστημίων.
Βλέπουμε στον αθλητικό χώρο, για αθλήματα που όλοι αγαπάμε και έχουμε ομάδες που είμαστε φίλαθλοι, την πολιτεία να είναι όχι μόνο ανεκτική, αλλά να χαϊδεύει και τα κακομαθημένα παιδιά. Και από την άλλη μεριά έχουμε την πολιτεία να σηκώνει δάχτυλο, θυμίζοντας άλλες εποχές, εποχές χούντας για να είμαστε ξεκάθαροι.
Αυτά τα επεισόδια με τους μεγαλοπαράγοντες των ομάδων και από την άλλη μεριά με την ακαδημαϊκή κοινότητα -και δεν είναι μόνο αυτά- μας κάνουν να αναφωνούμε: «Τι στο καλό κράτος έχουμε;». Μπορεί στον 21ο αιώνα να είμαστε υπερήφανοι για τα πενήντα χρόνια δημοκρατίας και να έχουμε αυτές τις εικόνες; Και δεν είναι το μόνο. Μπορεί να μην λειτουργούν οι θεσμοί και οι νόμοι εκεί που πρέπει να λειτουργήσουν και με ακόμα μεγαλύτερη αυστηρότητα, διότι κάποιοι άνθρωποι είναι προνομιούχοι; Οι ιδιοκτήτες των ομάδων είναι προνομιούχοι άνθρωποι, έχουν προνόμια στη ζωή τους. Μπορεί να είναι ο νόμος και η παραβίαση του νόμου ανεκτή στα Πανεπιστήμια, τα οποία έχετε στοχοποιήσει ως άντρα ανομίας για το μην τυχόν γράψει κάποιος φοιτητής κάτι στον τοίχο ή οτιδήποτε, ενώ για όλα τα άλλα δενβυπάρχουν νόμοι;
Γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ, αυτά όλα τα πράγματα δημιουργούν τεράστια δυσπιστία και συσσωρευμένη οργή στον κόσμο. Είναι και άλλα πολύ πιο σοβαρά, για τα οποία θα μιλήσουμε τις επόμενες εβδομάδες και αφορούν τα Τέμπη, αφορούν μεγάλα θέματα με τραγικές συνέπειες.
Δεύτερο θέμα. Γύρισε ο Υπουργός Εξωτερικών από το εσπευσμένο ταξίδι του για το θέμα του Μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης στη Χερσόνησο του Σινά. Δεν θα πω πάρα πολλά πράγματα, αλλά έχω να θέσω μερικά ερωτήματα σε σχέση με αυτό το θέμα. Υπήρχε ή δεν υπήρχε ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία; Δεν γίνεται καμία αναφορά σ’ αυτή. Εμείς μάθαμε πριν λίγο διάστημα, που είχε έρθει ο Πρόεδρος της Αιγύπτου στην Ελλάδα, ότι υπάρχει ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία και αυτά τα θέματα έχουν λυθεί. Δεν ακούγεται πουθενά αυτή. Σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν να μην έγινε τίποτα.
Διαβάσαμε τη δήλωση που έκανε ο Υπουργός Εξωτερικών για τα δικαιώματα της Μονής. Ποια είναι ακριβώς αυτά τα δικαιώματα της Μονής; Η οικονομική της αυτοτέλεια συμπεριλαμβάνεται στα δικαιώματα. Και αυτό είναι το κρίσιμο. Για να λειτουργεί ένα μοναστήρι, πρέπει να έχει οικονομική αυτοτέλεια.
Και βεβαίως, δεν ακούσαμε τίποτα για το επισφαλές στάτους των μοναχών, οι οποίοι πρέπει να παίρνουν κάθε χρόνο βίζα.
Εδώ, όμως, ανοίγει ένα τεράστιο θέμα. Κατ’ αρχάς σ’ αυτή την περιοχή, στη Χερσόνησο του Σινά, όπως και στην Παλαιστίνη, στη Γάζα, αυτή η οποία προορίζεται να γίνει η Ριβιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, συναντιούνται οι τρεις μεγάλες θρησκείες. Είναι το μεγάλο ιστορικό, πολιτιστικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό αποτύπωμα της ιστορίας των κοινωνιών. Χριστιανική θρησκεία, ιουδαϊσμός και μουσουλμανισμός συναντιούνται εκεί. Αν, λοιπόν, γι’ αυτά τα μεγάλα πολιτισμικά, θρησκευτικά, ιστορικά κέντρα δεν υπάρξουν συμφωνίες των κρατών για τον σεβασμό τους, τότε δεν κάνουμε τίποτα.
Και ξέρετε γιατί σας το λέω; Γιατί ειδικά για τη Χερσόνησο του Σινά, αλλά και για την Παλαιστίνη, ειδικά όμως στη Χερσόνησο του Σινά, η Αίγυπτος ετοιμάζει αυτά που χαίρονται όλες οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις και η δικιά μας τη «Μεγάλη Μεταμόρφωση», έτσι λέγεται το πρότζεκτ, το οποίο σημαίνει ξενοδοχειακές μονάδες, σημαίνει ότι και η Μονή θα είναι μέσα σε αυτήν την Disneyland, όπου τα αρχαιολογικά μνημεία και τα θρησκευτικά μνημεία θα παίζουν τον ρόλο του τουριστικού προϊόντος, της τουριστικής ατραξιόν.
Εδώ, λοιπόν, μπαίνει το μείζον ζήτημα. Έχει η Ελλάδα μία ισχυρή θρησκευτική και πολιτιστική διπλωματία; Θα μπορούσε να είναι πραγματικά μια σημαντική δύναμη με άλλες χώρες -γιατί υπάρχει και η ήπια δύναμη στην εξωτερική πολιτική- για αυτά τα μείζονα θέματα, που έτσι όπως πάμε, με τις νεοφιλελεύθερες ιδέες που έχετε και εσείς οι ίδιοι, δεν θα μείνει απολύτως τίποτα όρθιο σ’ αυτή την οικουμένη που να συνδέει το παρελθόν με το παρόν, με την ιστορικότητα, την λατρευτικότητα, την θρησκευτικότητα και την πολιτισμικότητα των ανθρώπων και των εποχών που έχουν περάσει. Πρέπει να συναντηθούν τα μνημεία με τους ανθρώπους και οι άνθρωποι με τα μνημεία, όπως είπε ένας πολύ ωραίος άνθρωπος, ο Τάκης Χατζηδημητρίου, εχθές σε μία ομιλία για την Κύπρο και την πολιτιστική κληρονομιά.
Ένα τελευταίο θέμα για τη Μονή Σινά. Όλη η εξωτερική πολιτική της χώρας τα τελευταία χρόνια διά στόματος Πρωθυπουργού ήταν για το ισχυρό αποτύπωμα της χώρας και όλες αυτές οι επικοινωνιακές μεγαλοστομίες καταρρέουν η μία πίσω από την άλλη. Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς σε σχέση με το Σινά βλέπουμε ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία δεν έχει υπάρξει Βλέπουμε ότι ο Χαφτάρ, που ήταν μεγάλος σύμμαχος της Ελλάδας στη Λιβύη σε αντίθεση με την κυβέρνηση της Τρίπολης και αυτό το αφήγημα να καταρρέει. Βλέπουμε, επίσης, αυτό το αφήγημα του δεδομένου συμμάχου να καταρρέει.
Θέλει αλλαγή πλεύσης η εξωτερική πολιτική. Και θέλει αλλαγή πλεύσης με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και τι γίνεται στη γειτονιά μας. Η σύνδεση της χώρας με τον εγκληματία Νετανιάχου στο όνομα ότι έτσι θα πολεμήσουμε τον εθνικό εχθρό είναι ασυγχώρητη. Είναι ασυγχώρητη -το έχω πει και θα το λέω συνέχεια- και θα είναι ένα πολύ μελανό σημείο στην ιστορία αυτής της χώρας.
Όταν φωνάζουν οι Γιατροί χωρίς Σύνορα ότι ο χρόνος στη Γάζα για να σώσουμε ζωές τελειώνει, όταν φωνάζει ο ΟΗΕ ότι η διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας έχει μετατραπεί στη Γάζα σε παγίδα θανάτου, όταν είδαμε την επίθεση που δέχτηκαν οι άνθρωποι που παρακάλαγαν για ένα κομμάτι ψωμί, τότε δεν έχουμε απολύτως κανένα δικαίωμα να μην καταδικάσουμε ρητά, κατηγορηματικά, ξεκάθαρα τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα.
Κλείνω, λέγοντας και από αυτό το Βήμα της Βουλής, το είχα πει και στην Επιτροπή Ελληνο-Παλαιστινιακής Φιλίας, ότι υπάρχει μία μεγάλη ανθρωπιστική διεθνής κίνηση, το «March to Gaza», όπου συμμετέχουν πάρα πολλοί άνθρωποι από πολλές χώρες, ένα μεγάλο κίνημα που δείχνει αν μη τι άλλο από κάτω την κίνηση της ιστορίας που πάνε οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτούς και πολλοί Έλληνες, για να δώσουν το σήμα ότι η γενοκτονία δεν πρόκειται να περάσει, αλλά και ότι η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στους ανθρώπους στους Παλαιστίνιους της Γάζας πρέπει να είναι αυταπόδεικτη και αυτονόητη.
Σε ότι μας αφορά εδώ ως Βουλευτές και Βουλεύτριες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πρέπει να εγγυηθούμε την απρόσκοπτη και την ασφαλή πορεία των ανθρώπων από το Κάιρο μέχρι τη Ράφα. Αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Το οφείλουμε στην ανθρωπότητα και σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που παίρνουν μια μεγάλη απόφαση να συμβάλλουν σε πραγματικό χρόνο σε αυτή την αντιμετώπιση της λιμοκτονίας, που οδηγεί σε γενοκτονία.
Ευχαριστώ.
