Όλοι, ειδικά στις μέρες μας, αναζητούν μια πιο ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή.
Όμως, σύμφωνα με έναν ειδικό στην ευτυχία, το κλειδί για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος, τόσο καιρό δεν ήταν κρυμμένο απλά δεν το βλέπαμε.
Ο παράγοντας X που συχνά παραβλέπουμε όταν μιλάμε για την ευτυχία
Να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας, να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, να εκτιμούμε κάθε μικρή προσωπική επιτυχία… Οι συμβουλές για το πώς να νιώθουμε ευτυχισμένοι είναι περισσότερες από ποτέ. Κι όμως, σύμφωνα με έναν ερευνητή που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της ευτυχίας, όλες αυτές οι προσωπικές παροτρύνσεις ίσως να μην είναι το πρώτο πράγμα στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε.
Εδώ και 20 χρόνια, ο ερευνητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Μάικλ Πλαντ, προσπαθεί να κατανοήσει τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του τον οδήγησαν σε δύο βασικούς άξονες: η ευτυχία σχετίζεται με την ψυχική υγεία, την οποία πρέπει να φροντίζουμε, αλλά κυρίως με τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους. Για τον ίδιο, ο αλτρουισμός είναι το πραγματικό κλειδί της προσωπικής ολοκλήρωσης.
O ίδιος τονίζει μάλιστα ότι το να βοηθάμε, να προσφέρουμε, να αισθανόμαστε χρήσιμοι και συνδεδεμένοι, αυτά είναι που καλλιεργούν μια ζωή γεμάτη ικανοποίηση. Για αυτό, ίσως είναι ώρα να σταματήσουμε να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να του θέσουμε μια απλή ερώτηση: «Τι μπορώ να κάνω για τους άλλους;»
Ο αλτρουισμός μας κάνει ευτυχισμένους
Το να φροντίζουμε τους άλλους μπορεί να ελαφρύνει τη ζωή μας. Η ιδέα αυτή μπορεί να φαίνεται αντιφατική, ειδικά σε έναν κόσμο όπου συνεχώς λέμε ότι πρέπει να «επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας».
Ωστόσο, πολλοί ερευνητές, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι το να φροντίζουμε τους άλλους έχει άμεση επίδραση στην προσωπική μας ευημερία.
Αλλά γιατί νιώθουμε ευεξία όταν βοηθάμε τους άλλους; Επειδή η σύνδεση μας ηρεμεί και το να προσφέρουμε ή να βοηθάμε δημιουργεί ένα αίσθημα αλληλεγγύης που θρέφει.
Έτσι, όταν ανησυχούμε για τους άλλους, διακόπτουμε τη ροή των δικών μας ανησυχιών. Αφήνουμε πίσω την αυτοκριτική, την αμφιβολία, την εμμονή με τον εαυτό μας. Βρισκόμαστε σε δράση.
Ενώ, το να ευχαριστούμε τους άλλους αντανακλά επίσης μια καλή εικόνα του εαυτού μας, είναι ενδυναμωτικό, μας καθησυχάζει για το ποιοι είμαστε και ενισχύει την αυτοεκτίμησή μας.
Φυσικά η δράση για τους άλλους δεν σημαίνει να ξεχνάμε τον εαυτό μας και οι ενέργειες που πρέπει να κάνουμε είναι συχνά πολύ απλές: μια ζεστή κίνηση, μια ειλικρινή ακρόαση, μια διακριτική προσοχή. Όλες αυτές οι στιγμές δημιουργούν συνδέσεις και οδηγεί στο συμπέρασμα πως η ευτυχία δεν είναι ένας μοναχικός στόχος αλλά ένα ομαδικό άθλημα.
