Οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε γήπεδα γκολφ διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «JAMA Network Open», οι κάτοικοι που ζουν σε απόσταση 1,6 χιλιομέτρων από ένα γήπεδο γκολφ διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο του Πάρκινσον σε σχέση με εκείνους που ζουν σε απόσταση 9,6 χιλιομέτρων. Ο κίνδυνος φαίνεται να είναι αυξημένος για όσους προμηθεύονται πόσιμο νερό από δημοτικά συστήματα που υδροδοτούν γήπεδα γκολφ.
Πώς συνδέεται η νόσος με τα γήπεδα του γκολφ
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τη Μπρίτανι Καρζυζανόφσκι από το Barrow Neurological Institute στην Αριζόνα, εξέτασε αν η εκτεταμένη χρήση φυτοφαρμάκων στα γήπεδα γκολφ των ΗΠΑ—η οποία είναι έως και 15 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες—θα μπορούσε να συμβάλλει στην αυξημένη συχνότητα εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον.
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη νόσο του Πάρκινσον βρέθηκε σε απόσταση 1,6 έως 4,8 χιλιομέτρων από ένα γήπεδο γκολφ και ο κίνδυνος γενικά μειωνόταν με την απόσταση», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Περίπου το 23% των 16.000 γηπέδων γκολφ στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε κατοικημένες περιοχές ή κοινότητες, σύμφωνα με το National Golf Foundation. Ωστόσο, αυτή η νέα έρευνα εγείρει ανησυχίες ότι οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε γήπεδα γκολφ μπορεί να εκτίθενται σε χημικές ουσίες που συνδέονται με αυτήν την σοβαρή νευροεκφυλιστική ασθένεια.
Κύριοι παράγοντες κινδύνου
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από 419 ασθενείς με Πάρκινσον που διαγνώστηκαν στην κομητεία Όλμστεντ στη Μινεσότα, μεταξύ 1991 και 2015, συγκρίνοντάς τους με πάνω από 5.000 άτομα χωρίς την ασθένεια.
Χρησιμοποιώντας αναλυτικούς χάρτες, οι ερευνητές μέτρησαν την απόσταση που ζούσε κάθε άτομο από το πλησιέστερο από τα 139 γήπεδα γκολφ στην περιοχή. Οι άνθρωποι που ζούσαν εντός 1,6 χιλιομέτρου από ένα γήπεδο γκολφ διέτρεχαν 126% υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο σε σχέση με εκείνους που ζούσαν σε απόσταση 9,6 χιλιομέτρων. Οι κάτοικοι που ζούσαν μεταξύ 1,6 και 3,2 χιλιόμετρα μακριά από γήπεδα γκολφ διέτρεχαν σχεδόν τριπλάσιο κίνδυνο.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος παρατηρήθηκε σε περιοχές με «ευάλωτο υπόγειο νερό» – τοποθεσίες με τραχύ έδαφος, βραχώδεις ή με καρστική γεωμορφολογία, όπου τα χημικά μπορούν εύκολα να διεισδύσουν στις υδάτινες πηγές. Η έρευνα έδειξε ότι τα άτομα που ζούσαν σε τέτοιες περιοχές και κοντά σε γήπεδα γκολφ είχαν 82% υψηλότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο του Πάρκινσον σε σχέση με εκείνους που ζούσαν σε περιοχές με μη ευάλωτο υπόγειο νερό.
Φυτοφάρμακα: Ο πιθανός ένοχος
«Εδώ και χρόνια, φυτοφάρμακα όπως οι οργανωφωσφορικές ενώσεις, το χλωροπυρίφως, το MCPP, το διχλωροφαινοξυοξικό οξύ (2,4-D) και τα οργανoχλωρικά, που έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον, χρησιμοποιούνται στα γήπεδα γκολφ», αναφέρει η μελέτη.
Ερευνες που πραγματοποιήθηκαν σε εργαστηριακό περιβάλλον έχουν δείξει ότι αυτές οι ουσίες έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων παρόμοιο με αυτόν της νόσου του Πάρκινσον, κυρίως ασκώντας επιβλαβείς επιδράσεις στα νευρώνες που είναι υπεύθυνοι για τη σύνθεση της ντοπαμίνης, μιας χημικής ουσίας που παίζει κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της κίνησης.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι «πολιτικές δημόσιας υγείας για τη μείωση του κινδύνου μόλυνσης υπόγειων υδάτων και αερομεταφερόμενης έκθεσης από τα φυτοφάρμακα στα γήπεδα γκολφ, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου της νόσου Πάρκινσον στις γειτονικές περιοχές».
ΠΗΓΗ: Studyfinds
