Μαθήτρια ΣΤ’ 46ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών.
Δυο εβδομάδες πριν η Κυρία μας μπήκε σοβαρή μέσα στην τάξη και μας ανακοίνωσε, ότι θα πηγαίναμε εκδρομή στα Καλάβρυτα.
Όλοι ενθουσιαστήκαμε και ξεσπάσαμε σε χειροκροτήματα, ζητωκραυγές . Όταν μάλιστα μας είπε, πως θα κάνουμε τη μισή διαδρομή με το γνωστό τρενάκι, τον Οδοντωτό οι καρδιές χτυπούσαν τρελά.
Η μέρα της εκδρομής έφτασε. Αρχικά επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία και με αυτά φτάσαμε στο Διακοφτό, όπου μας άφησαν στο σταθμό του Οδοντωτού. Το τρενάκι άργησε λίγα λεπτά να έρθει, οπότε είχαμε χρόνο να εξερευνήσουμε ένα παλιό βαγόνι που στεκόταν εκεί ακίνητο και παρατημένο. Ξαφνικά ακούστηκε το σφύριγμα του Οδοντωτού που πλησίαζε. Σιγά-σιγά έκανα τα πρώτα μου βήματα προς αυτόν. Στην αρχή ήμουν λίγο φοβισμένη. Γρήγορα όμως ξεπέρασα το δισταγμό μου, καθώς θυμήθηκα όλες τις περιγραφές, που είχα ακούσει από τους δασκάλους μου και την οικογένεια μου. Οι τελευταίες μου φοβίες εξαφανίστηκαν από την στιγμή που πήραν μπρος οι μηχανές του οδοντωτού. Έκατσα στο γαλάζιο μου κάθισμα και άρχισα να κοιτάζω το βαγόνι μας με περισσότερη προσοχή. Το εσωτερικό του ήταν άσπρο και τα καθίσματα ήταν αντικριστά μεταξύ τους. Στη μέση υπήρχε ένας μεγάλος διάδρομος που κατέληγε σε δυο πόρτες, από τις οποίες μπορούσες να πας σε άλλα βαγόνια. Τα παράθυρα του ήταν τεράστια και μπορούσες άνετα απολαύσεις την καταπληκτική θέα. Πράγματι το τοπίο ήταν απερίγραπτα όμορφο. Παντού έβλεπες ανθισμένα λουλούδια και καταπράσινα δέντρα. Μαζί με το τρενάκι μας ταξίδευε πλάι μας και το ποτάμι του Βουραικού με τα κρυστάλλινα νερά του. Αυτό που μου χάλασε την μαγεία του τοπίου ήταν τα σκουπίδια, που ήταν πεταμένα εδώ και εκεί στην αρχή της διαδρομής. Ωστόσο ένιωθα φανταστικά !
Ήταν μοναδική αυτή η εμπειρία καθώς έβλεπα τη φύση γύρω μου, όπως δεν την έχω ξαναδεί ποτέ! Συχνά το τρενάκι έβγαζε τα «δόντια» του, για να μπορέσει να «σκαρφαλώσει». Είχε πολύ πλάκα τότε. Όλοι γελούσαμε, θαυμάζαμε και τραγουδούσαμε!
Η ώρα όμως πέρασε γρήγορα, δεν καταλάβαμε για πότε φτάσαμε στα Καλάβρυτα. Αφού αποβιβαστήκαμε, το τρενάκι μας αποχαιρέτησε με ένα δυνατό σφύριγμα και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Η εκδρομή μας δεν τελείωσε εκεί …
Όμως το μυαλό μου δεν μπορούσε να φύγει από την αξέχαστη αυτή διαδρομή, που πριν λίγο είχαμε απολαύσει.
Εύχομαι σύντομα, να καταφέρω να ξαναπάω αυτό το ταξίδι με τον Οδοντωτό, αλλά την επόμενη φορά, ελπίζω να μην αντικρίσω πάλι τα σκουπίδια, αλλά μόνο το υπέροχο τοπίο. Στην διαδρομή συναντάς υπέροχα τοπία, πουλιά, πετρώδες τούνελ και χείμαρρους που αξίζει να δεις.
Η διαδρομή με τον Οδοντωτό με μια λέξη ήταν υπέροχη.
Μαθήτρια ΣΤ’ 46ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών.
Πώς μια μαθήτρια του δημοτικού περιγράφει το ταξίδι της με τον Οδοντωτό!
