Έχω ένα θέμα, ένα κόμπο στο λαιμό με τις κάθε λογής επετείους.
Έχω την αίσθηση ότι επινοήθηκαν από την εξουσία για να ξεχνιέται η ουσία.
Έχω την αίσθηση ότι ελάχιστες γυναίκες θυμούνται τη μεγάλη μακροχρόνια απεργιακή κινητοποίηση στη Νέα Υόρκη το 1909 με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», που κράτησε 13 βδομάδες και συμμετείχαν σ΄ αυτήν περισσότερες από 20.000 εργάτριες όπου γυναίκες ξυλοκοπήθηκαν, σύρθηκαν στα δικαστήρια, φυλακίστηκαν.
Ελάχιστοι θυμούνται την επαναστάτρια Κλάρα Τσέκτιν που το 1910 λόγω αυτής της απεργίας πρότεινε να ορισθεί η 8 Μάρτη σαν Παγκόσμια μέρα των Γυναικών.
Επίσημα πήρε το παιχνίδι πάνω του ο γνωστός ΟΗΕ των ψηφισμάτων πολέμου και των επεμβάσεων, και το 1975 έσβησε το ψωμί και κράτησε τα τριαντάφυλλα ως πιο διαχειρίσιμα!!
Θυμάμαι μια παλιά αγωνίστρια που σε μια επετειακή τέτοια μέρα είχε μιλήσει για την ουσία:
« Δεν χρωστάω σε κανένα, δεν θέλω να μου χαριστεί τίποτα , δεν μοιρολογώ για αυτά που δεν έχω.
Τον ουρανό με τα άστρα της ζωής και της κοινωνικής δικαιοσύνης θέλω και δεν θα σταματήσω αν δεν τα κατακτήσω»
Κι αυτό χρειάζεται 364 μέρες το χρόνο επί όσα χρόνια χρειαστούν..
Ουρανία Μπίρμπα, δημοτική σύμβουλος
