Σε κλίμα κατάνυξης τελέστηκε χθες, Κυριακή Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως), στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Αιγίου, ο Τέταρτος Κατανυκτικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου. Τους εκκλησιαστικούς ύμνους απέδωσε Χορωδία Ιεροψαλτών υπό τη διεύθυνση του Μουσικοδιδάσκαλου Βασιλείου Μπίκου, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Αθανασίου, Γραμματέας Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως, με θέμα: «Ο Τίμιος Σταυρός».
«Ως ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε οπλισμένοι με τη χάρη και τη σκέπη τού Τιμίου Σταυρού, ο οποίος αποτελεί ένα σύνολο χαρισμάτων για εμάς», είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο π. Νικόδημος, που στη συνέχεια έθεσε τον εξής προβληματισμό: «Άραγε, χρησιμοποιούμε αυτή τη μεγάλη ευλογία, αυτό το μεγάλο δώρο, που μας προσφέρει η μεγάλη μάνα μας, η Αγία μας Εκκλησία στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας; Πολύ φοβάμαι ότι η απάντησή μας δεν είναι απόλυτα σίγουρη. Άλλοι ντρεπόμαστε να κάνουμε σε δημόσιους χώρους τον τύπο του Τιμίου Σταυρού. Άλλοι πάλι σημειώνουμε λάθος το τρισευλογημένο αυτό σημείο επάνω στο σώμα μας. Για άλλους πάλι, ο σταυρός είναι μια τυπική πράξη που επαναλαμβάνεται ασυνείδητα, χωρίς εσωτερική συνάφεια, χωρίς εσωτερική σύνδεση διά της προσευχής και της νοερής ενατενίσεως στον σταυρωθέντα επάνω σε αυτόν. Το δεξί μας χέρι μπορεί να κινείται σε πράξη προσευχητική, αλλά ο νους και η διάνοιά μας λογίζονται άτοπα και ανούσια πράγματα. Η εξωτερική μας πράξη και κίνηση παραμένει ασυνείδητη και πιθανώς εφάμαρτη, εάν δεν έχει εσωτερικό αντίκρισμα».
Και συνέχισε: «Ο Σταυρός σημαίνει για εμάς τρία βασικά πράγματα. Υπακοή, αγάπη και ελπίδα! Ο σταυρικός θάνατος του Χριστού είναι αποτέλεσμα τέλειας υπακοής του συνανάρχου Υιού προς την Αγία Τριάδα, εν τω προσώπω του προανάρχου Πατρός. Η Σταύρωση δεν ήταν για τον Χριστό πράξη ατιμωτική, αλλά πράξη ένδοξη και τέλεια, πράξη μεγαλειώδης και ανεπανάληπτη. Πράξη τέλειας θελήσεως για ένα σωτηριώδη σκοπό. Η Σταύρωσή του δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κένωση της θεϊκής του αγάπης στον απολύτως τέλειο βαθμό. Αν δεν υπήρχε η Σταύρωση το χειρόγραφο της σωτηρίας μας θα έμενε άκυρο, ασφράγιστο, ανεπικύρωτο. Και έτσι από τον Σταυρό ξεπήδησε η ελπίδα, η ελπίδα της σωτηρίας, η ελπίδα της αναστάσεως, η ελπίδα της αιωνιότητας μέσα στον καινό παράδεισο, δίπλα στην Τριαδική θεότητα, στην αιώνια και ατελείωτη απόλαυση, στων εορταζόντων τον ήχο τον καθαρό».
Και ο Αρχιμανδρίτης κατέληξε ως εξής: «Καιρός είναι πλέον να αρχίσουμε να ερευνούμε για να μάθουμε τη μεγάλη πνευματική περιουσία που μας χαρίζουν οι Πατέρες μας. Την περιουσία που μας ανήκει και όμως την χάνουμε. Ας ευθυγραμμίσουμε την καθημερινότητά μας κάτω από τη δροσερή σκιά τού Τιμίου Σταυρού και ας αναπαυόμαστε τότε μόνον, όταν ζούμε καθημερινά σταυρωμένοι μέσα στην Εκκλησία μας για την αγάπη του Κυρίου, ο οποίος σταυρώθηκε για εμάς, για τον καθένα μας. Ας ζούμε την σταυρική ζωή, διότι μόνο έτσι θα ζήσει ο κόσμος!».
